Επειδή μεγάλος θόρυβος ξέσπασε και πολύς λόγος έγινε (πρωτοσέλιδα - κανάλια) για τη βαθμολογική κατάταξη της χώρας μας στο διεθνές πρόγραμμα αξιολόγησης PISA, θεωρούμε αναγκαίο να επισημάνουμε τους μύθους και να αποκαλύψουμε τις πραγματικότητες, που κρύβονται πίσω από την παραπλανητική βουή για την όλη υπόθεση.

Μύθος 1ος: Ισχυρίζονται ότι με το διαγωνισμό και τα θέματα επιδιώκεται η σύνδεση θεωρίας και πράξης. Στην πραγματικότητα, έχουμε πλήρη αποσύνδεση της θεωρίας από την πράξη και στροφή στη στείρα και μηχανιστική εξάσκηση χρηστικών δεξιοτήτων. Για παράδειγμα, τα τεστ στη Φυσική ζητούν από τους μαθητές εφαρμογές της επιστημονικής μεθόδου, χωρίς να απαιτούν γνώση των φυσικών επιστημών (θεωρία). Σε διαθεματικό κείμενο (γλώσσα - βιολογία) με τίτλο «η γρίπη», τα Ελληνόπουλα κλήθηκαν να απαντήσουν για τρόπους πρόληψης της ασθένειας (εμβόλια, φάρμακα = φαρμακοβιομηχανίες), χωρίς καμία αναφορά στα αίτια και στο τι είναι επιστημονικά ο ιός, που αναφέρεται συχνά στο κείμενο.

Μύθος 2ος: Ισχυρίζονται ότι επιδιώκεται η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των μαθητών. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Παράδειγμα, στα θέματα των Αρχαίων Ελληνικών και της Ιστορίας, σε απόσπασμα από τον Ηρόδοτο για την Αρτεμισία, τύραννο της Αλικαρνασσού που συνεργάστηκε με τους Πέρσες, οι μαθητές ασχολούνται με το πώς παρατηρούσε τη ναυμαχία της Σαλαμίνας από το Αιγάλεω και άλλα επιφανειακά, ενώ ο ίδιος ο Ηρόδοτος αναφέρει για τα κίνητρά της την υπέρμετρη φιλοδοξία, την εξουσιαστική μανία και την αναζήτηση περισσότερου πλούτου. Τα αίτια, λοιπόν, καταργούνται μαζί με την κριτική σκέψη και τις συνέπειες.

Η αλήθεια είναι ότι τα θέματα γενικά είναι ποσοτικά και όχι ποιοτικά, χωρίς ίχνος επιστημονικής και παιδαγωγικής ουσίας. Π.χ. τα κείμενα της Γλώσσας αφορούν στη χρήση οδικού χάρτη, τηλεφωνικού καταλόγου, τη σύνταξη συνέντευξης για επικοινωνία με τους εργοδότες, την καταναλωτική συμπεριφορά, π.χ. τι πρέπει να ξέρουν τα παιδιά για να αγοράζουν τα κατάλληλα αθλητικά παπούτσια, πιστοποιημένα τρόφιμα κ.ά. Τα θέματα αυτά ολοφάνερα συνιστούν ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση και θέωση του αυτοματισμού στις χρηστικές δεξιότητες, στις ανάγκες της αγοράς και της εργοδοσίας, και του εθισμού στην πρόσκαιρη καταρτισιμότητα.

Συμπέρασμα: Ο ΟΟΣΑ μέσα από το μηχανισμό της PISA επιχειρεί να ασκήσει πίεση και να καλλιεργήσει την αποδοχή στην κοινή γνώμη και στην εκπαιδευτική κοινότητα, ότι για το χάλι της Παιδείας μαγική και μοναδική λύση είναι η αντιδραστική αναπροσαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων και των σχολικών βιβλίων, με στόχο να εξυπηρετηθεί πιο αποτελεσματικά ο στόχος για την παροχή - μέσα από το σχολείο - ενός κατώτατου επιπέδου δεξιοτήτων που πρέπει να διαθέτει το αυριανό εργατικό δυναμικό. Η κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια όπως αυτή καταγράφεται από τους δείκτες του ΟΟΣΑ, είναι κρίση του αστικού σχολείου και η λύση που προτάσσεται από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς αποκαλύπτει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια διαδικασία «φτωχέματος» του όποιου μορφωτικού περιεχομένου της εκπαίδευσης και αντικατάστασής του από ένα σύνολο χρηστικών δεξιοτήτων που βρίσκονται σε αντίθεση με τις μορφωτικές ανάγκες των λαών, αλλά και τις πραγματικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για την ικανοποίησή τους.