O αμερικάνικος ιμπεριαλισμός χρειάζεται τη δυνατότητα διέλευσης στρατευμάτων από την Τουρκία, για να μπορέσει να εισβάλει και από το βόρειο Ιράκ. Αυτή η προοπτική, ουσιαστικά, δεν είναι καθόλου άσχετη από τον τρόπο, που μεθοδεύτηκε το πολιτικό σκηνικό στη γειτονική χώρα όλο τον τελευταίο καιρό. Καθόλου τυχαία, ήρθαν ξαφνικά τα πάνω - κάτω στις προηγούμενες γενικές εκλογές και προωθήθηκε ένα κόμμα, που λειτουργούσε σχεδόν σε ημιπαράνομη κατάσταση μέχρι τότε. Αρα, έρχεται στην εξουσία με το «άγχος» των εξετάσεων στον ιμπεριαλισμό και στο ντόπιο κατεστημένο. Εξετάσεις, που τις δίνει βήμα - βήμα και, ανάλογα, εισπράττει και το αντίτιμο. Για παράδειγμα, μέχρι την περασμένη βδομάδα, ο αρχηγός του δεν είχε δικαίωμα να βγει βουλευτής, και άρα πρωθυπουργός, αλλά μόλις φάνηκε διαθέσιμος, να κάνει χατίρια στον ιμπεριαλισμό, βρέθηκε ο τρόπος και συμπληρωματικές εκλογές να γίνουν και όλα να τακτοποιηθούν...

Ακόμα - ακόμα και η ομηρία ολόκληρης της χώρας, μέσω της βαθιάς οικονομικής κρίσης, δεν είναι καθόλου άσχετη από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Φυσικά, επειδή ο ιμπεριαλισμός έχει πολλά αφεντικά και διαφορετικά συμφέροντα, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά στις «γενικές εξετάσεις», αφού δε γίνεται να χωρούν «δυο πόδια σε ένα παπούτσι» και, άρα, έρχονται στιγμές, που οι γλυκές ματιές στις ΗΠΑ σημαίνουν κατεβασμένα μούτρα για τους Γαλλογερμανούς...

Οι δυσκολίες, όμως, δεν τελειώνουν εδώ, αφού εισβολή στο βόρειο Ιράκ ξυπνάει ενδεχόμενο δημιουργίας κουρδικού κράτους. Ακόμα και στην περίπτωση οριστικής άρνησης της επίσημης Τουρκίας να επιτρέψει τη διέλευση των Αμερικάνων στρατιωτών, τότε τα πράγματα συνεχίζουν να είναι κρίσιμα, αφού οι ΗΠΑ έρχονται σε απ' ευθείας συνδιαλλαγή με τους Κούρδους και με αντίτιμο τη δημιουργία αυτόνομου κράτους προχωρούν στο σκοπό τους. Δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο ισχυρίζονται πως, ήδη, Αμερικανοί στρατιωτικοί ειδικοί έχουν εγκατασταθεί στο Κουρδιστάν και μελετούν τη δυνατότητα απ' ευθείας μεταφοράς των στρατευμάτων τους σ' αυτά τα εδάφη.

Σ' αυτές τις συνθήκες, η τουρκική διοίκηση, χωρίς ουσιαστικά επιχειρήματα, σε μια σπασμωδική κίνηση, απαγορεύει το φιλοκουρδικό κόμμα HADEP και μεθοδεύει την απαγόρευση του συνασπισμού DEHAP. Κόβει, δηλαδή, κάθε δυνατότητα συνδιαλλαγής με την κουρδική μειονότητα, κάνοντας ακόμα πιο κρίσιμο και επικίνδυνο το εσωτερικό σκηνικό. Εμμεσα «απαντάει» και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που πριν λίγες μέρες έκρινε «άδικη» τη δίκη Οτσαλάν. Την ίδια ώρα, με όλα τα πιθανά τερτίπια, προσπαθεί να ξαναβάλει σε ψηφοφορία στην Εθνοσυνέλευση το θέμα της διέλευσης των αμερικάνικων στρατευμάτων. Σα να βιάζεται να εξασφαλίσει τα δισ. δολάρια που έχουν τάξει οι ΗΠΑ και επίσης να προλάβει τους Κούρδους, που ίσως εμφανίζονται πιο βολικοί σ' αυτήν τη φάση.

Το «διαίρει και βασίλευε» δεν είναι τωρινή ιμπεριαλιστική ανακάλυψη. Επίσης το ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι συμπληγάδες, που μασάνε λαούς, σύνορα, κυριαρχίες... ούτε και αυτό είναι καινούριο. Οι κίνδυνοι για ολόκληρη την περιοχή είναι ολοφάνεροι και οι λαοί οφείλουν με κάθε δυνατό τρόπο να μην επιτρέψουν την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.