Πέμπτη 20 Απρίλη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Για ποιους αγώνες;

Hταν εύλογη η απορία και αγανάκτηση μαζί της Ειρήνης, μιας 17χρονης μαθήτριας της Γ` Λυκείου. Πού πήγαν οι μεγάλοι αγώνες ενάντια στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση; Γιατί δεν εκφράστηκαν με ψήφο καταδίκης στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη ΝΔ; Οι γονείς των μαθητών και οι καθηγητές, οι οποίοι από κοινού αντιπάλευαν την εφαρμογή ενός νόμου που υψώνει φραγμούς στη μόρφωση για τα παιδιά του λαού, γιατί δεν εξέφρασαν αυτήν την αντίθεση και με την ψήφο;

Εύλογα, επίσης, και τα ερωτηματικά του Στέλιου, ενός απλού ανθρώπου του μόχθου, για το ίδιο ζήτημα, σε σχέση με τους αγώνες των εργατών στο προηγούμενο χρονικό διάστημα, όπως και των αγροτών και των συνταξιούχων, με δεδομένη την αποφασιστικότητα του ίδιου για συμμετοχή στους νέους αγώνες, που έρχονται.

Αυτές οι σκέψεις βάζουν ένα ουσιαστικό ζήτημα, αυτό της σχέσης των λαϊκών αγώνων με την πολιτική, στο σύνολό της.

Η ίδια η πείρα των αγώνων, που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, από τμήματα της εργατικής τάξης ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στην κατάργηση του 8ωρου και του 7ωρου, ενάντια στην ανεργία, αλλά και από τους αγρότες για την υπεράσπιση του εισοδήματός τους, οι πανεκπαιδευτικοί ενάντια στην αντιδραστική μεταρρύθμιση, ανέδειξε ένα ουσιαστικό ζήτημα. Την αποφασιστικότητα να προχωρήσουν οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, γεγονός που φανερώνει ότι χωρίς την ανατροπή αυτής της πολιτικής δεν υπάρχουν λύσεις στα προβλήματα που δημιουργεί. Ακόμη και οι όποιες επουσιώδεις μικροβελτιώσεις μπορεί να προκύψουν, όπως αυτές οι προσωρινές εξαγγελίες του νέου υπουργού Παιδείας στο «εξεταστικό» για τη φετινή χρονιά, δεν αλλάζουν την ουσία αυτής της πολιτικής. Για παράδειγμα, οι αγρότες αγωνίστηκαν ενάντια στις ποσοστώσεις στις καλλιέργειες, για να μειωθεί το κόστος της παραγωγής τους, για να αυξηθούν οι τιμές των προϊόντων τους, αλλά χωρίς ουσιαστικό όφελος. Η πείρα των αγώνων αποδεικνύει ότι η σύγκρουση της κυβέρνησης της ολιγαρχίας με τα λαϊκά συμφέροντα είναι υπαρκτή, αρκετά σκληρή και εντείνεται.

Επομένως, ακόμη και η παραμικρή μεταρρύθμιση προς όφελος του λαού απαιτεί σκληρούς κοινωνικοπολιτικούς αγώνες, ρήξη με την πολιτική των επιχειρηματιών για να κατακτηθεί. Μέσα από τους αγώνες, σ' όλα τα μέτωπα, αναδείχτηκε και η ταξική ουσία της πολιτικής που εφαρμόζεται. Σε κάθε μέτωπο, οι ίδιοι οι αγώνες έβαζαν επί τάπητος το ζήτημα αλλαγής πολιτικής προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Δεν αρκούν οι διεκδικητικοί αγώνες για επί μέρους ζητήματα, ώστε να υπάρχει ορατό αποτέλεσμα προς όφελος του λαού. Αντικειμενικά λοιπόν, η πάλη ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις παίρνει χαρακτήρα πολιτικής πάλης για τη μη εφαρμογή τους, αλλά και για την εφαρμογή πολιτικής προς όφελος της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, σ' όλους τους τομείς που τα αφορούν. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η συνειδητοποίηση αυτής της ανάγκης. Που απαιτεί την ανάπτυξη παλλαϊκού αγώνα, κοινής πάλης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, σε κάθε μέτωπο, που θα συνδέει τη διεκδίκηση λύσεων στα προβλήματα με την εφαρμογή πολιτικής προς όφελός τους.

Μόνο τότε οι αγώνες μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την αποτροπή αντιδραστικών εφαρμογών, την απόσπαση λύσεων σε ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και την ανάδειξη της αναγκαιότητας ανατροπής της πολιτικής των μονοπωλίων και της εξουσίας που την εφαρμόζει και την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας. Το Μέτωπο, που θα χτίζεται μέσα από τέτοιους αγώνες, μπορεί να ανοίξει το δρόμο σ' αυτήν την προοπτική.


Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ