Γύρω από τη συνταγματική αναθεώρηση στήνεται ένα άθλιο παιχνίδι από η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με το καθένα να διεκδικεί για λογαριασμό της άρχουσας τάξης τη συγκατάθεση του λαού σε μέτρα βαθιά αντιδραστικά, που υποθηκεύουν το μέλλον του. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις προωθούμενες και μέσω της αναθεώρησης αλλαγές που αφορούν στην παιδεία και στα δάση, άρθρα 16 και 24 αντίστοιχα, οι οποίες δικαίως προκάλεσαν και προκαλούν σφοδρές αντιδράσεις, αφού στο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων παραδίδουν έρμαια στις κερδοσκοπικές ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου την παιδεία και τη γη. Αλλά κυρίως στην προσπάθεια θωράκισης του αστικού πολιτικού συστήματος και κατ' επέκταση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, μέσω του πρώτου τη τάξει αστικού νόμου, άρα και βαθιά αντιλαϊκού, όπως είναι το Σύνταγμα που αντανακλά βεβαίως τον αρνητικό για το λαό και τα συμφέροντά του συσχετισμό σε πολιτικό επίπεδο.

Τα άδικα εκμεταλλευτικά χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος επιδιώκεται να «μακιγιαριστούν» μέσω της αναθεώρησης. Τα πομπώδη περί «εξυγίανσής» του οδηγούν συνειρμικά το λαό στο συμπέρασμα ότι έχει απέναντί του ένα καλό σύστημα που μπορεί να γίνει καλύτερο. Και τον εμποδίζουν να δει την ταξική του φύση που δεν αλλάζει όσο ηθικοί και έντιμοι κι αν είναι οι πολιτικοί του εκπρόσωποι. Αντιλαϊκές αποφάσεις θα συνεχίσουν να παίρνονται όσο ο πολιτικός συσχετισμός είναι υπέρ της άρχουσας τάξης και θα υπερψηφίζονται από ταξικά στρατευμένους στο δικό της στρατόπεδο.

Τα συμφέροντα αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος θέλει να υπερασπίσει το Σύνταγμα διακηρύττοντας την «κοινωνική συνοχή». Αξιώνοντας δηλαδή απ' το λαό να απεμπολήσει το δικαίωμα της πάλης για τα δικά του συμφέροντα, που προϋποθέτουν τη σύγκρουση με το καπιταλιστικό σύστημα και την ανατροπή του. Να προσπεράσει την ταξική διαίρεση της κοινωνίας, όπου κανένα συνεκτικό στοιχείο δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην καπιταλιστική εργοδοσία και τους εργαζόμενους. Οπου το μόνο κοινό είναι η μεταξύ τους ανειρήνευτη ταξική πάλη. Η «κοινωνική συνοχή» δεν είναι παρά η εύσχημη αναφορά στην πάγια επιδίωξή τους να αποσπάσουν την ανοχή και αποδοχή του λαού, να τον γονατίσουν.

Αυτό επιδιώκουν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Και στις επόμενες εκλογές - μετά την επιλογή του ΠΑΣΟΚ να αποχωρήσει από τη διαδικασία - ο καθένας για λογαριασμό του θα διεκδικήσει από το λαό αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να προωθήσει για λογαριασμό της πλουτοκρατίας χωρίς προσκόμματα τις κοινά συμφωνημένες αντιλαϊκές αποφάσεις. Γι' αυτό ο λαός να έχει καθαρό από τώρα πως το Σύνταγμα είναι το εικόνισμα όπου ορκίζονται οι ορκισμένοι εχθροί του. Οχι το δικό του. Είναι ένας νόμος μιας μειοψηφίας της κοινωνίας, των καπιταλιστών. Η λαϊκή πλειοψηφία μπορεί να τον ανατρέψει, η πάλη της μπορεί να σαρώσει στο διάβα της τα συμφέροντα που εκφράζει. Να πάρει έγκαιρα απόφαση να μη δώσει τη δυνατότητα σε κανέναν από τους δύο να το ψηφίσει. Να τους αποδυναμώσει, εκφράζοντας και μ' αυτό τον τρόπο μια άλλη απόφασή του για τη σύμπτυξη της λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία που θα φτιάξει το δικό της νέο, πραγματικά λαϊκό Σύνταγμα για τη δική της κοινωνία, χωρίς καπιταλιστές, που θα υπηρετεί αποκλειστικά τα λαϊκά συμφέροντα.