Στους δρόμους βρίσκονται σχεδόν καθημερινά χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι στη Γαλλία, διαμαρτυρόμενοι για το νομοσχέδιο νεανικής απασχόλησης που προωθεί η κυβέρνηση ντε Βιλπέν και δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες να απολύουν, χωρίς αιτιολογία και αποζημίωση, τους νέους κάτω των 26 χρόνων τα πρώτα δύο χρόνια της πρόσληψής τους. Το «Συμβόλαιο Πρώτης Απασχόλησης», όπως λέγεται, μοιάζει να λειτούργησε σαν σταγόνα που ξεχείλισε τη συσσωρευμένη οργή.

Οργή για σειρά πολιτικών που εφαρμόστηκαν και από τις προηγούμενες σοσιαλιστικές κυβερνήσεις και έφεραν το δείκτη ανεργίας των νέων στο 23%, ενώ διαλύουν σταδιακά το κράτος πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης, αποδιοργανώνουν το εργασιακό ωράριο με τη δήθεν εφαρμογή του 35ωρου, ιδιωτικοποιούν κρατικές επιχειρήσεις, παγώνουν μισθούς. Οργή και ανησυχία που εκφράστηκε με την αρνητική ψήφο στο «ευρωσύνταγμα», που εξερράγη στα γκέτο το Νοέμβρη, που κατακλύζει τώρα τα πανεπιστήμια, τα λύκεια, τους δρόμους.

Για τους διαδηλωτές αλλά και για όλους, πλέον, είναι σαφές ότι το «Συμβόλαιο» είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας ολόκληρης πολιτικής, που, φυσικά, δεν οφείλεται στις «προσωπικές φιλοδοξίες» του κυρίου ντε Βιλπέν, όπως υποστηρίζει το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Είναι μια πολιτική που, όπως αντέτεινε δικαίως ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, εφαρμόζεται, ήδη, στον έναν ή στον άλλο βαθμό και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Ισπανία, Βρετανία), ενώ άλλες τη σχεδιάζουν (κυβερνητικός συνασπισμός Γερμανίας).

Είναι μια πολιτική που, όπως είπε τόσο ο Πρόεδρος Σιράκ όσο και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, «είναι αναπόφευκτη» προκειμένου (με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας) να επιτευχθεί ο στόχος της ανταγωνιστικότητας και να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα. Προκειμένου, δηλαδή, να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις που τίθενται για την κάθε ευρωπαϊκή οικονομία από τη Στρατηγική της Λισαβόνας, κατευθύνσεις που εγκρίθηκαν από όλους όσοι, σήμερα, οψίμως, στη Γαλλία αλλά και στη χώρα μας, «συντάσσονται με την επανάσταση με αιτία» της γαλλικής νεολαίας.

Γιατί μπορεί στη Γαλλία η νεολαία να εξεγείρεται απέναντι σε ένα, ήδη, έτοιμο νομοσχέδιο, όμως, και στην Ελλάδα, όλα τα τελευταία χρόνια, με το ένα ή το άλλο πρόσχημα, έχει προωθηθεί σειρά αντιλαϊκών αντεργατικών μέτρων, τόσο από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ όσο και από της ΝΔ, που θέτουν υπό αμφισβήτηση θεμελιώδη δικαιώματα, όπως είναι η σταθερή εργασία, η ασφάλιση, το ωράριο εργασίας και η μορφή του. Ο εργασιακός μεσαίωνας που οδήγησε τους Γάλλους φοιτητές στους δρόμους, έχοντας δοκιμάσει, ήδη, και ορισμένες συνέπειές του, δε διαφέρει παρά μόνο στο ρυθμό και τις τακτικές εφαρμογής του απ' ό,τι προωθείται στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες.

Και πίσω από τα ευχολόγια ή τις μικροπολιτικού στόχου εξάρσεις αλληλεγγύης προς τους Γάλλους διαδηλωτές, ουδείς από όλους αυτούς τολμά να αρθρώσει την ουσία: την ανάγκη αντίστασης σε τέτοιου είδους προσχηματικά μέτρα που προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, Την ανάγκη ενιαίας, συντονισμένης και αποφασιστικής πάλης της νεολαίας, των εργαζομένων, με στόχο όχι μόνο την απόσυρση ή το πάγωμα τέτοιου είδους «νόμων», αλλά την ανατροπή του συστήματος που τους γεννά, χωρίς αυταπάτες περί δυνατότητας «εξανθρώπισης ή βελτίωσης» του καπιταλισμού.