Μπορεί η σύνοδος υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, που πραγματοποιείται από χτες στη Σόφια, να έχει άτυπο χαρακτήρα, αλλά τα θέματα που συζητά και θα καταληχθούν στη σύνοδο κορυφής στη Ρίγα της Λετονίας το Νοέμβρη είναι πολύ σημαντικά.

Τα αφεντικά της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, δηλαδή οι ΗΠΑ, προσέρχονται στη σύνοδο με νέες ιδέες και προτάσεις στην κατεύθυνση αυτή. Θέλουν το ΝΑΤΟ να μπορεί να επεμβαίνει μέσα σε λίγα 24ωρα σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη όπου «διακυβεύονται» τα αμερικανικά, πρώτα και κύρια, συμφέροντα. Οι νέες ιδέες για την αποτελεσματικότερη δράση της πολεμικής μηχανής αφορούν στη σύναψη «στρατηγικών συμμαχιών» με χώρες που αν και δεν έχουν καμία γεωγραφική συγγένεια με την ατλαντική συμμαχία, ωστόσο είναι «πρόθυμες», και το έχουν αποδείξει στην πράξη, να συμμετέχουν σε στρατιωτικές επεμβάσεις. Τέτοιες χώρες, με τις οποίες προτείνεται η σύναψη στρατηγικών συμμαχιών, είναι η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ιαπωνία, σε πρώτη φάση, αλλά και ...η Βραζιλία σε επόμενο στάδιο. Το στίγμα των προθέσεων το έδωσε πρόσφατα εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ: «Χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες που μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εμάς και έχουν αξιόμαχες δυνάμεις, ικανές να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις όπως αυτές στο Αφγανιστάν», είπε.

Ταυτόχρονα με τη γεωγραφική διεύρυνση της «συμμαχίας του θανάτου», λαμβάνονται και μέτρα που θα την κάνουν περισσότερο ευέλικτη και αποτελεσματική, όπως η κατάργηση της ομοφωνίας και του βέτο, ώστε να μην μπορεί να «παραλύει» από τη διαφωνία ορισμένων κρατών-μελών, όπως έγινε στο Ιράκ. Ωστόσο, αυτό είναι ζήτημα που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα γιατί αφορά στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και στη διαμάχη για τη μοιρασιά των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών του πλανήτη.

Υπάρχουν, όμως, και συγκεκριμένα σχέδια για τις επόμενες αποστολές του ΝΑΤΟ. Πέρα από τη συμμετοχή του στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και την αντιμετώπιση των «ασύμμετρων απειλών», δηλαδή του ακήρυχτου πολέμου κατά των λαών, επιδιώκεται να ανατεθεί και ρόλος στην «ενεργειακή ασφάλεια». Το ΝΑΤΟ, δηλαδή, θα αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στα επιθετικά σχέδια για τον έλεγχο των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και των αγωγών μεταφοράς τους στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Κασπίας και του Καυκάσου.