67 μ.Χ. Αυτός που σήμερα οριοθετείται σαν ελληνικός χώρος μαζί με όλη τη μέχρι τότε κληρονομιά του (πνευματική, πολιτιστική, υλική) είναι υπό ρωμαϊκή κατοχή. Ο Νέρωνας, επειδή επισκέπτεται το χώρο, αναγκάζει τους «αρμόδιους» κατακτημένους να κάνουν «Ολυμπιακούς Αγώνες» μια χρονιά αρχύτερα. Βάζει με το ζόρι και άλλα αγωνίσματα, που δεν υπήρχαν μέχρι τότε (όπως, αρματοδρομία με δέκα άλογα...). Αν και στην αρματοδρομία ντεραπάρισε στην πρώτη στροφή και έφαγε τα μούτρα του στέφθηκε και σ' αυτό το αγώνισμα ...ολυμπιονίκης! Συνολικά στέφθηκε ολυμπιονίκης για έξι αγωνίσματα!!! Ισως είναι υπερβολικός ο συνειρμός, αλλά μάλλον δεν ήρθε εντελώς τυχαία.

Σήμερα 2004 μ.Χ. τέτοια κατοχή δεν έχουμε, αλλά ποιος Ελληνας ένιωθε τόσο ανασφαλής, ώστε να επιτρέψει να μετατραπεί σε ζωάκι σε κλουβί, υπό επιτήρηση των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ; Πόσα και πόσα αγωνίσματα πέρασαν από την πίσω πόρτα και προέκυψαν απότομα «ολυμπιακά», επειδή αφορούσαν προϊόντα των λεγόμενων χορηγών για πούλημα; Για μερικά απ' αυτά παρακάμφθηκε ακόμα και αυτή η διαδικασία - «σημαδεμένη τράπουλα» (δηλαδή, των επιδείξεων σε τρεις Ολυμπιάδες), που ακολουθούσαν μέχρι πρότινος.

Ανακοινώσεις πολυεθνικών εταιριών στον Τύπο μιλούν για τις «ομάδες τους» και τις διεκδικήσεις τους σε διάκριση, που αποτελούνται από αθλητές διαφορετικών χωρών. Εχουμε, δηλαδή, μπει στην εποχή, που η εκπροσώπηση της χώρας από τον επαγγελματία αθλητή είναι μόνο άλλοθι, για να εκπροσωπήσει το χορηγό και τα προϊόντα του. Φαίνεται ότι τότε στο Λος Αντζελες, όπου ο Ε. Μόουσες εξέπληξε την οικουμένη, βάζοντας στον όρκο του αθλητή το σύνθημα της εταιρίας που εκπροσωπούσε, άνοιξε νέες εποχές. Χωνεύτηκε πλέον αυτή η «αξία» - προέκταση του όλα πουλιούνται και μόνο η τιμή διαφέρει...

Πουλιέται και ο συμβολισμός της πορείας του ανθρώπου. Εκείνου, που, με το διαρκή αγώνα του, προσπαθεί σε κάθε εποχή, να μετακινήσει τα γνωστά όρια (φυσικά, πνευματικά, κοινωνικά). Να τα φέρει ψηλότερα από τα προηγούμενα. Ενας ατέλειωτος αγώνας, που συμβολίζεται - ασκείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα στους στίβους και τις παλαίστρες. Ενας αγώνας, που, επειδή σήμερα αγοράζεται από τις πολυεθνικές, γίνεται αυτόματα «εύκολος» και καταργείται.

«

Εύκολος», γιατί αναλαμβάνουν τα φάρμακα (αναβολικά, διευκόλυνσης της αεροβίωσης, όλες οι ποικιλίες) αυτών των ίδιων μεγάλων εταιριών, να συμπληρώσουν το δύσκολο έργο. Το έργο της αργής αλλαγής του ανθρώπου, που για να το πετύχει χτίζει όχι μόνο άλλες φυσικές δυνατότητες, αλλά σκαλί - σκαλί αλλάζει συγκρότηση και χαρακτήρα. «Εύκολος», γιατί, αν βγαίνει κάτι στην επιφάνεια για το ντόπινγκ, αφορά πάντα ανταγωνισμό μεταξύ αυτών των εταιριών (περίπτωση Κ. Λιούις και Μ. Τζόνσον).

Η γοητεία βρισκόταν ακριβώς στο διαφορετικό της υπέρβασης. Αυτό που είχε χτίσει με τον πειθαρχημένο μοναδικό του αγώνα ο αθλητής. Που μέσα από την ταύτιση έδινε μαζικό όνειρο ότι «το αδύνατο είναι τίποτα» σε όλο τον κόσμο. Χωρίς όλα αυτά έχει χαθεί το όνειρο. Εγινε λέιζερ και φουσκάλες Κόκα - Κόλα...