Μέσα σ' ένα «πηγάδι», βαθύ και δυσώδες, αναδεύονταν οι «αρουραίοι». Μεγαλοβιομήχανοι κι εφοπλιστάδες και διάφοροι «αυλικοί» τους δημοσιογράφοι και δικηγόροι. Πιστολάδες της «17Ν» και πολιτικοί «νταβατζήδες». Αλληλοβοηθούμενοι και αλληλοεκβιαζόμενοι. Αλληλοπληρωνόμενοι και αλληλοεξοντωνόμενοι. Ενας «κόσμος» που ζει στην «μπερλίνα» και δρα στο σκοτάδι. Που φαίνεται καθαρός και είναι βρώμικος. Που μπροστά στο συμφέρον δε λογαριάζει τίποτα. Που δεν έχει φίλους, δεν υπολογίζει συγγενείς. Που δεν τηρεί νόμους, δε σέβεται θεσμούς. Κι όταν το σκέπαστρο του πηγαδιού άνοιξε, η μπόχα βγήκε στον αέρα και βρώμισε την ατμόσφαιρα.

Περίεργο, εν πολλοίς, που τούτη η υπόθεση των «εκβιασμών» ήρθε στη δημοσιότητα. Θα υπάρχει, όμως, κάποιος λόγος τον οποίο εμείς αγνοούμε. Πάντως, δεν πρόκειται, απλώς, για επίλυση προσωπικών διαφορών, δεν είναι απόρροια ανθρώπινων παρορμήσεων και αδυναμιών. Σε κάθε περίπτωση, είναι σύμπτωμα της αρρώστιας του πολιτικοκοινωνικού συστήματος που βιώνουμε. Το σιχαμερό περιεχόμενο των «σπασμένων σπυριών» που χύνεται είναι συστατική ύλη αυτού του συστήματος. Τα υποκείμενα που πρωταγωνιστούν στο «σίριαλ» είναι από τα «καμάρια» αυτού του συστήματος. Οι στόχοι και σκοποί που εξυπηρετούνται είναι του ίδιου του συστήματος.

Ομως, τίποτα απ' όσα γίνονται, λέγονται κι ακούγονται γι' αυτή την υπόθεση, δε μας παραξενεύει. Ηταν γνωστό ότι υπάρχουν μεγαλοβιομήχανοι κι εφοπλιστάδες που έχουν στη «δούλεψή» τους και στο μισθολόγιο - φανερό, ή μυστικό - δημοσιογράφους, δικηγόρους, πολιτικούς. Υποψιαζόμαστε ότι η «17 Ν», ως κατασκεύασμα και εκτελεστικό όργανο μυστικών και άλλων υπηρεσιών, μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πολλές και διάφορες «δουλιές». Από το προβοκάρισμα της αγωνιστικής λαϊκής δράσης και την πολιτική συκοφάντηση της ταξικής πάλης και του κόμματος της εργατικής τάξης μέχρι τους αλληλοεκβιασμούς και το αιματηρό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ανάμεσα στα μέλη της αστικής τάξης.

Χάνονται πολλοί στο «λαβύρινθο» των αλληλοσυνδέσεων, των διαπλοκών ανάμεσα στις συνιστώσες της υπόθεσης. Και κάποιοι αναρωτιούνται τι δουλιά είχε ν' αναμειχθεί ο πρωθυπουργός, μετατρεπόμενος σε «ταχυδρόμο» της κυρίας Αγγελοπούλου. Μα, πολιτικός εκπρόσωπος αυτού του «κόσμου» είναι ο Κ. Σημίτης, μ' αυτούς «νταραβερίζεται». Υστερα, η «αποκάλυψη» της υπόθεσης συμφέρει την κυβέρνηση, καθώς βοηθάει να γίνει πιστευτό το «παραμύθι» της ότι, δήθεν, η «17Ν» δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά μια ολιγομελής ομάδα πιστολέρο - εκβιαστών. Αν το «παραμύθι» περάσει, δε θ' αναζητηθούν πολιτικές και άλλες ευθύνες, εντός και εκτός συνόρων, για τη δημιουργία και τη δράση της.

Αλλά, σιγά μην υπάρχουν πολλοί, σε τούτο τον τόπο, που πιστεύουν ακόμα στα πολιτικά παραμύθια. Ούτε, βεβαίως, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως μπορεί να βγει άκρη σ' αυτή την υπόθεση, να ξεκαθαριστεί ως το τέλος μέσω της αστικής Δικαιοσύνης. Οπως δε βγήκε άκρη για το σκάνδαλο Κοσκωτά και τόσα άλλα «σκάνδαλα», που σχετίζονται με τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου και της πολιτικής εξουσίας που τα υπηρετεί. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν καθαρίζεται, δε διορθώνεται, δεν αλλάζει. Ανατρέπεται και καταργείται.