Εμπαιγμό αποτελούν οι ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας για δυνατότητα πρόσβασης των αποφοίτων των Επαγγελματικών Λυκείων στα Πανεπιστήμια. Μέσα σε ένα κλίμα καταδίκης της πολιτικής της στην Παιδεία, η κυβέρνηση επέλεξε να «πατήσει» στην ανάγκη και επιθυμία των οικογενειών να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Ωστόσο, προερχόμενα από ένα σχολείο προσανατολισμένο στην επαγγελματική εκπαίδευση, τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων που κυρίως φοιτούν στα επαγγελματικά λύκεια θα οδηγούνται με άνισους όρους σε ένα σύστημα εξετάσεων που θα είναι δύσκολο να ανταποκριθούν.

Πρόκειται για μία προσπάθεια συντήρησης και τόνωσης του ταξικού διπλού ανισότιμου σχολικού δικτύου. Διπλού, γιατί μετά το γυμνάσιο οι μαθητές καλούνται να προχωρήσουν σε μία πρόωρη επαγγελματική επιλογή για το αν θα ακολουθήσουν σπουδές στο πανεπιστήμιο μέσα από το γενικό λύκειο ή θα ακολουθήσουν το δρόμο της κατάρτισης μέσα από το επαγγελματικό σκέλος. Ανισότιμο, καθώς το μεν γενικό λύκειο είναι προσανατολισμένο στη γενική γνώση, ενώ το επαγγελματικό σκέλος, τελικά, ούτε γενική Παιδεία παρέχει ούτε τεχνικοεπαγγελματική μόρφωση. Πρόκειται για σύστημα ταξικό, αφού η επαγγελματική εκπαίδευση μετά το γυμνάσιο απευθύνεται στη μεγάλη μάζα των παιδιών της εργατικής τάξης, στα παιδιά που πασχίζουν να τα πείσουν ότι επειδή η φτώχεια των οικογενειών τους δεν τους επιτρέπει να πάνε φροντιστήριο, «δεν παίρνουν τα γράμματα», δε μπορούν να πάνε σε πανεπιστήμιο. Και τα σπρώχνουν να ακολουθήσουν το δρόμο της διά βίου κατάρτισης και επανακατάρτισης, επανδρώνοντας τις στρατιές των απασχολήσιμων, έρμαια των βραχυπρόθεσμων αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση έχει εμφανίσει τις αλλαγές που έκανε στην επαγγελματική εκπαίδευση μετά το γυμνάσιο με την καθιέρωση των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ και τις υποσχέσεις για πρόσβαση στα πανεπιστήμια σαν κίνηση αναβάθμισης. Πρόκειται, στην ουσία, για φτιασίδωμα της επαγγελματικής εκπαίδευσης που δε δίνει ούτε τέτοια εφόδια, προκειμένου να γίνει πιο ελκυστική για περισσότερους νέους. Τα αδιέξοδα της επαγγελματικής εκπαίδευσης, τα οποία έχουν οδηγήσει τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κατά καιρούς σε αλλαγές (ΤΕΕ, ΤΕΣ, ΤΕΛ, ΕΠΑΛ κλπ) πηγάζουν από την ίδια την αποστολή τους να βγάζουν φτηνό μισοκαταρτισμένο εργατικό δυναμικό.

Η πραγματική αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης προϋποθέτει την οικοδόμησή της πάνω στη στέρεα γνώση που προσφέρει ένα ενιαίο για όλα τα παιδιά δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο, το οποίο θα εξοπλίζει τους νέους με τις απαραίτητες γνώσεις μέχρι τα 18 τους χρόνια. Η όποια επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να ακολουθεί το δωδεκάχρονο και να παρέχεται σε αναβαθμισμένες σχολές δημόσιες και όχι να είναι αντικείμενο κερδοσκοπίας των ιδιωτών που δραστηριοποιούνται σήμερα στο χώρο της κατάρτισης.

Ο λαός έχει ανάγκη από Παιδεία που θα παρέχεται ενιαία και δωρεάν για όλα τα παιδιά. Η ύπαρξη δύο σχολείων μετά το γυμνάσιο δεν εξυπηρετεί παρά τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο μάλιστα μέσω των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ζητά να διαμορφωθεί μια αναλογία 70% των μαθητών στην επαγγελματική εκπαίδευση και μόλις 30% στη γενική, γιατί έτσι εξυπηρετείται ο καταμερισμός που θέλει στην παραγωγή. Στις απαιτήσεις τους αυτές, στην προθυμία της κυβέρνησης να τις εξυπηρετήσει, ο λαός καλείται να προτάξει τις δικές του ανάγκες και να απαιτήσει αυτό που αξίζει στα παιδιά της εργατικής τάξης. Να γίνει υπόθεση όλων η πραγματική, ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών.