Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Στα ιμπεριαλιστικά γρανάζια

Οι διαβουλεύσεις των τελευταίων βδομάδων, με αφορμή την έναρξη των διαπραγματεύσεων ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), επαναφέρουν στην επικαιρότητα το κυπριακό πρόβλημα και οδηγούν σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα:

- Η Τουρκία θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις ένταξης στην ΕΕ, με δεδομένη τη δήλωσή της ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την Κύπρο, που είναι ήδη μέλος της Ενωσης.

- Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παραμένει πιστή στο «δόγμα» της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, της ελληνοτουρκικής προσέγγισης με κάθε κόστος, όπως το εφάρμοσε, καθ' υπόδειξη της Ουάσιγκτον, και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

- Το Κυπριακό, αντίθετα με τα όσα υποστήριζαν οι θιασώτες της ΕΕ, δηλαδή όλα τα κόμματα - εκτός του ΚΚΕ - δεν επιλύθηκε με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Το Κυπριακό, λοιπόν, όχι μόνο δεν επιλύθηκε με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, αλλά, αντίθετα, με τα νέα δεδομένα, αποκτά κάποιες ακόμη πτυχές, μέσα στις οποίες ήδη κρύβονται ενδοευρωπαϊκοί, αλλά και ευρωατλαντικοί ανταγωνισμοί.

Οι «αντιδράσεις» σχετικά με την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, οι οποίες όψιμα απασχόλησαν, κατά κύριο λόγο, τη γαλλική κυβέρνηση, δεν προέρχονται από την πάγια, σαφή και αμετάβλητη τουρκική στάση για το Κυπριακό. Η θέση της Τουρκίας και όταν οι εταίροι ομόφωνα αποφάσισαν πως εκπληρώνει τους όρους για την έναρξη διαπραγματεύσεων ένταξης και όρισαν την 3η Οκτώβρη 2005 για την εκκίνηση της διαδικασίας ήταν η ίδια με τη σημερινή. Η δήλωση της τουρκικής κυβέρνησης ότι η τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας με τις χώρες της ΕΕ δε σημαίνει αναγνώριση της Κύπρου, ήταν απλώς η αφορμή για τη διατύπωση αυτών των «αντιδράσεων». Οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν αλλού:

- Στους προεκλογικούς και άλλους εσωτερικούς υπολογισμούς σε χώρες, όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Γαλλία.

- Στην υποχώρηση της αισιοδοξίας για την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, μετά την απόρριψη του ευρωπαϊκού «Συντάγματος».

- Στα ίχνη των γεωπολιτικών ευρωατλαντικών ανταγωνισμών, που προς το παρόν εκφράζονται κυρίως ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γαλλία.

Είναι προφανές ότι ο σκεπτικισμός κάποιων εταίρων, αναφορικά με την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, δεν πηγάζει από κάποια σθεναρή θέση τους για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Ταυτόχρονα, όμως, δεν μπορούν να πουν ένα καθαρό «ναι» στην ένταξη της Τουρκίας, όπως δεν μπορούν, για λόγους γεωπολιτικών συμφερόντων, να πουν και «όχι». Και χρησιμοποιούν ως αφορμή το Κυπριακό, για να δικαιολογήσουν αυτήν τη στάση τους απέναντι στην Τουρκία. Η Γαλλία, π.χ., εξέφρασε την αντίθεσή της στη Βρετανική Προεδρία της ΕΕ, που δήλωνε ότι η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει την Κύπρο δε συνιστά αιτία για να μην ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις της ενταξιακής της πορείας, αλλά ήδη ευθυγραμμίστηκε με τους Βρετανούς.

Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που επιμένει να καλλιεργεί ψευδαισθήσεις για επίλυση του Κυπριακού, αλλά και των Ελληνοτουρκικών, χρησιμοποιώντας και τη διαδικασία των συνομιλιών ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, έχει επανειλημμένως διαψευστεί. Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση συνεχίζει να ακολουθεί μια πολιτική που εντάσσει το Κυπριακό, αλλά και τα Ελληνοτουρκικά, στο έδαφος των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων. Κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, για τα συμφέροντα και την ασφάλεια των λαών Ελλάδας και Κύπρου.


Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ