Δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός, ή να ανατρέξει στα στοιχεία του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, για να συμπεράνει ότι η ραδιοτηλεόραση (πρωταρχικά η ιδιωτική αλλά και η δημόσια δεν πάει πίσω) γενικά, αλλά και ιδιαίτερα στην προεκλογική περίοδο που διανύουμε, στηρίζει το δικομματισμό (και τις παραφυάδες του) με όλες της τις δυνάμεις και τα όπλα που διαθέτει. H ψευδεπίγραφη «ελεύθερη» ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση (όπως και ο αστικός Τύπος γενικότερα) ανήκει σε μια χούφτα κεφαλαιοκράτες(Λαμπράκης, Μπόμπολας, Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης, κλπ. κλπ.), εξέχοντες εκπροσώπους της ελληνικής ολιγαρχίας, που συνεργάζονται με ξένες πολυεθνικές του χώρου, ενώ η λεγόμενη δημόσια ΕΡΤ ανήκει στο συλλογικό καπιταλιστή, το κράτος.

Ανέκαθεν τα ΜΜΕ αποτελούσαν μηχανισμούς ιδεολογικής και πολιτικής χειραγώγησης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Οχι μόνο με τον ενημερωτικό τομέα, αλλά συνολικά με τη βιομηχανία του θεάματος. Ο Γουόλτερ Λίπμαν, ο «πάπας» της δημοσιογραφίας στις ΗΠΑ, αποκαλούσε τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού «συγχυσμένη αγέλη», η οποία «πρέπει να δαμάζεται μην τυχόν οργιστεί και καταστρέψει τα πάντα», και γι' αυτό η δημοκρατία απαιτεί τη «βιομηχανία της συναίνεσης». Αυτή η «βιομηχανία» εργάζεται και στη χώρα μας με επιστημονικό τρόπο (η στήλη δεν επιτρέπει αναλυτική αναφορά).

Αν περιμένει κανείς, ιδιαίτερα από τα αστικά ΜΜΕ, αλλά και την ΕΡΤ, να παρέχουν πλήρη ουσιαστική και ολόπλευρη ενημέρωση, έτσι ώστε να βοηθούν τους εργαζόμενους να βγάζουν σωστά συμπεράσματα, με βάση τα πραγματικά τους συμφέροντα και να διαμορφώνουν άποψη και θέση, θα ήταν σαν να περιμένει από τους κεφαλαιοκράτες ιδιοκτήτες αυτών των Μέσων να κάνουν χαρακίρι. Τα ΜΜΕ καλλιεργούν μια «πλαστή πολιτική πραγματικότητα» και «παραπλανητική πολιτική επικοινωνία μακριά από τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού και τον ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των πολιτικών και κοινωνικών φορέων, με ουσιαστική αντιπαράθεση απόψεων και προτάσεων», όπως διαπιστώνει και η ΕΣΗΕΑ. Ενώ το ΕΣΡ κινεί ήδη διαδικασία κυρώσεων ενάντια στους σταθμούς (τιμητική εξαίρεση αποτελεί ο «902»).

Υπεύθυνη για την απαράδεκτη κατάσταση είναι η κυβέρνηση, που επιτρέπει να παραπληροφορούν, να διαστρεβλώνουν, να αποκοιμίζουν συνειδήσεις τα αστικά ΜΜΕ. Συνυπεύθυνοι είναι εκείνοι οι δημοσιογράφοι (διευθυντική ιεραρχία και «αστέρες»), που καταπατούν κάθε έννοια δεοντολογίας και με τη στάση τους συμβάλλουν στη συνεχή απαξίωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος και στην καταρράκωσή του.

Οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί χρησιμοποιούν τις δημόσιες συχνότητες για να εισέρχονται απρόσκλητοι επισκέπτες στα σπίτια μας. Κάθε μήνα πληρώνουμε το χαράτσι στην ΕΡΤ, ενώ τη διαφήμιση, που είναι και το βασικό έσοδο των ιδιωτικών σταθμών, πληρώνουν επίσης οι καταναλωτές, την πλειοψηφία των οποίων αποτελούμε οι εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός. Αρα, δικαιούμαστε να απαιτούμε και να διεκδικούμε (σημαντικό ρόλο οφείλουν να παίξουν ως εκ θέσεως οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι), να παρέχουν «αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων», «εξασφάλιση της μετάδοσης των θέσεων και των προγραμμάτων των πολιτικών κομμάτων», «διασφάλιση των αρχών της ισοτιμίας και πολυφωνίας», κλπ. Τα ΜΜΕ θα εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων μόνον όταν πάψουν να ανήκουν στους κεφαλαιοκράτες. Η «συγχυσμένη αγέλη» πρέπει να βρει τη δύναμη να ξεμπερδέψει με τους δαμαστές της. Γι' αυτό στις 7 του Μάρτη, «δαγκωτό» στο ΚΚΕ.