Η απόσταση απ' αυτήν την ημερομηνία μέχρι τη στιγμή που ο νέος - ή νέα - θ' αναφωνήσει «Είναι ωραίο να ζεις ελεύθερος από ουσίες» έχει τη σφραγίδα της προσωπικής απόφασης και αντοχής, της μάχης των θεραπευτών και της οικογένειας του χρήστη.

Πίσω απ' τους αριθμούς βρίσκεται το νήμα σύνδεσης με την τιτάνια προσπάθεια, που ξεκίνησε το 1983 με την «Ιθάκη» χωρίς - τότε - «αποδείξεις και εγγυήσεις». Και σήμερα - πάντα με την οικονομική θηλιά των κυβερνήσεων - το ΚΕΘΕΑ έχει ένα ευρύ δίχτυ κοινοτήτων και δομών με «πιστοποιημένη» την αποτελεσματικότητα: Μένουν «καθαροί» οχτώ στους δέκα από όσους τελειώνουν τα προγράμματα. Αλλά και αρκετοί που δεν τα τελειώνουν, τελικά τα καταφέρνουν.

Καμιά φορά και αυτά τα ευγενή αισθήματα εκφράζονται με λόγια θυμωμένα, πέρα για πέρα όμως δικαιολογημένα. Οπως ήταν τα λόγια του υπεύθυνου του «Νόστου», που, λίγο πριν βγουν στη σκηνή 13 παιδιά, είπε: «Σκέφτομαι τα παιδιά που είναι στη χρήση και έρχονται στο κέντρο ενημέρωσης. Συζητάμε για το λάθος δρόμο. Κάποιος ξεκινά τη χρήση για να βρει διέξοδο, αλλά φτάνει σε αδιέξοδο. Σκέφτομαι τα παιδιά στο κέντρο της Αθήνας, τους αντιμετωπίζουν σαν ένα νούμερο σε μια λίστα και θέλουν να τους κρύψουν "κάτω απ' το χαλί". Σκέφτομαι και κείνους που πιάνουν τις τηλεοράσεις και λένε πως η χρήση είναι μια χρόνια υποτροπιάζουσα νόσος - σαν το διαβήτη - και ότι ο χρήστης έχει - κι αυτό το λένε "προοδευτικό" - το "δικαίωμα" στο φάρμακο. Οχι! Ο χρήστης έχει το δικαίωμα στη ζωή. Αυτό πρέπει να διασφαλίσει η κοινωνία, το κράτος, η πολιτεία».

Αποτελέσματα με απίστευτες πλευρές. «Είναι διπλή η χαρά», είπε ο Παναγιώτης απ' το «Νόστο» στον Πειραιά, που αποφοίτησε με τον αδερφό του Μανόλη απ' την «Εξοδο» στη Λάρισα.

Το κουράγιο είναι συστατικό στοιχείο στο διαρκή αγώνα κατά των ναρκωτικών - το αδιέξοδο που φορτώνει το σύστημα γενεές επί γενεών.