Κάθε τόσο, από το 1993 περίπου, η υπόθεση, με τη μία ή την άλλη μορφή, βγαίνει στην επιφάνεια, «καπακώνεται» όπως - όπως από τις κυβερνήσεις, για να ξανατινάξει το «καπάκι» της και να ξαναβγεί με άλλη μορφή, ή σε άλλη χώρα. Ολο και πιο πολύ μοιάζει με έγκλημα, που η συμμορία που το διέπραξε έχει σκορπιστεί σε διάφορα μέρη και καθένας που συλλαμβάνεται λέει το κομμάτι της δικής του ιστορίας, ή, καλύτερα, το κομμάτι της δικής του χρέωσης... Μόνο, που εδώ οι μαρτυρίες γίνονται με τρόπο αντικειμενικό και αναμφισβήτητο, όχι με περιγραφή μόνο γεγονότων, αλλά με καταμέτρηση θυμάτων.

Οι πρώτες μαρτυρίες ήταν το λεγόμενο σύνδρομο του Κόλπου, με πρώτα θύματα τους Αμερικάνους στρατιώτες που συμμετείχαν στον πόλεμο του Ιράκ. Με ό,τι είχαν και δεν είχαν, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ επιχείρησαν να βουλώσουν κάθε πιθανή διαρροή, αλλά η πραγματικότητα των πολλών θυμάτων ήταν πολύ ισχυρότερη από την προσπάθεια να «σκουπιστεί κάτω από το χαλί» των μυστικών υπηρεσιών. Είδαν και αποείδαν μέχρι πριν από λίγους μήνες και, τελικά, παραδέχτηκαν πως πραγματικά υπάρχουν θύματα και τους έκοψαν και κάποιες αποζημιώσεις, προφανώς για να τους σταματήσουν κάθε τόσο να διηγούνται την ιστορία τους, να τη μαθαίνει ο κόσμος και να «χαλάνε» τα ιμπεριαλιστικά σχέδια...

Ανάλογες ιστορίες ξεπετάχτηκαν και με το λεγόμενο σύνδρομο των Βαλκανίων, αλλά και απ' όπου αλλού ο ιμπεριαλισμός πήγε να στερήσει ανεξαρτησίες, να δολοφονήσει αμάχους, να στεριώσει βάσεις και προτεκτοράτα. Σιγά - σιγά και μακροπρόθεσμα, οι συνέπειες από τη χρήση του απεμπλουτισμένου ουρανίου μοιάζουν όλο και πιο πολύ «αντιηχείο» των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων στο κόσμο. Ουρλιάζουν πια οι περιπτώσεις από το Ιράκ, τη Σομαλία, τη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο και αύριο σίγουρα θα φωνάξουν κι από το Αφγανιστάν. Διηγούνται χειροπιαστά και με σοβαρές συνέπειες πως ο ιμπεριαλισμός, τυφλωμένος από το μελλοντικό κέρδος, δε διστάζει, να κομματιάσει πάνω στο βωμό του, όχι μόνον τους άλλους λαούς, αλλά τους ίδιους τους δικούς του.

Οι καμπάνες ήχησαν αυτή τη φορά από την Ιταλία και αφορούσε στους στρατιώτες της, που συμμετείχαν σε επιχειρήσεις στη Σομαλία και τη Βοσνία. Η ελληνική κυβέρνηση εννοεί να παριστάνει πως δεν καταλαβαίνει την ευθύνη και την ενοχή της και κρύβεται πίσω από το γεγονός πως μέχρι τώρα στις ιμπεριαλιστικές εγκληματικές επιχειρήσεις είχε περίπου το ρόλο του «τσιλιαδόρου» και, άρα, δεν εκτέθηκαν άμεσα οι Ελληνες στρατιώτες. Οταν, όμως, είσαι «δεμένος στο χορό», κανένας δεν αποκλείει, ξαφνικά, να βρεθείς πρώτος και υποχρεωμένος να κάνεις όλα τα φονικά «τσαλίμια» του ιμπεριαλιστικού σκοπού. Ούτε η ραδιενέργεια μπορεί να σκεφτεί πως τούτοι είναι Ελληνες και, άρα, δευτερεύοντες στη μοιρασιά και δεν τους κτυπάω. Καμιά δουλιά δεν έχουν οι Ελληνες στρατιώτες έξω από τα σύνορά μας και άμεσα πρέπει να πάψουν να πηγαίνουνε γυρεύοντας...