Για άλλη μια φορά, ο καθένας με το μυαλό του «πιάνει τριάντα ένα...» κι ας κάηκε η ουσία της πολιτικής του, είτε είναι Γάλλος, είτε άλλος Ευρωπαίος, είτε από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Γι' αυτό συνεχίζουν να ακούγονται τα απίθανα επιχειρήματα, αλλά και άλλα πιο «καινούρια» στην εντύπωση, που στόχο έχουν να στείλουν τις συνειδήσεις στα κανάλια της διατήρησης και διαιώνισης του συστήματος με κάθε κόστος. Ετσι, για παράδειγμα, ακούμε ερμηνείες, όπως «κατακερματισμός της αριστεράς, επικοινωνιακά λάθη, παραμέληση επιμέρους προβλημάτων, όπως η εγκληματικότητα» κ.ά.

Και όμως, δεν έγινε και ούτε θα γίνει ποτέ, ο σκύλος να είναι χορτάτος, την ώρα που η πίτα μένει ανέγγιχτη. Δεν έγινε και ούτε θα γίνει ποτέ, να είναι ο ιμπεριαλισμός και τα μονοπώλια ευτυχισμένα από τη συγκυβέρνηση στη Γαλλία ή όπου αλλού και, ταυτόχρονα, να μη φουσκώνει η δυσαρέσκεια στις λαϊκές μάζες. Δε γίνεται, αν δεν ενεργείς έτσι που να ριζοσπαστικοποιούνται οι μάζες, να διοχετεύεται αυτή η δυσαρέσκεια μια ζωή σε «επικοινωνιακές τούμπες», που μπορεί να κερδίζουν κάποιο χρόνο, αλλά, αργά ή γρήγορα, δικαιώνεται το «μια του κλέφτη... τρεις και η κακιά του μοίρα». Κι αυτό γιατί, ό,τι κόλπα και αν εφεύρεις, δεν μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα, αν δεν την αλλάξεις.

Υπάρχει μόνον ένας τρόπος να μπει σε διαδικασία αλλαγής η πραγματικότητα. Πρώτα απ' όλα, να το θέλεις αληθινά και όλη σου η πολιτική στάση να αντανακλά μια τέτοια διάθεση, έτσι που οι λαϊκές συνειδήσεις να προσανατολίζονται, όχι στις «έξυπνες» ραφές του συστήματος, αλλά στο αληθινό ξεπέρασμά του.

Δεν μπορείς να ποτίζεις τον εθνικισμό και μετά να πιστεύεις πως μπορείς να τον κλαδέψεις εγκαίρως σε «κεντροαριστερό βολικό σχήμα». Δεν μπορείς να συμφωνείς στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και οι όποιες «διαφωνίες» να μην είναι τίποτα άλλο, παρά οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Δεν μπορείς ατιμώρητα να αλλοιώνεις τις συνειδήσεις των εργαζομένων ότι «προέχει η Γαλλία» και να πιστεύεις πως ελέγχεις την εξαγορά που ξεκίνησες. Δεν μπορείς να «χειρίζεσαι» μια ζωή τις αφορμές για τη λαϊκή δυσαρέσκεια (ανεργία, βιοτικό επίπεδο, παιδεία, υγεία κ.ά.) με μόνη έννοια να μην «σου τ' ανακατέψουν» οι λαϊκές κινητοποιήσεις και χάσεις το πρόσωπο του καταφερτζή στην αστική τάξη. Δεν μπορείς να ψάχνεσαι με επικοινωνιακά κόλπα και σύμβολα της στιγμής, για να καθορίσεις και να καθοριστείς στις εκλογές για το ποιος είναι «αριστερός» και «δεξιός», την ώρα που συγκυβερνούσες και στην πράξη έψαχνες και εσύ μαζί με τον κόσμο να βρεις τα «σύνορα», που ποτέ δεν υπερασπίστηκες.

Τώρα δεν είναι καιρός για «δάκρυα». Δεν ωφελούν τα «δάκρυα» της εκτόνωσης, που στοχεύουν στο να σπρώξουν, για άλλη μια φορά, τις λαϊκές συνειδήσεις στον καημό του να σωθούν με κάθε κόστος οι αυταπάτες του συστήματος. Τώρα είναι καιρός, που διαλέγεις πλευρά και εκεί μένεις...