Σε θέση μάχης βρίσκονται οι ταξικές δυνάμεις για την 24ωρη πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 13 του Δεκέμβρη. Η κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε, με δοσμένη την ένταση της ολομέτωπης επίθεσης από το κεφάλαιο και τα κόμματά του, επιβάλλει τον πανεργατικό ξεσηκωμό με τα σωματεία, τα συνδικάτα, τα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Είναι καθήκον πρώτης γραμμής για κάθε εργάτη και υπάλληλο στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα (για την ίδια μέρα 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση έχει προκηρύξει και η ΑΔΕΔΥ) να δώσει τον καλύτερο εαυτό του για την επιτυχία της απεργίας, για το βάθεμα του περιεχομένου της με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, για την ένταση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, τα κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που στηρίζουν τις επιλογές της. Σ' αυτή τη μάχη θα πρωτοστατήσει το ΠΑΜΕ, με πρώτο καθοριστικό βήμα την πλατιά σύσκεψη που διοργανώνει σήμερα στην Αθήνα για την προετοιμασία και τον έγκαιρο σχεδιασμό της απεργίας.

Ενα πλατύ άνοιγμα στους τόπους δουλιάς έχει ήδη αποφασιστεί από την πρόσφατη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, με αιχμή τον προϋπολογισμό, τα μέτωπα της Παιδείας, των Συλλογικών Συμβάσεων, της Υγείας, των συμβασιούχων, του Ασφαλιστικού και των αντεργατικών οδηγιών της ΕΕ. Βιομήχανοι, κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ και τα συνδικαλιστικά τους δεκανίκια βάλλουν από κάθε πλευρά τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Ο νέος ταξικός προϋπολογισμός που συζητιέται το Δεκέμβρη στη Βουλή αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο αναδιανομής του πλούτου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Το «μίνι Ασφαλιστικό», η συζήτηση του οποίου ολοκληρώθηκε χτες επί της αρχής στην Κοινοβουλευτική Ολομέλεια, μπήζει ακόμα πιο βαθιά το αντιασφαλιστικό μαχαίρι στην καρδιά των εργαζόμενων, ευνοώντας με προκλητικό τρόπο και με όλες τους τις προβλέψεις το μεγάλο κεφάλαιο.

Το ζήτημα των χιλιάδων συμβασιούχων παραμένει ανοιχτό με ευθύνη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ που επιμένει να καλλιεργεί αυταπάτες ότι η ΕΕ μπορεί να διασφαλίσει το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία. Αδιαμφισβήτητη απόδειξη του φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα της ΕΕ αποτελεί η οδηγία Μπολκεστάιν, αλλά και η αντίστοιχη για τον εργάσιμο χρόνο. Στην πρώτη γραμμή των αγώνων της εργατικής τάξης παραμένουν τα ζητήματα της Παιδείας και της Υγείας, η ραγδαία ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή τους, όπως και οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στους κλάδους που λήγουν στα τέλη του 2006.

Καθένα από αυτά τα μέτωπα σημαίνει συναγερμό για τους εργαζόμενους. Με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, μέχρι τις 13 Δεκέμβρη, να μη μείνει εργοστάσιο, γραφείο, μαγαζί και συνοικία που δε θα φτάσει το κάλεσμα αντίστασης και διεκδίκησης των ταξικών δυνάμεων. Για να αποτελέσει η απεργία και οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ μια πραγματικά μαζική φωνή καταδίκης της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, των κομμάτων και των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών που την υπηρετούν. Μια καθάρια φωνή διεκδίκησης των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.