Είναι φανερό ότι το «κλίμα» σ' αυτές τις εκλογές είναι διαφορετικό από τις προηγούμενες. Το διαισθάνεσαι παντού. Το βλέπεις, πλέον, και «διά γυμνού οφθαλμού». Ποια είναι τα «νέα δεδομένα», που οδηγούν σ' αυτήν τη διαπίστωση; Πρώτον, έχει γίνει κοινή συνείδηση σ' ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων ότι η πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού είναι αντιλαϊκή. Δεύτερον, η πλειοψηφία του λαού έχει πειστεί πως δεν υπάρχει ουσιαστική πολιτική, ούτε καν διαχειριστική, διαφορά ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τρίτον, πολλοί περισσότεροι αντελήφθησαν ότι η δικομματική εναλλαγή, σαν σύστημα διακυβέρνησης, ούτε η καλύτερη επιλογή είναι, αλλά ούτε και «αναγκαίο κακό».

Αυτά τα «δεδομένα» οδηγούν πολλούς ψηφοφόρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην απόφαση να μην ξαναψηφίσουν τα δυο κόμματα. Κι όλα τα στοιχεία δείχνουν πως εκδηλώνεται μια «τάση φυγής» από τα λεγόμενα «μεγάλα κόμματα» και μια «ροή» ψηφοφόρων τους προς τα λεγόμενα «μικρά κόμματα». Υπάρχουν και κάποιοι που κινούνται προς το «λευκό» και το «άκυρο». Αυτή η διαπίστωση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, ούτως, θα καταγραφεί στην κάλπη μείωση, σε ψήφους και σε ποσοστά, των δυνάμεων του δικομματισμού. Πόση θα είναι, δεν μπορεί κανείς να την προβλέψει με σιγουριά.

Η εκλογική αποδυνάμωση του δικομματισμού είναι διακηρυγμένος στόχος του ΚΚΕ. Ομως, έχει, επιπλέον, διακηρύξει πως αυτή δεν αρκεί. Για να υπάρξει ουσιαστικό αντίκρισμα και ελπιδοφόρα προοπτική, χρειάζεται να συνδυαστεί με την ενδυνάμωση του ΚΚΕ. Οχι για λόγους στενού εκλογικού οφέλους και κομματικού εγωισμού, αλλά επειδή το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη, που θέλει και μπορεί να εντείνει την πάλη κατά του δικομματισμού, ο οποίος, και αποδυναμωμένος, θα συνεχίσει να κυβερνά, με τη μία, ή την άλλη μορφή και, βεβαίως, με την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Απ' αυτήν την άποψη έχει μεγάλη σημασία, η ψήφος που «φεύγει» από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να πάει στο ΚΚΕ. Αν διασκορπιστεί σε όλα τα λεγόμενα «μικρά κόμματα», θα χάσει τη δύναμή της και δε θα πετύχει το στόχο της. Και στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ισχυρό αντίβαρο, ένας ισχυρός πολιτικός πόλος, που θα στέκεται, συνεχώς, απέναντι και θα δρα, διαρκώς, ενάντια στο δικομματισμό. Αν, δε, πάει στο «λευκό» και στο «άκυρο», αντί να αποδυναμώσει, θα ενισχύσει το δικομματισμό, καθώς δε θα επηρεάσει ούτε το ποσοστό, ούτε τις έδρες του πρώτου κόμματος.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ θα αποτελέσει ένδειξη πολιτικής αποδυνάμωσης του δικομματισμού και, ταυτόχρονα, απόδειξη ότι αδυνατίζει, μέσα στο λαό, η καπιταλιστική ιδεολογία. Κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς το πρόβλημα δεν είναι να μειωθεί, πρόσκαιρα, η εκλογική δύναμη των αστικών κομμάτων, αλλά και να αποδυναμωθεί η αστική ιδεολογία και πολιτική, τα ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας, της ευελιξίας, της επιχειρηματικότητας, για να ριζοσπαστικοποιηθούν λαϊκές μάζες και να παλέψουν για κοινωνικοπολιτικές αλλαγές. Να σημειώσουμε ότι στις εκλογές του 1996, τα ποσοστά του δικομματισμού έπεσαν κάτω από το 80%, αλλά, επειδή το ΚΚΕ δεν ήταν πολύ ισχυρό, στις επόμενες εκλογές, αυτά ξανανέβηκαν...