Δυο μέρες πριν την κινητοποίηση των εργαζομένων της Νάουσας στη Θεσσαλονίκη, ο τοπάρχης του ΠΑΣΟΚ στην πόλη, δήμαρχος Α. Καραμπατζός, διοργάνωσε ημερίδα με θέμα τη «γυναικεία επιχειρηματικότητα». Παρούσα στη φιέστα και η εκπρόσωπος Τύπου του κυβερνώντος κόμματος, Χ. Αράπογλου, άρτι αφιχθείσα από τα γραφεία των «ίματζ μέικερς» που φιλοτεχνούσαν όλες τις προηγούμενες μέρες το «λαοφιλές» προεκλογικό προφίλ της. Μαζί τους, τρίτη στην παρέα, η ιδιοκτήτρια του εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας «Βαρβαρέσος», η οποία μάλιστα βραβεύτηκε σαν «ευεργέτης» για την προσφορά της στην πόλη. Το εργοστάσιό της, όπως και η αίθουσα που έγινε η εκδήλωση, βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από το εργοστάσιο της «Τρικολάν», αυτό που ο - επίσης «ευεργέτης» - Λαναράς προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ξεπαστρέψει, πετώντας στην ανεργία 120 ακόμα εργαζόμενους, σε μια πόλη που ένας στους δύο είναι άνεργος.

Οι λιμοκοντόροι του ΠΑΣΟΚ βραβεύουν τους εργοδότες. Αφού τους μπούκωσαν καλά με κίνητρα και επιδοτήσεις, αφού τους έδωσαν σφραγισμένο το διαβατήριο να μετακομίσουν τα εργοστάσιά τους στα Βαλκάνια, αφού τους κανάκεψαν με νόμους-δυναμίτες στα θεμέλια των εργασιακών δικαιωμάτων, τώρα τους δίνουν και βραβεία. Οι ίδιοι που λίγες μέρες πριν πανηγύριζαν, μαζί με τους «γαλάζιους» βουλευτές, για την προοπτική να ενταχθεί η Νάουσα στη ζώνη κινήτρων της Δράμας, εκεί που κάποιοι άλλοι «ευεργέτες», αφού χόρτασαν επιδοτήσεις, έκλεισαν τη «Σόφτεξ», σβήνοντας από το χάρτη 500 εργαζόμενους.

Η γραμμή «σώστε τους ευεργέτες» του ΠΑΣΟΚ έφτασε και μέχρι την Κομοτηνή. Εκεί όπου ο ανεκδιήγητος πρόεδρος του τοπικού Εργατικού Κέντρου, βέρος ΠΑΣΚίτης Π. Μαγάλιος, ανέλαβε ρόλο δικηγόρου της εργοδοσίας και έχυσε χολή για την Ομοσπονδία των εργαζομένων στην κλωστοϋφαντουργία και το Εργατικό Κέντρο της Νάουσας που πάλευαν για το συντονισμό όλων των εργαζομένων του κλάδου στα εργοστάσια του Λαναρά. Εχοντας στο πλάι του τη συμβιβασμένη πλειοψηφία του Σωματείου Εργαζομένων στη «Φάνκο» - το εργοστάσιο του Λαναρά στην περιοχή - τραβούσαν από τα μαλλιά τους συναδέλφους τους στην «Τρικολάν» να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις των Γενικών τους Συνελεύσεων και να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με τη διοίκηση της επιχείρησης.

Για πόσο ακόμα θα είναι σε θέση ο κυβερνητικός-εργοδοτικός συνδικαλισμός να γεμίζει με νερά τη βάρκα των εργατικών αγώνων; Η απάντηση βρίσκεται στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων. Εως ότου το πάρουν απόφαση πως «και με το ληστή και με το χωροφύλακα» δε γίνεται και πως μια και καλή πρέπει να ξεμπερδεύουν στα συλλογικά τους όργανα με τους κάθε απόχρωσης ντελάληδες του συμβιβασμού, στηρίζοντας αποφασιστικά τις ταξικές δυνάμεις. Και προπάντων, μέχρις ότου στείλουν στα σπίτια τους εκείνους τους πολιτικούς υφιστάμενους των εργοδοτών, που φυτεύουν στο συνδικαλιστικό κίνημα τους κάθε λογής μοσχαναθρεμμένους εργατοπατέρες και βραβεύουν «ευεργέτες». Εκλογές έρχονται και το καμουτσίκι των εργαζομένων πρέπει αυτή τη φορά να ματώσει τις σωστές πλάτες.