Τις κρίσιμες στιγμές ορισμένες ομολογίες έχουν ίσως μεγαλύτερη αξία. Τέτοιες στιγμές ζει και η κυβέρνηση, που βαφτίζει «το ψάρι κρέας» μήπως και πείσει τον ταλαιπωρημένο, καταχρεωμένο και βαθιά εκμεταλλευόμενο λαό ότι τα σκληρά μέτρα που ανακοίνωσε δεν πρόκειται να τον θίξουν! Αναλαμβάνοντας το ρόλο του «ρεαλιστή», που θέλει να λέει «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη», ο Δ. Σιούφας ενέδωσε στον πειρασμό μιας ομολογίας που μάλλον δε θα έκανε σε άλλη στιγμή. Πόσο μάλλον, όταν συστηματικά εδώ και 12 μήνες από τη θέση της κυβέρνησης, πλέον, η ΝΔ συνεχίζει και επεκτείνει την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Την πολιτική των κάθε λογής «απελευθερώσεων», «βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας» και ενίσχυσης της κερδοφορίας και της ασυδοσίας των μεγάλων επιχειρήσεων.

Απευθυνόμενος λοιπόν προς επιχειρηματίες και με «φρέσκια» ακόμη την αναγγελία της αύξησης των συντελεστών του ΦΠΑ, ο Δ. Σιούφας επισήμανε ότι είναι προς το συμφέρον τους να συμπιέσουν τις τιμές, κάτι που έχουν περιθώριο και δυνατότητα να κάνουν σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Με λακωνικότητα και σαφήνεια ο υπουργός της ΝΔ - όχι από θέση αρχής, αλλά υπό την πίεση της συγκυρίας - ανέφερε ότι ενώ την τελευταία πενταετία το πραγματικό ΑΕΠ στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 22%, ο κύκλος εργασιών του λιανικού εμπορίου αυξήθηκε κατά 30%. Και όταν στην ΕΕ το ΑΕΠ, το ίδιο διάστημα, αυξήθηκε κατά 10%, ο κύκλος εργασιών του λιανικού εμπορίου αυξήθηκε κατά 6%! Αντίστοιχα, την τελευταία επταετία (1998 - 2004) οι τιμές καταναλωτή στην Ελλάδα αυξήθηκαν περίπου 26% και οι τιμές παραγωγού στη βιομηχανία αυξήθηκαν κατά 24,6%. Το ίδιο διάστημα στην ΕΕ των 15 οι τιμές καταναλωτή αυξήθηκαν κατά 13% και οι τιμές παραγωγού 9,6%. Για να προσθέσει, ότι ειδικά στον κλάδο τροφίμων - ποτών αυτά τα τελευταία επτά χρόνια οι τιμές παραγωγού στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 24,6% και οι τιμές λιανικής κατά 28,5%!

Η υπουργική «παράκληση» προς τους βιομηχάνους, χονδρεμπόρους και μεγάλους λιανεμπόρους, οι οποίοι καταληστεύουν συστηματικά τα λαϊκά νοικοκυριά με τις συνεχείς ανατιμήσεις και την ακρίβεια, μπορεί να συμπυκνωθεί στο εξής: Εχετε ήδη βγάλει τόσα πολλά κέρδη, που υπάρχει δυνατότητα να συγκρατηθείτε λίγο για ένα μικρό διάστημα, ώστε να «περάσουν» χωρίς πολλά «νταραβέρια» τα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Και ύστερα πιάστε πάλι το γαϊτανάκι της ακρίβειας και των ανατιμήσεων.

Βέβαια, αν έστω και για μια στιγμή η κυβέρνηση πίστευε πράγματι ότι χρειάζεται να ελεχθεί η ακρίβεια, θα μπορούσε να το κάνει και μάλιστα πολύ άμεσα: Θα πάγωνε τις τιμές. Δεν το κάνει όμως, γιατί δε θέλει ούτε αυτό το μέτρο, (το οποίο βεβαίως δεν αρκεί για να ανακουφιστούν τα λαϊκά στρώματα), αφού είναι απαρασάλευτα προσηλωμένη στην «ελεύθερη αγορά», κι όπως επιχειρηματολογεί ο Δ. Σιούφας «το πρωτεύον ζήτημα δεν είναι η αστυνόμευση». Είναι κι αυτό μια κυβερνητική ομολογία. Αλλά αυτές οι υποθέσεις δεν αντιμετωπίζονται με «εκκλήσεις». Γιατί το κεφάλαιο δεν μπορεί να αγνοήσει τη φύση του και, επομένως, τη με κάθε τρόπο μεγιστοποίηση των κερδών του. Επιχειρούν να αποκρύψουν, επίσης, ότι η πολιτική τους αποτελεί το θερμοκήπιο αυτής της αυξανόμενης συνεχώς κερδοφορίας.