Ζητάνε ενότητα στην υποταγή! | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ζητάνε ενότητα στην υποταγή!

«Η κάθε δύναμη θα δώσει το δικό της χρώμα μέσα στην κοινή συγκέντρωση και με τους ομιλητές της και με τα συνθήματά της» (απόσπασμα από την «πρόσκληση ενότητας» που υπογράφουν συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ και λοιπών παρατρεχάμενων).

Τι «αθώα» έκκληση! Ο απεργοσπάστης και ο απεργός μαζί. Ο «κοινωνικός εταίρος» και ο εκπρόσωπος εργατών μαζί. Να φωνάξουμε το ΣΕΒ και την κυβέρνηση, να δώσουν κι αυτοί το δικό τους «χρώμα», κι όλοι μαζί αγαπημένοι να πάμε μετά «να πιάσουμε το Μάη»...

Οτι είναι θρασύτατοι, είναι παλιό. Οτι δεν έχουν καμία σχέση με έννοιες όπως αξιοπρέπεια, επίσης γνωστό.

Οτι θα επιχειρούσαν και πάλι να μαγαρίσουν το άλικο κόκκινο αυτής της μέρας, αναμενόμενο.

Δεν είναι θέμα υποκρισίας. Εχουν μαύρο ρόλο μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα: Είναι υπεύθυνοι με την υπογραφή τους για τα δεινά της εργατικής τάξης. Δεν τολμούν καν να θέσουν θέμα για το μεροκάματο, έχουν υπογράψει και αυτή τη δίχρονη - όπως και άλλες προηγούμενες - καθήλωση των μισθών. Δεν τολμούν, ούτε καν στην «πρόσκληση ενότητας», να θέσουν θέμα κατάργησης των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ζητάνε μάλιστα την πιστή εφαρμογή τους. Διαλέγονται με το κεφάλαιο και πληρώνονται αδρά γι' αυτό.

Ζητάνε από τους εργάτες που θα παλέψουν σκληρά στο χάραμα αυτής της 11ης του Μάη για να γίνει αυτή η απεργία, να πάνε μετά και να χειροκροτήσουν τους δημίους τους.

Οχι, δεν πρόκειται για θράσος, δεν είναι υποκρισία. Πλάι στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη, οι εργατοπατέρες έχουν αποστολή να συμβάλουν με κάθε τρόπο σε έναν πανηγυρικό γιορτασμό της υποταγής. Θέλουν, όχι μια όποια άλλη μέρα, μια κάποια άλλη απεργία, αλλά αυτή, η κορυφαία, η απεργία της Πρωτομαγιάς, να είναι ένα πανηγύρι υπέρ της ταξικής συμφιλίωσης, μια ξεφτιλισμένη γιορτή, όπου εργάτες θα σκύβουν να φιλήσουν το χέρι που τους παίρνει το ψωμί από το τραπέζι.

Οι εργατοπατέρες, δεν είναι γενικώς και αορίστως «συνδικαλιστές». Είναι εχθρός της τάξης! Και μάλιστα σε συγκεκριμένες κρίσιμες χρονικές στιγμές, εχθρός πιο επικίνδυνος και ύπουλος κι απ' αυτόν που έτσι κι αλλιώς ξέρεις ότι είναι απέναντι.

Τους προδίδει και σ' αυτή την περίπτωση η μεθόδευση: Οι ίδιοι που υπογράφουν στην Αθήνα έκκληση ενότητας, υπογράφουν στον Πειραιά κείμενο ενάντια στον ταξικό γιορτασμό. Οι ίδιοι που ως «Φόρουμ» καλούνε σε ενίσχυση της συγκέντρωσης της ΓΣΕΕ, υπογράφουν και το κείμενο για την κοινή συγκέντρωση, δήθεν, των... αντιπροσωπευτικών όλων των τάσεων σωματείων!

Εχουν αντίπαλο και δεν το κρύβουν. Εχουν αντίπαλο το ΠΑΜΕ. Εχουν αντίπαλο τον αντίπαλο των αφεντικών τους.

Ζητάνε ενότητα στην υποταγή. Θα πάρουν ξανά από τους εργάτες την απάντηση στο δρόμο.

ΥΓ.Και οι 50 που υπογράφουνε την πρόσκληση είναι υποχρεωμένοι να λουστούνε τον Πολυζωγόπουλο, που βρίσκει θετική την πρόσκλησή τους, ολόκληρο. Μαζί με την πρότασή του για νέο χαράτσι στους μισθούς.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ