Ποιοι είναι αυτοί; Από πού παίρνουν το δικαίωμα, να γίνονται κριτές επί παντός του επιστητού για πράγματα, που αφορούν απόλυτα την κυριαρχία ανεξάρτητων χωρών; Οι ερωτήσεις είναι μόνο ρητορικές και δεν εκφράζουν κανένα παράπονο, ούτε ξαφνικά αναζητούν λογική εκεί, που είναι δεδομένο πως δεν υπάρχει. Μάλλον υπάρχει η ιμπεριαλιστική λογική, που, αν δεν υπάρχει αντίδραση, τείνει, να επιβάλλεται σαν μοναδική και δίκαια...

Οι «New York Times» προχτές, καθόλου τυχαία, διέρρευσαν πως μια καινούρια ειδική επιτροπή των ΗΠΑ κάνει ελέγχους σε αεροδρόμια, που είναι πιθανοί στόχοι από πυραύλους της «Αλ Κάιντα». Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα οι έλεγχοι αυτοί γίνονται και στο «Ελ. Βενιζέλος» όπως επίσης και στα αεροδρόμια των Κωνσταντινούπολης, Μανίλας, Βαγδάτης... Μπορεί το δημοσίευμα ποτέ να μην επικυρωθεί από επίσημη πηγή. Μπορεί ακόμα και να διαψευστεί, ανάλογα τις κατά περίπτωση διπλωματικές πιέσεις και σκοπιμότητες. Η ουσία βρίσκεται αλλού. Εκεί που βρίσκεται έτσι και αλλιώς η ουσία της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Χρειάζονταν ένα μπαμπούλα για να έχουν το άλλοθι των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων τους. Δημιούργησαν, διατηρούν και διαιωνίζουν την «τρομοκρατία». Ετσι νομίζουν πως παίρνουν το «ελευθέρας», να επεμβαίνουν στα εσωτερικά κυρίαρχων κρατών, να τους πέφτει λόγος από το πώς διοικούνται μέχρι το πώς έχουν οργανωμένα τα αεροδρόμιά τους. Φυσικά τίποτα απ' όλα αυτά δεν τους ενδιαφέρει πραγματικά, άλλωστε πρόκειται για κατασκευάσματα, αφού μοναδικός σκοπός είναι η προώθηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Για παράδειγμα, ακόμα και ο πιο «αθώος» αντιλαμβάνεται πως τέτοια δημοσιεύματα, ακόμα και όταν δεν υποστηρίζονται από επίσημες εκδοχές, λειτουργούν σαν μοχλός πίεσης, εκβιασμού, ομηρίας... Με άλλα λόγια, εκεί που δεν τους χρωστάς τίποτα, σε βγάζουν οφειλέτη και για να ξεχρεώσεις, πρέπει κάτι να τους δόσεις...

Φυσικά βρίσκουν και τα κάνουν αυτά τα κόλπα σε όλους αυτούς, που όχι μόνο δεν αμφισβητούν τις μεθόδους τους, αλλά στην ουσία κάνουν και ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να ικανοποιήσουν τους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς. Η ελληνική κυβέρνηση, λειτουργεί σαν μέρος του συστήματος και οι όποιες αντιδράσεις της στο συγκεκριμένο τηρούν απόλυτα τους κανόνες του «ντάρε - άβερε» (δώσε - πάρε) παιχνιδιού. Ομως η λαϊκή θέληση και λογική επιμένει πάλι: Ποιοι είναι αυτοί; Για να επιβληθεί χρειάζεται μαζική ενωτική δράση και δουλιά πολλή...