Την άποψη περί κυβερνητικής ανυπαρξίας ο πρόεδρος του ΣΥΝ την έχει πολλές φορές διατυπώσει. Πρόσφατα, σε συνέντευξή του στον «Αθήνα 9.84» τη συμπλήρωσε λέγοντας ότι η κυβέρνηση είναι τρομοκρατημένη και πανικοβλημένη. «Είναι μια κυβέρνηση τρομοκρατημένη (...), πανικοβλημένη (...). Εχουμε μια ανυπαρξία του επανιδρυμένου κράτους (...), πλήρης ανικανότητα μιας κυβέρνησης (...). Δεν ενδιαφέρθηκε για την Παιδεία, δεν ενδιαφέρθηκε για την Ασφάλιση, δεν ενδιαφέρθηκε για τα δάση», αποφάνθηκε ο Αλ. Αλαβάνος. Οσο για το ΠΑΣΟΚ, εκτίμησε ότι «εκεί που πρέπει να αμφισβητήσει την κυβέρνηση και θα μπορούσε να την αμφισβητήσει - σας λέω για παράδειγμα το άρθρο 16 στην Παιδεία και όλο το θέμα του δημόσιου τομέα - αυτή η αντιπολίτευση λείπει».

Είναι όμως πράγματι η χώρα στον ...αυτόματο πιλότο, όπως επιμένει ο πρόεδρος του ΣΥΝ; Είναι ο «βίος» του δικομματισμού tabula rasa; Οχι, βέβαια. Το ενδιαφέρον και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τη σκοπιά των ταξικών συμφερόντων που εκπροσωπούν πολιτικά ήταν και είναι τεράστιο. Και εκφράστηκε με μέτρα υποβάθμισης της δημόσιας δωρεάν Παιδείας όπως και της Υγείας, και της παραπέρα εμπορευματοποίησής τους, με μέτρα - λαβωματιές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, με συγκεκριμένη εμπρηστική πολιτική που αφορά στο δασικό πλούτο της χώρας, με ξεπούλημα δημόσιου πλούτου. Το ΠΑΣΟΚ δε θα μπορούσε ποτέ να αμφισβητήσει μια πολιτική που είναι και δική του. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα που επικαλείται ο ΣΥΝ για το άρθρο 16 και το δημόσιο τομέα, μιας και η αξιωματική αντιπολίτευση έχει διακηρύξει την προσήλωσή της στην ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα και στην Παιδεία.

Γι' αυτή τους την πολιτική πρέπει να επικριθούν και να κατακριθούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πρωτίστως από το λαό. Κι όχι για την υποτιθέμενη ανυπαρξία τους. Κριτική μάλλον βολική και για τους δύο. Οπως και να το κάνουμε, άλλο πράγμα να κρίνεσαι γιατί δεν έκανες κάτι κι άλλο γιατί έκανες και μάλιστα πολλά και βαθύτατα αντιλαϊκά.

Πάντως, ας κάνει λίγο υπομονή. Εφόσον πιστεύει ότι «η Βουλή που έρχεται θα είναι εντελώς διαφορετική, θα έχει υποστεί ένα τόσο μεγάλο πλήγμα αυτό το δικομματικό σύστημα που θα ανοίξει όχι μόνο το παράθυρο αλλά και η πόρτα για μεγάλες διεργασίες και απελευθερωτικές εξελίξεις για την πολιτική μας ζωή», τότε ίσως απελευθερωθεί και ο ίδιος από το «μαρτύριο» να ψάχνει κυβέρνηση, Πρωθυπουργό, αξιωματική αντιπολίτευση και να μην μπορεί πουθενά να τους εντοπίσει...