Η πρόσφατη απόφαση της Υπηρεσίας Ελέγχου της Εφαρμογής του Αποκλεισμού των ΗΠΑ ενάντια στην Κούβα, να επιβάλει πρόστιμο στον γνωστό κινηματογραφιστή Ολιβερ Στόουν, γιατί ταξίδεψε στην Κούβα το 2002 και 2003 για να κινηματογραφήσει δύο φιλμ για τον Φιντέλ Κάστρο και την κουβανέζικη Επανάσταση, είναι βγαλμένη από τα συρτάρια του πιο «μαύρου» Μακαρθισμού. Η αμερικανική κυβέρνηση είναι αμείλικτη σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του βάρβαρου αποκλεισμού του Νησιού της Επανάστασης, που πάνω από 40 χρόνια συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο σκληρός. Η τιμωρία ανθρώπων όπως ο Στόουν, γίνεται προφανώς προς... παραδειγματισμό των άλλων.

Το εμπάργκο, όπως το λένε οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές, ισχυρίζονται πως έχει επιβληθεί για να «ηττηθεί» το δήθεν «ανελεύθερο καθεστώς του Κάστρο». Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα απλό εμπάργκο. Αλλά ίσως για τον πιο ολοκληρωμένο διαρκή αποκλεισμό που έχει γνωρίσει ποτέ χώρα, ο οποίος κυριολεκτικά έχει ως στόχο να επιβάλει την πλήρη ασφυξία. Για να προκαλέσει, όπως λένε οι υπηρετούντες, την αμερικάνικη άρχουσα τάξη, «εξέγερση του λαού ενάντια στο καθεστώς». Αυτή η εγκληματική πολιτική ενάντια στον κουβανικό λαό στερείται και οποιασδήποτε λεγόμενης διεθνούς νομιμότητας, αφού εδώ και χρόνια στις Γενικές Συνελεύσεις του ΟΗΕ έχει συντριπτικά καταδικαστεί, ενώ μόνο οι ΗΠΑ και ορισμένα πιστά φερέφωνά της την υποστηρίζουν. Χαρακτηριστικά, φέτος στις 8/11 η καταδίκη του αποκλεισμού σημείωσε και νέο ρεκόρ, όταν 183 χώρες τέθηκαν υπέρ της άρσης του... Μόνο 4 χώρες - οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, τα Νησιά Μάρσαλ και το Παλάου - καταψήφισαν το σχέδιο που κατέθεσε η Κούβα για την «ανάγκη τερματισμού του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού».

Οι συνέπειες του βάρβαρου αποκλεισμού είναι πραγματικά ασύλληπτες. Οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να επιβιώσει. Το ότι το καταφέρνει η μικρή Κούβα, οφείλεται στον ηρωικό αγωνιστή λαό της, στο κοινωνικό σύστημα που οικοδομεί - με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα - το σοσιαλισμό και στη διεθνή αλληλεγγύη των λαών όλου του κόσμου. Μια μόνο συνοπτική αναφορά μπορεί να πείσει για του λόγου το αληθές: Οι απώλειες της Κούβας εξαιτίας του αποκλεισμού φτάνουν τα 86 δισεκατομμύρια δολάρια, στις διεθνείς συναλλαγές, η χώρα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το δολάριο, ενώ έχει συσταθεί ειδική ομάδα (στις ΗΠΑ) που παρακολουθεί τις συναλλαγές τόσο της Κούβας όσο και τρίτων χωρών προς αυτή. Σημειώνεται, επίσης, ότι η Κούβα δεν έχει πρόσβαση σε χρηματοπιστωτικές συναλλαγές με διεθνείς οργανισμούς. Απαγορεύεται στους πολίτες των ΗΠΑ να ταξιδεύουν στην Κούβα και επιβάλλονται πρόστιμα, όπως στον Ολ. Στόουν. Απαγορεύεται η πώληση ιατρικών συσκευών και υλικών προς την Κούβα και πολλά άλλα μέτρα...

Το κύριο πάντως και με βάση το πιο πρόσφατο «Σχέδιο Μπους» είναι η προσπάθεια ενίσχυσης της αντεπαναστατικής υπονόμευσης της Κούβας. Τα σενάρια για τη μετα-Κάστρο εποχή (με αφορμή την πρόσφατη ασθένεια του ηγέτη της Φ. Κάστρο) έχουν φουντώσει και η όρεξη των ιμπεριαλιστών έχει ανοίξει. Ομως οι Κουβανοί, το έχουν πολλές φορές αποδείξει, δεν το βάζουν κάτω. Παρά την ασφυκτική κατάσταση που έχει δημιουργήσει ο αποκλεισμός, παλεύουν για τη διατήρηση των κατακτήσεων και των επιτευγμάτων που έχουν πετύχει με το μόχθο τους. Και έχουν τη στήριξη των εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, που αντιπαλεύουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.