Ξεμπροστιάζονται εκεί στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την άποψή τους σχετικά με τη Συλλογική Σύμβαση του ενός ευρώ που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αλλά και για την πραγματική τους θέση απέναντι σ' αυτήν καθ' αυτήν τη συνδικαλιστική πλειοψηφία. Σε δήλωσή του, ο βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Μ. Παπαγιαννάκης χαρακτηρίζει «αστεία πράγματα» την άποψη ότι οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι «πουλημένες και εξαγορασμένες». Ενώ σχετικά με τη Σύμβαση, το στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι: «Η συμφωνία δεν είναι ενθουσιαστική. Τη βρήκα λίγο άψυχη. Δεν ένιωσα ότι προετοιμάστηκε. Από την άλλη, ακούω αναλυτές να λένε ότι με τα δεδομένα της οικονομίας δεν ήταν πολύ κακή» (!).

Το γεγονός ότι η δήλωση έρχεται λίγες μέρες μετά το δήθεν «καυγαδάκι» ανάμεσα στην ΠΑΣΚΕ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην πρωτομαγιάτικη «συγκέντρωση» λέει πολλά. Είναι χαρακτηριστικός ο σαββατιάτικος πρωτοσέλιδος τίτλος της «Αυγής», που καταλήγει με τον ισχυρισμό του επικεφαλής της «Αυτόνομης Παρέμβασης» ότι «η ΠΑΣΚΕ διόγκωσε τα επεισόδια». Την ίδια ώρα, ο υπεύθυνος για την εργατική πολιτική του κόμματος δήλωνε στην ίδια εφημερίδα ότι «δε θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα σαν ένα πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ δυο δυνάμεων ποιος θα έχει την ηγεμονία στην αντιπολίτευση».

Το «γύρισμα» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει το αντίστοιχο πριν από λίγες μέρες, όταν η ΠΑΣΚΕ αντέδρασε στην κριτική για τη Συλλογική Σύμβαση. Τότε, ούτε λίγο - ούτε πολύ, η παράταξη του ΠΑΣΟΚ κατήγγειλε τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την τακτική του απέναντι στο πόρισμα Κουκιάδη και υπενθύμισε ότι η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας φέρει την υπογραφή και του Ν. Σκορίνη, γγ της ΓΣΕΒΕΕ, που πρόσκειται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Απαντώντας, η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χαμήλωσε απότομα τους τόνους, καλώντας τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ να «μιλήσουν για την ουσία», να «μην πετούν την μπάλα στην εξέδρα», «να μιλήσουμε για την ταμπακέρα» και άλλα παρόμοια.

Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοινή πορεία σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, ακριβώς επειδή στο πεδίο της στρατηγικής αυτά που τους ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από τα επιμέρους που τους χωρίζουν. Ολα τα υπόλοιπα είναι στάχτη για τα μάτια των εργαζομένων, που ολοένα και περισσότερο τους ταυτίζουν στη συνείδησή τους, δυσκολεύοντας έτσι τους ελιγμούς της πλειοψηφίας στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Τότε είναι που ξεσπάνε τα ελεγχόμενα «καυγαδάκια», για να έχουν τροφή οι κάμερες και τα πρωτοσέλιδα. Λίγες ώρες μετά, το θέμα μαζεύεται «ένθεν κακείθεν» και ούτε γάτα - ούτε ζημιά. Κάπως έτσι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ φτάνει να υπογράφει συμβάσεις που δεν είναι «ενθουσιαστικές», αλλά «λίγο άψυχες», «απροετοίμαστες» και σίγουρα όχι «πολύ κακές»...