Τα φώτα της τύφλωσης έσβησαν! Το ευρω-νάιλον στοιβάχτηκε σε σωρούς! Ο χορός των «τεράτων» της βιομηχανίας του θεάματος ολοκληρώθηκε! Ο 51ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Γιουροβίζιον, για τον οποίο επί μήνες βομβαρδιστήκαμε από τους τηλεοπτικούς δέκτες και τον χρυσοπληρώσαμε από το ισχνό πουγκί μας, έκλεισε αυλαία. Αφήνοντας στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που πασχίζει να επιβιώσει, τον απόηχο μιας προκλητικής εμποροπανήγυρης, που στήθηκε κυρίως στις πλάτες του. Και μαζί την οργή για τον πακτωλό των εκατομμυρίων, που ξοδεύτηκαν...

Ο σκοταδισμός της γιουροξεφτίλας έδωσε ρέστα τις προηγούμενες μέρες στο ΟΑΚΑ και μέσω των κρατικών τηλεοράσεων στην ευρωπαϊκή και όχι μόνο επικράτεια. Μέσα από χαζοχαρούμενα τραγούδια-σούπες, μέσα από μαϊμουδίσματα, τις αποκαλυπτικές περιβολές, ακόμη και τις τερατόμορφες υπερβολές. Ο οδοστρωτήρας μουσικών πολιτισμών και γλωσσών, για μια ακόμη φορά επί το έργον. Συνθλίβοντας, ισοπεδώνοντας κάθε είδος ομορφιάς, διαφορετικότητας, αξίας. Ο ψευδεπίγραφος «πολιτισμός» του κιτς και της αρπαχτής σε όλο του το μεγαλείο. Την ίδια στιγμή που ο αληθινός πολιτισμός, αυτός που «γράφεται» μέρα τη μέρα με μεράκι, γνώση, κόπο, αγωνιά να αρθρώσει λόγο, να βρει τον τρόπο να φτάσει στο φυσικό αποδέκτη του, το λαό.

Η χοάνη της Γιουροβίζιον σαφώς και δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ποιότητα και πολύ περισσότερο με την πλούσια πολιτιστική παραγωγή του κάθε τόπου, από τον οποίο προέρχονταν τα κακέκτυπα που διαγωνίστηκαν - η συντριπτική πλειοψηφία τους σε άπταιστη αγγλική. Δεν ήταν - όπως και οι άλλες που προηγήθηκαν - παρά ένας «δούρειος ίππος» για την προώθηση της υποκουλτούρας, την οποία έχουν επιβάλει οι πολυεθνικές εταιρίες που νέμονται τη δισκογραφία διεθνώς, αλλά και γενικότερα η βιομηχανία του θεάματος. Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ακόμη χαπάκι μαζικής ύπνωσης και χειραγώγησης. Καλώντας μας να γίνουμε συμμέτοχοι αυτής της τελευταίας «θηλιάς» με το ...κινητό στο χέρι.

Στο χορό της Γιουροβίζιον και η πολιτική εξουσία. Αυτή, που ευθύνεται για το γκρίζο παρόν και το δυσοίωνο μέλλον των πολιτιστικών μας πραγμάτων, έκανε πασαρέλα στη φιέστα της Γιουροβίζιον. Από τον υπουργό Πολιτισμού μέχρι τον Αλογοσκούφη των Οικονομικών και την Ντόρα των Εξωτερικών... Ολοι αυτοί που έχουν καταδικάσει με τη μέθοδο της ασφυξίας δοκιμασμένους και με ιστορία κρατικούς πολιτιστικούς οργανισμούς σε ένδεια, σε σημαντικές δυσλειτουργίες. Να τους θυμίσουμε πάλι την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών που κάνει πρόβες σ' ένα «κοτέτσι»; Τη Λυρική Σκηνή, τη μοναδική στην Ευρώπη που δεν έχει μια κατάλληλη δική της στέγη και την ονειρεύεται; Την Ορχήστρα των Χρωμάτων - πνευματικό παιδί του Μάνου Χατζιδάκι - που πασχίζει να υπάρξει, με απλήρωτους επί μήνες τους μουσικούς της; Τα ξέρουν. Και σφυρίζουν αδιάφορα. Ολοι αυτοί που χειροκροτούν το εύπεπτο, το ανούσιο, το γελοίο, την ίδια στιγμή επικροτούν τον εξοβελισμό της έντεχνης μουσικής από τις εταιρίες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, την περιθωριοποίηση σημαντικών δημιουργών.

Ο «πολιτισμός» της Γιουροβίζιον είναι δικός τους. Δεν είναι δικός μας, όσο κι αν πασχίζουν να μας τον επιβάλουν. Δικός μας είναι ο άλλος. Αυτός που γεννιέται με όλες τις δυσκολίες, που αυτοί του επιβάλλουν, στην άλλη πλευρά του «φεγγαριού».