Η καταδίκη των επτά μελών της ΚΝΕ, σπουδαστών του ΤΕΙ Καλαμάτας, δικαίως προκαλεί τα αισθήματα όχι μόνον του λαού της Καλαμάτας, των δυνάμεων του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, αλλά και γενικότερα τον ελληνικό λαό. Γιατί μ' αυτήν την πρωτοφανή καταδικαστική απόφαση - με την κατηγορία της αναγραφής συνθημάτων που χρησιμοποιούν οι πάντες, κόμματα, οργανώσεις κλπ. - ποινικοποιείται και καταδικάζεται ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, γενικότερα η λαϊκή πάλη.

Τα κρούσματα, δυστυχώς, ακολουθούν το ένα το άλλο: Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις καταδίκες μαθητών, αγροτών από τα δικαστήρια, που επίσης αποδεικνύουν την ποινικοποίηση των διεκδικητικών αγώνων και που συνεχίζονται. Η τρομοκρατία συνδικαλιστών και άλλων αγωνιστών εντείνεται, όπως π.χ. η περίπτωση του στελέχους του ΠΑΜΕ και γραμματέα του ΕΚΑ Γιώργου Πέρρου που συνελήφθη δίκην εγκληματία και με χειροπέδες, γιατί υπεράσπιζε τα δικαιώματα εργαζομένων στο πολυκατάστημα του «Φωκά». Ενώ επίκειται και η προγραμματισμένη δίκη στο Κιλκίς φιλειρηνιστών που τόλμησαν, στα πλαίσια του συλλογικού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα του λαού μας, να βάλουν εμπόδια στα αμερικανοΝΑΤΟικά άρματα που, παράνομα, διασχίζοντας τη χώρα, πήγαιναν για ενίσχυση του εγκληματικού έργου των αμερικανοΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία.

Ετσι, η καταδίκη των νέων κομμουνιστών, επειδή έγραφαν συνθήματα κατά της προκλητικής επίσκεψης του Αμερικανού πρεσβευτή στην Καλαμάτα, δεν προκαλεί απλώς, αλλά εντείνει τις ανησυχίες σε όσους θέλουν να σκέπτονται και γνωρίζουν τουλάχιστον την πρόσφατη ιστορία του τόπου: Οπως μας το υπενθύμισε, από το «Ρ», ο Ε. Μαχαίρας, η απόφαση αυτή είναι επικίνδυνη γιατί: Πρώτον είναι «νομικά αβάσιμη» (αφού παίρνεται δίχως να υπάρχει έγκληση παθόντος). Δεύτερον αποτελεί «πολιτική δίωξη» διότι όλα τα κόμματα και οργανώσεις γράφουν στους τοίχους, αλλά - και καλώς - δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, ενώ καταδικάζονται μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ γι' αυτό. Τρίτον «είναι απόφαση σκοπιμότητας» για την ικανοποίηση του Αμερικανού πρεσβευτή Τ. Μίλερ, του οποίου η επίσκεψη στην Καλαμάτα ήταν ανεπιθύμητη από το λαό της πόλης. Ετσι, η απόφαση αυτή μας επαναφέρει στις συνθήκες του 1940-50, που με δίκες σκοπιμότητας διώκονταν τότε οι αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης και συνέβησαν όσα τραγικά για τον τόπο.

Και, βεβαίως, η απαράδεκτη αυτή απόφαση, καταδικαστέα από το λαό, πρέπει να αναιρεθεί, να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή, αλλά κυρίως να αποτελέσει μια ακόμη αφορμή για να δυναμώσει το μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στην κρατική τρομοκρατία. Η απόφαση αυτή αφορά κάθε εργαζόμενο, ανεξάρτητα από ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση, γιατί τέτοιες αποφάσεις μόνο δεινά προοιωνίζονται για τον πολύπαθο λαό μας. Και είναι θετικό ότι, ήδη, σύσσωμη η κοινωνία και οι φορείς της Μεσσηνίας - και ευρύτερα - καταδικάζουν την απόφαση και συμπαρίστανται στους νέους κομμουνιστές - σπουδαστές που καταδικάστηκαν. Αλλά απαιτείται ο ελληνικός λαός να επαγρυπνεί για την προστασία των ατομικών και συλλογικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεών του ενάντια σ' όσους τα επιβουλεύονται... Η ανατριχίλα αυτής της απόφασης μπορεί να αφυπνίσει τις λαϊκές συνειδήσεις για δράση, τώρα!