Το έκτακτο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, όχι μόνο δεν έδωσε λύσεις στα εκρηκτικά οικονομικά προβλήματα των δήμων - για τα οποία άλλωστε συγκλήθηκε - αλλά με τις αποφάσεις του έδωσε μια ακόμη ώθηση σ' εκείνη την πολιτική που αλλάζει τη φυσιογνωμία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και δημιουργεί αυτά τα οικονομικά προβλήματα.

Από το 1990 μέχρι σήμερα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ στην αρχή και του ΠΑΣΟΚ μετά, σφίγγουν τη θηλιά γύρω από την Αυτοδιοίκηση. Δεν είναι μόνο το εξευτελιστικό 2,7% του κρατικού προϋπολογισμού που αποδίδεται στους δήμους, αλλά κυρίως η παράνομη παρακράτηση τεράστιων ποσών από τους λεγόμενους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους έτσι όπως τους καθορίζει ο νόμος 1828/89. Το χρέος αυτό του κράτους φτάνει σήμερα στο αστρονομικό ποσό των τριών τρισεκατομμυρίων δραχμών! Κοντά σε αυτά είναι η επιβάρυνση από μια σειρά αρμοδιότητες που φορτώθηκαν στους δήμους χωρίς την αναγκαία χρηματοδότηση, η μη τήρηση των δεσμεύσεων για το Ειδικό Πρόγραμμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΕΠΤΑ) που υποτίθεται ήταν η προίκα του προγράμματος «Καποδίστριας» κ.ά.

Ολα αυτά δεν είναι τυχαία. Εντάσσονται στην πολιτική της «ανταγωνιστικότητας» και της «σύγκλισης», της μείωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων, της συνεχούς περιοριστικής εισοδηματικής πολιτικής, της διεύρυνσης και εμβάθυνσης της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, της αύξησης της προσωρινής μερικής απασχόλησης, της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης, της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών κλπ. Και όλα αυτά για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Η πολιτική αυτή εξυπηρετείται και με τις αλλαγές που προωθούνται στη διοικητική δομή της χώρας. Με βάση αυτές, ήδη η ΤΑ έχει μετατραπεί σε γραφείο υπηρέτησης των ιδιωτών επιχειρηματιών, διαχειρίζεται κοινωνικές υπηρεσίες (πολιτισμό, παιδεία, αθλητισμό, κοινωνική μέριμνα, παιδικούς σταθμούς κλπ.) με βάση το κέρδος, λειτουργεί με τη λογική της ανταποδοτικότητας και όχι με βάση τις ανάγκες των δημοτών, μετατρέπεται σε «τοπική εφορία» και χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό όλες τις μορφές της μερικής απασχόλησης. Ενώ τώρα προωθείται με γοργούς ρυθμούς η μετατροπή της και σε μηχανισμό καταστολής.

Το συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, όχι μόνο δεν ασχολήθηκε με τα παραπάνω, αλλά περιορίστηκε μόνο στο οικονομικό. Και μάλιστα για να αποδεχτεί τελικά τα ψίχουλα που υποσχέθηκε η κυβέρνηση. Η σύγκλιση που επιτεύχθηκε σε επίπεδο ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ) εδράζεται στο γεγονός ότι - ανεξάρτητα από αντιθέσεις σε επιμέρους ζητήματα - αυτές οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν μ' αυτήν την πολιτική. Ενώ οι εντελώς αρνητικοί συσχετισμοί σε επίπεδο αιρετών - συνέδρων, δεν άφηναν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας.

Οι μόνοι χαμένοι από αυτήν την κατάσταση είναι ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι. Το οικονομικό πρόβλημα των δήμων, είναι ένα ακόμη βάρος στις πλάτες τους. Μόνη διέξοδος είναι η δράση, η αντίσταση, η διεκδίκηση. Αλλά, για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα, απαιτούνται θετικές για το λαό ανατροπές στη γενική πολιτική κατεύθυνση και στο συσχετισμό δυνάμεων.