Οι πλέον ρηξικέλευθες πολιτικές κινήσεις του καιρού μας είναι δυο: Πρώτον, η απόφαση της κυβέρνησης να βάλει στο ίντερνετ τις τιμές των... μαρουλιών. Δεύτερον, η απόφαση της Χαριλάου Τρικούπη να «μεταρρυθμίσει» το ΠΑΣΟΚ. Θα το «μεταρρυθμίσει» σε κόμμα «ψηφιακό» και ιντερνετικό... Ο,τι θέλετε, να μαθαίνετε από εδώ και πέρα, είτε αφορά τις... μελιτζάνες είτε το ΠΑΣΟΚ, θα πηγαίνετε, επομένως, στο ίντερνετ.

Πέραν ωστόσο της φαιδρής πλευράς, με την οποία πλασάρεται «επικοινωνιακά» η εκκολαπτόμενη νέα μετάλλαξη του προσφάτως «εκσυγχρονισθέντος» και ως εκ τούτου «νέου» ΠΑΣΟΚ, υπάρχει το πολιτικά ουσιώδες. Γιατί το ΠΑΣΟΚ θέλει να «μεταρρυθμιστεί»; (Παλιά το έλεγαν επανίδρυση, μετά ανανέωση, τώρα μεταρρύθμιση). Γιατί να γίνει «κόμμα σχολείο», «κόμμα συμμετοχικό», «κόμμα των δεξαμενών σκέψης», όπως διέρρευσε στον Τύπο η κ. Διαμαντοπούλου, ως αρμόδια... επίτροπος «μεταρρύθμισης»; Πρέπει να γίνει και «κόμμα δικτυακό»; Δεν του φτάνει του ΠΑΣΟΚ ότι είναι κόμμα της ολιγαρχίας;

Η «μεταρρύθμιση» του ΠΑΣΟΚ δεν είναι έμπνευσης ούτε του κ. Σημίτη, ούτε του κ. Χρυσοχοΐδη, ούτε της κ. Διαμαντοπούλου. Είναι μια πορεία που αφορά γενικά την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και που στην Ελλάδα εξειδικεύεται μέσω του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός ότι αυτή η «εξειδίκευση» έχει ως επικεφαλής τους Χρυσοχοΐδη - Διαμαντοπούλου, μιλάει από μόνο του. Ο πρώτος δήλωνε ότι τάσσεται υπέρ του πολέμου «σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη» για την εγκαθίδρυση της... δημοκρατίας! (Βήμα, 9/2/2003). Η δεύτερη αναρωτιόταν (4/4/2002, Ημερίδα ΠΑΣΟΚ): «Το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη, είναι μια πηγή πλούτου; Είναι μια πηγή ενίσχυσης της ευρωπαϊκής οικονομίας, ή είναι ένας παράγοντας που ουσιαστικά ωθεί πίσω την ευρωπαϊκή οικονομία, την κάνει λιγότερο ανταγωνιστική, δημιουργεί προβλήματα ανεργίας, δημιουργεί προβλήματα επενδύσεων, γιατί σήμερα αυτή είναι η πραγματικότητα αν εξετάσει κανείς με αριθμούς και τη συγκρίνει με την αμερικανική οικονομία»...

Με ό,τι περιτύλιγμα κι αν εμφανιστεί, λοιπόν, η «μεταρρύθμιση» του ΠΑΣΟΚ, ό,τι προεκλογική φιοριτούρα κι αν επιστρατεύσει ο κ. Σημίτης με την ομιλία του στην επέτειο της 3ης Σεπτέμβρη, οδηγός της μεταρρύθμισής του θα είναι εκείνο το αμίμητο: «Εχω δικαίωμα στην ατομική ευημερία»! Πρόκειται για τη... «σοσιαλιστική» ρήση Νεονάκη, όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση με τα 22 δισ.! Στο πλαίσιο αυτού του αντικοινωνικού και φιλοτομαριστικού σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου, το δικαίωμα των πολιτών στη δουλιά και στη μόρφωση παύει να είναι δικαίωμα και υποπίπτει στην κατηγορία της... «δυνατότητας», όπως λέει ο κ. Ολ. Σολτς (ΓΓ του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, περιγράφοντας την εκεί «μεταρρύθμιση»). Οσο για την μπλερική «μεταρρυθμιστική» συνταγή, τα είπαμε: Πόλεμος σε «όλα τα πλάτη και μήκη», με τη Σούδα να στέλνει «εθνικά υπερήφανο» χαιρετισμό...