Από την αναζήτηση της αλήθειας στην αναζήτηση περισσότερων κερδών. Από την πρόοδο της ανθρώπινης γνώσης και της ανθρωπότητας, στην πρόοδο των μετοχών και των μετόχων. Το νέο θεσμικό πλαίσιο που προκρίνει η κυβέρνηση για την Ερευνα και Τεχνολογία - σύντομα θα κατατεθεί με τη μορφή σχεδίου νόμου στη Βουλή - φαίνεται να επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους και της ερευνητικής κοινότητας και των πανεπιστημιακών φορέων. Νέα δομή, νέοι χρηματοδοτικοί στόχοι, νέες κατευθύνσεις στην επιστημονική έρευνα. Η «οικονομία της γνώσης», η ανάπτυξη της «καινοτομίας», η ενίσχυση της «επιχειρηματικότητας» είναι βασικοί πυλώνες του νέου πλαισίου, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες που δόθηκαν από το υπουργείο Ανάπτυξης, μετά την έγκρισή του από την κυβερνητική Επιτροπή την περασμένη Τρίτη.

Στα βασικά όργανα χάραξης της «εθνικής» πολιτικής για την έρευνα, αλλά και αξιολόγησής της, θα συμμετέχουν επιχειρηματίες. Και με τη δική τους «συμβολή» θα αξιολογούνται ερευνητικές προτάσεις και ερευνητές, η πρόοδος των έργων, το ζητούμενο, οι χρόνοι, η κατανομή των κονδυλίων. Η χρηματοδότηση των ερευνητικών φορέων θα εξαρτάται από την «αποδοτικότητά» τους. Εννοείται, δε, πως η «αποδοτικότητα» των ερευνητικών φορέων, θα κρίνεται με γνώμονα τόσο από το αν εξασφαλίζονται εξωτερικές χρηματοδοτήσεις όσο - και κυρίως - από το αν θα εξυπηρετείται η «ανάγκη στενότερης συνεργασίας μεταξύ επιστήμης και βιομηχανίας, για την επίτευξη απτών αξιοποιήσιμων και μετρήσιμων αποτελεσμάτων, προϊόντων και υπηρεσιών». Προϊόντα και υπηρεσίες που θα φέρουν χρήμα. Βελτιώσεις στην παραγωγική διαδικασία που θα εξοικονομήσουν χρήμα. Αμεσα αποτελέσματα, συγκεκριμένοι στόχοι, άμεσο κέρδος στην αρένα της παγκοσμιοποίησης και στην «υγειά» των πολυεθνικών.

Εδώ και χρόνια, το μεγάλο κεφάλαιο επιδιώκει να εισβάλει στο εκπαιδευτικό σύστημα και το κατορθώνει με τη βοήθεια των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Απαίτησε να γίνει μάθημα η «επιχειρηματικότητα», προκειμένου να διδαχτούν οι εκμεταλλευτικές αρχές του στα παρθένα μυαλά και να δημιουργηθεί μια νέα γενιά που όχι μόνο θα αποδέχεται, αλλά και θα επικροτεί την τυραννία του κεφαλαίου. Παρεμβαίνει διαρκώς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης για τη διαμόρφωση της διδακτέας ύλης. Ο τομέας της έρευνας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι ένα καίριο σημείο αυτής της παρέμβασης. Ερευνα στην υπηρεσία του κεφαλαίου και με δημόσια χρηματοδότηση. Ολα τα νέα μυαλά, φρέσκα και διψασμένα για νέα γνώση να αποτελέσουν «γρανάζι» στη μηχανή της εκμετάλλευσης και της κερδοφορίας.

Ξαφνικά το κράτος κόπτεται για τη χρηματοδότηση της Ερευνας, από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς και από τα πανεπιστήμια. Στόχος είναι η αύξηση της χρηματοδότησης από 0,6% στο 1,5% του ΑΕΠ, με μόλις 40% συμβολή των επιχειρήσεων στις σχετικές δαπάνες, που κι αυτό χρηματοδοτείται από άλλους δρόμους. Με ελάχιστα έως καθόλου χρήματα, με ένα σύστημα που τους εξασφαλίζει άμεσο έλεγχο, αλλά και με γενικές κατευθύνσεις που έτσι κι αλλιώς προς το συμφέρον τους κινούνται, ιδού το αντιλαϊκό μεγαλείο της κυβερνητικής πολιτικής για την Ερευνα και Τεχνολογία. Με «σπόνσορα» τη Στρατηγική της Λισαβόνας και με αερολογίες για το «κοινωνικό όφελος», αλλοιώνεται ο ρόλος των πανεπιστημίων και μετατρέπονται σε «παραμάγαζα» των πολυεθνικών. Ταυτόχρονα, τα ερευνητικά κέντρα θα δίνουν «εξετάσεις» με κριτήριο τι μπορούν να φτιάξουν που να μπορεί να πουληθεί καλά.