Είχαμε χίλιους δύο λόγους για να υποδεχτούμε την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την ελληνική κυβέρνηση με διαδηλώσεις. Από χτες έχουμε ακόμα άλλους τόσους. Η ανακοίνωση των προτεραιοτήτων της ελληνικής προεδρίας που έγινε χτες από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας ήρθε να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τις θέσεις που διατυπώνουν όλοι όσοι αναλύοντας τα δεδομένα της εξελισσόμενης καπιταλιστικής κρίσης, εκτιμούν ότι η ελληνική προεδρία στην ΕΕ έχει χρεωθεί να «βγάλει το φίδι από την τρύπα» σε μια σειρά κρίσιμους τομείς, επιταχύνοντας την προώθηση πολιτικών που βαρύνουν ακόμα πιο αποφασιστικά στην πλάστιγγα υπέρ των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Γνωρίζαμε, για παράδειγμα, ότι στις προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας ήταν γενικά η συζήτηση για τον εναρμονισμό των συνταξιοδοτικών συστημάτων και η παραπέρα προώθηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας έγινε ακόμα πιο σαφής. Επί της ουσίας ανακοίνωσε πως δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Δίνοντας μάλιστα μαθήματα αποτελεσματικής προπαγάνδας κατορθώνει να συνδέσει τις πιο άσχετες φαινομενικά μεταξύ τους πολιτικές με αυτό που είναι κύριο για το κεφάλαιο. Δηλαδή, το πώς θα εκμεταλλευτεί περισσότερο την εργατική δύναμη κάνοντάς την πιο φτηνή. Χρησιμοποιώντας ως όπλο τα ίδια τα θύματα του συστήματος εκμετάλλευσης, την εργατική τάξη, επικαλείται την καλπάζουσα ανεργία ως βασικό λόγο προώθησης πολιτικών, όχι μόνο για να γίνουν ακόμα πιο λάστιχο οι εργασιακές σχέσεις, αλλά και για την παραπέρα εμπορευματοποίηση των τομέων Υγείας, Πρόνοιας, για την απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας, για νέα κίνητρα στο κεφάλαιο στο όνομα της επιχειρηματικότητας, για ενιαίους κανόνες εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, για τη διά βίου εκπαίδευση και την ενίσχυση της κινητικότητας των εργαζομένων στην ΕΕ και άλλα πολλά ων ουκ έστι αριθμός. Κοινός παρονομαστής τους η φράση - κατεύθυνση: «απελευθέρωση των αγορών, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας».

Παρά την ειδική γλώσσα που χρησιμοποιείται σε τέτοια κείμενα, γλώσσα ικανή να παρουσιάζει την καρμανιόλα ως «σύγχρονη μέθοδο ευθανασίας που οδηγεί στην πλήρη απελευθέρωση του ανθρώπου από τα βάσανά του», δεν κρύβεται αυτό που ήδη έχουν διαπιστώσει - καταγγείλει τόσο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα όσο και το σύνολο των δυνάμεων που συσπειρώνονται στην κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003»: «Αυτές οι επιλογές είναι στρατηγικού χαρακτήρα για τα μονοπώλια». Αυτές τις επιλογές έρχεται να προωθήσει και η ελληνική προεδρία στην ΕΕ. Που σημαίνει, για να επανέλθουμε σ' αυτό που διατυπώνουμε στην αρχή του κειμένου, πως αν χτες είχαμε χίλιους δύο λόγους για να διαδηλώσουμε, τώρα έχουμε άλλους τόσους. Το πρώτο μεγάλο αγωνιστικό «ραντεβού» έχει δοθεί για τις 24 του Γενάρη στο Ναύπλιο. Οπου θα συνεδριάζουν οι υπουργοί Εργασίας της ΕΕ. Θα είμαστε εκεί κάτω από τα πανό του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου και της κίνησης «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003». «Μπορούμε να τους σταματήσουμε» είναι το σύνθημα. Ας πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα που θα το κάνουν και πράξη.