Η ψήφος στους μικρούς δήμους | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ψήφος στους μικρούς δήμους

Κυρίως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προβάλλουν τη θέση ότι το «πολιτικό μήνυμα» των ερχόμενων εκλογών για την Αυτοδιοίκηση θα βγει από τ' αποτελέσματα στους μεγάλους δήμους και στις νομαρχίες. Αυτό είναι σωστό, ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά στις «πολιτικές εντυπώσεις», πλην όμως σημαντικό κι ενδιαφέρον θα είναι και το «μήνυμα» των αποτελεσμάτων στους μικρότερους δήμους και στους «καποδιστριακούς». Αλλωστε, τα κριτήρια της ψήφου στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές είναι, εν πολλοίς, κοινά, όχι τόσο τοπικά και, πάντως, πολιτικά. Τα περί «καθαρών αυτοδιοικητικών κριτηρίων» που ακούγονται, αν δεν είναι εκ του πονηρού, είναι αφελή και ανόητα.

Ακόμα και στο μικρότερο «καποδιστριακό» δήμο ο πολίτης ψηφίζει πολιτικά. Οχι πάντα και παντού με τη λογική «επιλέγω τον υποψήφιο τον οποίο στηρίζει -φανερά, ή κρυφά- το κόμμα που θα ψηφίσω στις βουλευτικές εκλογές», αλλά, πάντως, και με κριτήριο την «πολιτική υπόσταση» του υποψηφίου. Βεβαίως, την ψήφο αυτών των εκλογέων επηρεάζουν κι άλλα κριτήρια, (συγγενικές και φιλικές σχέσεις, προσωπικές και οικογενειακές υποχρεώσεις κ.ά.), αλλά κυριαρχούν τα πολιτικά, εκτός των άλλων και γιατί οι πολίτες γνωρίζουν ότι η ψήφος τους θα χρησιμοποιηθεί, (κάπως, κάπου, κάποτε), για την εξυπηρέτηση πολιτικών στόχων και σκοπών.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η ψήφος στις τοπικές εκλογές είναι πολιτική, ο δημότης των «καποδιστριακών» δήμων πολιτικά πρέπει να ιεραρχεί τα κριτήρια της επιλογής του. Και μια πολιτική ιεράρχηση εκλογικών κριτηρίων σήμερα δεν μπορεί παρά να οδηγήσει την ψήφο στους υποψήφιους, οι οποίοι δεν κρύβουν την πλήρη αντίθεσή τους στην πολιτική που εφαρμόζεται, πλήττοντας τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και βλάπτοντας τον τόπο και δηλώνουν πειστικά τη θέλησή τους ν' αγωνιστούν, μαζί με το λαό, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης, που θα υπερασπίζει και θα υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και του τόπου.

Η πολιτική ιεράρχηση των εκλογικών κριτηρίων θα οδηγήσει τον δημότη ενός «καποδιστριακού» δήμου στην απόφαση να ψηφίσει τον υποψήφιο, ο οποίος:

Θα παλέψει -και στους δρόμους- κατά της πολιτικής της ακρίβειας, της ανεργίας, του χαμηλού μεροκάματου, του ξεκληρίσματος της φτωχής αγροτιάς, της χρεοκοπίας βιοτεχνών και μικρεμπόρων, της πείνας των συνταξιούχων.
Θα παρεμβαίνει, πιέζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις, με στόχο ν' αλλάξει η «ανθυγιεινή» κατάσταση που επικρατεί στο νοσοκομείο του νομού και στο κοντινό Κέντρο Υγείας.
Θ' αγωνίζεται για το δικαίωμα όλων των παιδιών του δήμου του -ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων και κοινωνικών διαφοροποιήσεων- να σπουδάσουν δωρεάν και να μορφωθούν ουσιαστικά, σ' ένα σύγχρονο δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο.
Θα είναι ευαίσθητος σε θέματα πολιτιστικής αναβάθμισης και περιβαλλοντικής προστασίας της υπαίθρου.
Θα είναι τίμιος, εργατικός, τολμηρός, ικανός.

Το γεγονός ότι τα κριτήρια αυτά εκπληρούν οι υποψήφιοι, που στηρίζονται από το ΚΚΕ δεν είναι καθόλου τυχαίο...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ