Πως «ευημερεί» η Ελλάδα εξηγούσε χτες ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του. Την ίδια ώρα στη Βόρεια Ελλάδα ανακοινώνεται το ξεπούλημα της συνεταιριστικής ΑΓΝΟ. Που για τους 400 εργαζομένους της αρχίζει ένας μαραθώνιος αγωνίας και αγώνα, καθώς οι νέοι ιδιοκτήτες έχουν ήδη κάνει καθαρό πως το πρώτο που θέλουν να χτυπήσουν είναι οι θέσεις εργασίας και τα εργατικά δικαιώματα. Την ίδια ώρα στη «Σίσσερ» να αρχίζει το μοίρασμα των απολύσεων. Σε Λάρισα, Πέλλα, Ημαθία τα συνδικάτα δεν προλαβαίνουν να συμπληρώνουν τις λίστες με τους νέους ανέργους. Αλλά στα κιτάπια του κ. Σημίτη αυτό που ευημερεί είναι η μία Ελλάδα: Αυτή των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Η Ελλάδα του κεφαλαίου. Μόνον που υπάρχει και μία άλλη Ελλάδα. Αυτή στην οποία η ζωή του καθενός δε συμψηφίζεται με τα κέρδη του αφεντικού του. Αυτή στην οποία το ισοζύγιο για την εργατική-λαϊκή οικογένεια είναι μόνον αρνητικό. Ολο και πιο αρνητικό. Αυτή η Ελλάδα όχι μόνο δεν ευημερεί, όχι μόνο δυστυχεί, αλλά ευτυχώς όλο και περισσότερο εξαγριώνεται και αναζητεί διέξοδο εκεί που πράγματι αυτή μπορεί να υπάρξει: Στον οργανωμένο και στοχοπροσηλωμένο υπέρ των δικών της συμφερόντων αγώνα.

Αυτός ο αγώνας θα εκφραστεί σε λιγότερο από ένα μήνα και με την μεγάλη διαδήλωση που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Εκεί οι υποστηρικτές της «ευημερούσας» ΕΕ θα έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν πως ο δικός τους στόχος για μια ακόμα πιο γονατισμένη εργατική τάξη, σε καμία περίπτωση δεν είναι αποδεκτός από τα μόνιμα υποζύγια. Βέβαια, η κυβέρνηση Σημίτη, ο ΣΥΝ, η ΓΣΕΕ τους, η ΑΔΕΔΥ τους και το «Φόρουμ» των κρατικοδίαιτων «μη κυβερνητικών οργανώσεων» θα επιχειρήσουν να στήσουν ένα κάποιο ανάχωμα στην έκφραση της λαϊκής οργής. Ηδη προσπαθούν να καναλιζάρουν τη λαϊκή οργή στην οργάνωση «εργαστηρίων» του τύπου «συζητάμε για τη θεσμική κατοχύρωση της κοινωνίας των πολιτών στην Ευρωπαϊκή Συντακτική Πράξη» και σε κινητοποιήσεις-μαϊμού του τύπου «πολιτική ανυπακοή» όπου σαν τέτοια νοείται το πέταγμα χαρτοπόλεμου στα ΜΑΤ.

Με τέτοια καραγκιοζιλίκια θα έχουν ίσως θέμα να ασχοληθούν τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν η κυβέρνηση και τα αφεντικά της. Δικό μας καθήκον να δοθεί η πρέπουσα απάντηση με όρους οργανωμένου μαζικού μαχητικού εργατικού κινήματος, που θα βάλει αποφασιστικά τη σφραγίδα του σ' αυτή την κινητοποίηση. Οι πρώτες πληροφορίες από το επιτελείο του κινήματος «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», οι εντατικές προετοιμασίες που γίνονται από τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι ανάλογες των αγροτών της ΠΑΣΥ, η ήδη μακριά λίστα συμμετοχών που συμπληρώνουν δεκάδες άλλοι φορείς του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού κινήματος, προδιαγράφουν μια εξαιρετικά μεγάλη διαδήλωση, τέτοια που στην πράξη θα εμφανίζει την εικόνα της πραγματικής Ελλάδας, αυτής του αγωνιζόμενου κόσμου της δουλιάς.

Ετσι, καθ' οδόν ήδη προς Θεσσαλονίκη, παίρνουμε μαζί όποια και όποιον, καθεμιά και καθέναν που δεν μπορεί να χωρέσει σ' αυτόν ή στον άλλο εφικτό καπιταλισμό. Αυτή η διαδήλωση είναι δική μας. Του αγωνιζόμενου ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση λαού.