Σε εξέλιξη βρίσκονται από σήμερα το πρωί μια σειρά από κινητοποιήσεις σε κλάδους όπου το τελευταίο διάστημα ξεσπάει με ιδιαίτερα οξυμένο τρόπο η επιθετικότητα του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ και στα Λιμάνια πραγματοποιούν 24ωρη απεργία, ενώ με τρίωρες και τετράωρες στάσεις εργασίας συμμετέχουν στην κινητοποίηση οι εργαζόμενοι σε άλλες πρώην ΔΕΚΟ και στο δημόσιο αντίστοιχα. Σε απεργιακή κινητοποίηση βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στις τράπεζες των οποίων οι διοικήσεις αρνούνται να συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις για την κλαδική σύμβαση, ενώ σήμερα ολοκληρώνεται η 48ωρη απεργία των γιατρών.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η κινητοποίηση των εργαζομένων για τα υπαρκτά κλαδικά και συνολικότερα προβλήματα είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Οπως είναι αυτονόητο ότι ο συντονισμός μεταξύ διαφορετικών κλάδων και τόπων δουλειάς μπορεί να συνεισφέρει πολλαπλασιαστικά στην αποτελεσματικότητα του αγώνα. Με ευθύνη ωστόσο των συνδικαλιστικών ηγεσιών στις παραπάνω Ομοσπονδίες των εργαζομένων, στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, η σημερινή κινητοποίηση έχει χαρακτηριστικά ακίνδυνα για το κεφάλαιο και την πολιτική του, τόσο σε ό,τι αφορά στη μορφή, όσο και στο περιεχόμενό της.

Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της ΟΜΥΛΕ και της ΟΜΕ- ΟΤΕ, δυο από τις Ομοσπονδίες που σήμερα έχουν κηρύξει απεργία υπό τη σκέπη και της ΓΣΕΕ. Η μεν πρώτη, έχοντας αποδεχτεί επί της ουσίας την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών επί ΠΑΣΟΚ, αντιδρά σήμερα στην παράδοση του ΣΕΜΠΟ, αφήνοντας στο απυρόβλητο την πολιτική που χτες μετέτρεψε τα λιμάνια σε Ανώνυμες Εταιρείες, σήμερα δίνει τους Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων στους ιδιώτες και αύριο ολόκληρη τη δραστηριότητα στις θαλάσσιες πύλες της χώρας. Οσο για το συντονισμό, πρόκειται για την ίδια Ομοσπονδία που επί μήνες απορρίπτει προτάσεις των ταξικών δυνάμεων για κινητοποιήσεις συνδεδεμένες με τα λαϊκά προβλήματα στον Πειραιά, με τη συντονισμένη συμμετοχή σωματείων και φορέων της περιοχής.

Το ίδιο και η ΟΜΕ-ΟΤΕ. Καταγγέλλει την πώληση μετοχών στην «Ντόιτσε Τέλεκομ» αφήνοντας ανέγγιχτη την πολιτική της ιδιωτικοποίησης. Καλεί τους εργαζόμενους να υπερασπιστούν το «ελληνικό» μάνατζμεντ, συντηρώντας αυταπάτες για την επιθετικότητα του κεφαλαίου ανεξάρτητα από εθνικότητα και την πολιτική που τη σιγοντάρει, την υπηρετεί. Ανάλογο είναι το πλαίσιο πάλης που προβάλλουν και οι άλλες ομοσπονδίες των εργαζομένων που συμμετέχουν στις σημερινές κινητοποιήσεις. Οσο οι εργαζόμενοι θα αγωνίζονται με αιτήματα στα όρια της κυρίαρχης πολιτικής, που δε θίγουν τον πυρήνα της αλλά μόνο διαχειριστικές πλευρές της, τόσο θα υπονομεύεται η αποτελεσματικότητά τους ακόμα και στο επίπεδο της απόσπασης των ελάχιστων κατακτήσεων στο σήμερα. Το ίδιο ισχύει και για τον όποιο αγωνιστικό συντονισμό γίνεται με αυτό το περιεχόμενο.

Αυτό που σήμερα επείγει περισσότερο όσο ποτέ, είναι ο ενιαίος συντονισμένος ταξικός αγώνας των εργαζομένων. Ενας αγώνας που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη την ανάγκη για στρατηγική σύγκρουση ανάμεσα στους εργαζόμενους και το κεφάλαιο, για την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Που με τα αιτήματα και τους στόχους πάλης του θα κάνει πανεργατική υπόθεση τους αγώνες, θα κολλάει στον τοίχο τα κόμματα της πλουτοκρατίας, συμβάλλοντας στη ριζοσπαστικοποίηση και πολιτικοποίηση του αγώνα. Σ' αυτόν τον αγώνα καλούν τους εργαζόμενους οι ταξικές δυνάμεις, με τη συγκέντρωση που διοργανώνουν σήμερα στην Ομόνοια.