Δείγμα γραφής του περίφημου «διαλόγου» για την Παιδεία ήταν η προχτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την Παιδεία. Για μια ακόμα φορά φάνηκε η ταύτιση των δύο κομμάτων της άρχουσας τάξης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στα ζητήματα της ιδιωτικοποίησης και της προσαρμογής της Παιδείας στις ανάγκες της αγοράς, μιλώντας μάλιστα ταυτόχρονα για εξασφάλιση «ίσων ευκαιριών» στη μόρφωση. Πλειοδοτώντας σε αντιεκπαιδευτικά μέτρα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ομολογουμένως πιο τολμηρός από τον πρωθυπουργό, έκανε προχτές λόγο «για εκπαιδευτικό σύστημα που δεν αντιδρά στις εξελίξεις στην αγορά και στην κοινωνία»!!! Χαρακτήρισε «αστείο το δίλημμα δημόσια ή ιδιωτική εκπαίδευση», λανσάροντας τα «μη κρατικά πανεπιστήμια», και επανέφερε την άκρως αντιδραστική πρότασή του για αποκέντρωση των σχολείων, διαφοροποίησή τους από περιοχή σε περιοχή στο πρόγραμμα σπουδών, με την ενεργό συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, άλλων φορέων και, φυσικά, των τοπικών επιχειρηματιών.

Η «προωθημένη» αυτή θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ εξυπηρετεί ακριβώς την κεντρική στρατηγική που υπαγορεύουν οι σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου, ώστε να κλείνει η στρόφιγγα των κρατικών δαπανών για την Παιδεία και οι επιχειρήσεις να έχουν μεγαλύτερο λόγο και να παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο της μόρφωσης. Αυτή η πολιτική βοηθά και την υποκατάσταση της ολόπλευρης μόρφωσης με φτηνές βραχυπρόθεσμες καταρτίσεις εφ' όρου ζωής για την απόκτηση των δεξιοτήτων, που θα ορίζει πάλι η αγορά. Σε αυτές τις αντιδραστικές προτάσεις υπάρχει η συμφωνία της κυβέρνησης, η οποία γλυκοκοιτάει το λεγόμενο φινλανδικό μοντέλο που συχνά πυκνά επικαλείται η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Μία πρόταση που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ταξική διαφοροποίηση και ένταση των ανισοτήτων.

Σε ό,τι αφορά στην «καραμέλα» της καταπολέμησης της ανεργίας μέσα από μια αναδιάρθρωση της Παιδείας, μία αντίληψη που τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση στηρίζουν, χωρίς κεντρικό προγραμματισμό, με ένα σχολείο που θα το καθορίζουν οι «τοπικοί φορείς» με βάση τις «τοπικές ανάγκες», είναι άκρως επικίνδυνη και αποπροσανατολιστική. Αλλωστε, το ίδιο αυτό σύστημα ούτε μπορεί ούτε θέλει να προσφέρει ίσες ευκαιρίες πραγματικής μόρφωσης για όλους.

Οι φραγμοί και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια στην εκπαίδευση των παιδιών της, με το κόστος να γίνεται δυσβάσταχτο και την αμορφωσιά να μεγαλώνει, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για μέτρα σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Απέναντι σε μία πολιτική έντασης της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και ακόμα πιο στενής, ασφυκτικής, σύνδεσής της με τις ανάγκες της αγοράς, το ΚΚΕ προβάλλει και αποκαλύπτει, όπως έγινε κατά την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, την πραγματική στόχευση όσων μιλούν για «συναίνεση» και προφέρουν το «διάλογο» σε όλους τους τόνους. Οι ίδιοι που καταργούν λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ίσες ευκαιρίες πραγματικής μόρφωσης για όλους. Καλεί δε το λαό να βάλει στο προσκήνιο τις δικές του ανάγκες για δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλους.