Αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν αναμφίβολα τη «χρυσοφόρα φλέβα» του κεφαλαίου. Ξεριζωμένοι, για χίλιους - δυο λόγους, απ' τον τόπο τους, έφτασαν στη χώρα μας, ελπίζοντας πως με τη σκληρή δουλιά δε θα βελτιώσουν μόνο τη ζωή τους, αλλά θα βοηθήσουν πρόσωπα αγαπημένα, που όλοι άφησαν πίσω τους. Ετσι, άνδρες και γυναίκες σε μεγάλη ανάγκη έγιναν το πάμφθηνό εργατικό δυναμικό της πατρίδας μας, «έντυσαν» και «ντύνουν» με τη δουλιά τους χωράφια, οικοδομές, δημόσια έργα, φθηνά ξενοδοχεία, πολυτελείς επαύλεις, εργοστάσια. Και για να μη σηκώσουν ποτέ κεφάλι, το σύστημα - μέσω της κυβέρνησης που το υπηρετεί - τους κρατά μια πενταετία τώρα συνειδητά παράνομους, χωρίς δικαιώματα κι ελευθερίες, σύγχρονους σκλάβους στο μεγάλο αλισβερίσι...

Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, που αποτελούν πλέον το 30% του εργατικού δυναμικού της χώρας, κατεβαίνουν σήμερα το απόγευμα στους δρόμους να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Και ανοιχτά, μέσα από τις αφίσες και τις ανακοινώσεις τους, απευθύνουν κάλεσμα προς όλους τους εργαζόμενους, «σε ομάδες, οργανώσεις και μεμονωμένα άτομα», να συγκεντρωθούν στην πλατεία Ομονοίας και από κει να πορευτούν προς τη Βουλή. Για να διεκδικήσουμε μαζί όλα όσα δικαιούμαστε, για να υπερασπιστούμε όλα όσα η πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ προτίθεται να καταργήσει, «για να χτίσουμε τη δική μας πρόταση και όχι να προσδιοριζόμαστε μόνον από την αντίθεσή μας στην κυβερνητική πολιτική».

Οι μετανάστες ανοιχτά, επίσης, λένε αυτό που πολλοί προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Οτι, δηλαδή, κάθε πλήγμα στα δικαιώματά τους (εργασιακά, ατομικά, κοινωνικά) είναι παράλληλα κι ένα χτύπημα στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων. Γι' αυτό, λένε, ο αγώνας τους είναι και δική μας υπόθεση, τα προβλήματα των μεταναστών είναι και δικά μας. Ειδικά τις μέρες τούτες, που το μεροκάματο, το ωράριο, η Ασφάλιση, η Υγεία, η εκπαίδευση των παιδιών μας και τα δημοκρατικά δικαιώματα απειλούνται καθημερινά και θα απειληθούν σφοδρότερα, που οι στρατιές των ανέργων θα μεγαλώσουν, που η προπαγάνδα της πλουτοκρατίας θα παρουσιάζει τους μετανάστες σαν τον εχθρό που δήθεν απειλεί το μέλλον όλων μας, η αλληλεγγύη και η κοινή δράση Ελλήνων και μεταναστών είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία! Είναι η μόνη ελπίδα, η μόνη διέξοδος...

Σήμερα η εργατική τάξη της χώρας, Ελληνες και ξένοι, οφείλει να σταθεί ενωμένη σ' αυτήν την οργανωμένη επίθεση του κεφαλαίου. Ντόπιοι και μετανάστες εργάτες οφείλουν να διαμορφώσουν κοινούς στόχους για το σήμερα και το αύριο. Να διαμορφώσουν ενιαίο μέτωπο για τη ριζική ανατροπή της πολιτικής, που γεννάει την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Το πάθος για μια άλλη κοινωνία, που μόνον ουτοπική δεν είναι, φτάνει για να γκρεμίσει ό,τι πρέπει να γκρεμιστεί, αλλά και για να χτίσει τον κόσμο που δικαιούμαστε.