Τι μπορεί άραγε να κρύβεται ή να σηματοδοτείται από έναν έξαλλο αντικομμουνισμό ο οποίος εκδηλώνεται σε μια ποινική δίκη; Εναν αντικομμουνισμό μάλιστα που χρησιμοποιείται ως βασικό υπερασπιστικό επιχείρημα. Πολύ δε μάλιστα όταν διανθίζεται με σενάρια διεθνούς κομμουνιστικής συνωμοσίας; Μα τίποτε παραπάνω από μια γελοιότητα θα μπορούσε να πει κάποιος και το θέμα να τελειώσει εδώ. Και ίσως πράγματι δε θα άξιζε περαιτέρω αναφοράς, αν η δίκη στην οποία συνέβησαν αυτά τα φαιδρά δεν αφορούσε μια πάρα, μα πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Τόσο σοβαρή όσο ο θάνατος οκτώ ανθρώπων και ο τραυματισμός άλλων 12.

Ο λόγος για τη δίκη των υπεύθυνων του εργοστασίου της ΦΑΡΑΝ που κατέρρευσε στο σεισμό της 9^ης του Σεπτέμβρη 1999 με τα προαναφερόμενα τραγικά αποτελέσματα. Το κτίριο αυτό που είχε κατασκευαστεί το 1961 με τρόπο διαφορετικό από τα εγκεκριμένα σχέδια, προκειμένου, όπως είπε η εισαγγελέας ο ιδρυτής της επιχείρησης και σήμερα κατηγορούμενος, Δημήτρης Κάτσικας, να μειώσει το κόστος, υπέστη σοβαρές ζημιές στο σεισμό του 1981. Ο πολιτικός μηχανικός που ανέλαβε την αποκατάσταση των ζημιών, Ιωάννης Κολιόπουλος, δεν τις επισκεύασε όπως θα έπρεπε, θέλοντας, όπως είπε η εισαγγελέας στην αγόρευσή της, να μειώσει το κόστος και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ιδιοκτητών.

Τις κακοτεχνίες αυτές διαπίστωσε λίγα χρόνια μετά, το 1986, μια άλλη πολιτική μηχανικός, η Ελένη Μηλιαρονικολάκη που εξέτασε το κτίριο για λογαριασμό του ΕΟΦ, εκτιμώντας ότι αυτό σε επόμενο σεισμό θα καταρρεύσει. Συνέταξε μάλιστα και μια έκθεση, που μετά την επαλήθευσή της αποτέλεσε - όπως ήταν φυσικό - το βασικό ντοκουμέντο τόσο σε βάρος του κατηγορούμενου πολιτικού μηχανικού, όσο και των άλλων συγκατηγορουμένων του, ιδιοκτητών της ΦΑΡΑΝ. Η συντάκτρια της έκθεσης, όσο και δύο άλλοι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας, ο πρώην πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων Βασίλης Οψιμος και η πρόεδρος της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στο Φάρμακο Ζωή Σώκου, από την αρχή της διαδικασίας βρέθηκαν στο στόχαστρο των Γεώργιου και Σπύρου Αλφαντάκη, υπερασπιστών του κατηγορουμένου μηχανικού. Αν το όνομα Αλφαντάκης θυμίζει στους παλαιότερους το συνήγορο υπεράσπισης του αρχιχουντικού Γεώργιου Παπαδόπουλου, ορθώς θυμούνται.

Το φάντασμα λοιπόν αυτό από το παρελθόν σκέφτηκε το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί: «Κομμουνιστικός δάκτυλος!». Το ΚΚΕ έβαλε μέλη του να ψευδομαρτυρήσουν και είπε στην Ελένη Μηλιαρονικολάκη να συντάξει την έκθεσή της αφού είχε γίνει ο σεισμός, ώστε να επιτευχθεί η καταδίκη των καπιταλιστών! Τη δε έκθεση μηχανικών του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Κύπρου, που μετά το σεισμό διαπίστωσαν τις κακοτεχνίες του κτιρίου, προσπάθησε να την ακυρώσει κάνοντας την κομμουνιστική συνωμοσία, διεθνή, με τον ισχυρισμό ότι οι εν λόγω μηχανικοί είναι μέλη του ΑΚΕΛ. Διεθνής συνωμοσία λοιπόν, για να πάει φυλακή ο Κολιόπουλος και ο Κάτσικας...

Ελπίζουμε τις γελοιότητες αυτές να τις σταθμίσουν όπως πρέπει οι δικαστές που σε λίγο θα βγάλουν την ετυμηγορία τους και να έχουν κατανοήσει τι προσπαθούν να πετύχουν με την αντικομμουνιστική τους υστερία οι Αλφαντάκηδες. Γιατί η γελοιότητα ίσως δεν έχει όρια, ενίοτε όμως, έχει σκοπιμότητες...