Ακόμα πιο βαθιές αντεργατικές αναδιαρθρώσεις προωθεί το νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση που προχτές δημοσιοποίησε ο υπουργός Εσωτερικών, Κ. Σκανδαλίδης. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι οι αναδιαρθρώσεις αυτές εντάσσονται στα πλαίσια των γενικότερων στοχεύσεων της ΕΕ για το ρόλο της δημόσιας διοίκησης και συνδέονται, ταυτόχρονα, με τις προωθούμενες ρυθμίσεις για το νέο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων και τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο.

Στόχος τους, η εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον από μία δημόσια διοίκηση που θα λειτουργεί με τους ρυθμούς και τους όρους που θέλει το κεφάλαιο. Μάλιστα, στη δεδομένη χρονική περίοδο ο ίδιος ο ΣΕΒ απαιτεί μια δημόσια διοίκηση που θα απλοποιεί τις διαδικασίες και θα ανταποκρίνεται γρήγορα στα αιτήματα των καπιταλιστών. Απαιτεί, με άλλα λόγια, να καταργηθούν τα όποια εμπόδια υπάρχουν ακόμα για την άκρατη εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου απαιτείται η δημιουργία μιας σειράς αντεργατικών εργαλείων που το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αναλαμβάνει να καθορίσει και να προωθήσει. Μεταξύ αυτών, κυρίαρχη θέση κατέχει η δημιουργία υπηρεσιών που θα παρακολουθούν συνεχώς τους εργαζόμενους. Με τη χρήση δεικτών θα μετρούν την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα των εργαζομένων, δηλαδή, αν θα υπηρετούν πιστά ή όχι την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Σκοπός τους θα είναι όχι μόνον η εντατικοποίηση της εργασίας αλλά και ο απόλυτος έλεγχος της συμπεριφοράς τους. Ενδεικτικά, ορισμένοι από τους δείκτες αναφέρονται στη νομιμότητα των εργαζομένων, στην ηθική συμπεριφορά τους, στην προσωπικότητά τους, ακόμα και στην εμφάνισή τους - εντός και εκτός υπηρεσίας!

Δημιουργούν έτσι ένα μηχανισμό καταναγκασμού και χειραγώγησης, καθώς τα αποτελέσματα των μετρήσεων θα οδηγούν στη βαθμολόγηση των εργαζομένων, από την οποία θα εξαρτάται η βαθμολογική και μισθολογική τους εξέλιξη. Μάλιστα, οι εργαζόμενοι που θα τολμήσουν να αντισταθούν στην κυβερνητική πολιτική, θα καλούνται για «εξηγήσεις»...

Η κυβέρνηση, για να «χρυσώσει το χάπι», επικαλείται ότι έτσι θα εξυπηρετούνται καλύτερα οι πολίτες, αναδεικνύοντας έντεχνα σε κύριο πρόβλημα της εργατικής τάξης τις ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες, αποτέλεσμα του ρόλου της δημόσιας διοίκησης στον καπιταλισμό, και αποσιωπώντας τα μεγάλα προβλήματα της ανεργίας, του χαμηλού μεροκάματου, των άθλιων συνθηκών εργασίας, της συνεχούς αβεβαιότητας. Προβλήματα που η ίδια φρόντισε να οξύνει τις τελευταίες δεκαετίες με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα, και οι δυσλειτουργίες της δημόσιας διοίκησης οφείλονται στην πολιτική που επί δεκαετίες εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Καμιά ψευδαίσθηση δεν πρέπει να υπάρχει σχετικά με το τι καλούνται να υπηρετήσουν τα μέτρα που προωθούνται. Αυτό το κράτος είναι το κράτος της αστικής τάξης. Και ως τέτοιο δεν μπορεί να αποκτήσει προοδευτικά χαρακτηριστικά, ακόμα κι όταν τα μέτρα που εξαγγέλλονται μοιάζουν να είναι μέτρα εξυπηρέτησης του πολίτη.