Χώρα της Λατινικής Αμερικής. Με άλλα λόγια, στην περιοχή, που οι ΗΠΑ θεωρούν «κήπο» τους και μπορούν να φυτεύουν, να ποτίζουν και να μεγαλώνουν τους δικούς τους προέδρους, πρωθυπουργούς, κυβερνήσεις και ...αντιπολιτεύσεις, μαζί με τους υπόλοιπους μηχανισμούς εξουσίας και παραεξουσίας.

Σ' αυτό το διάστημα, τα «φυτά» των ΗΠΑ ένιωθαν πως, αν αφεθούν έτσι τα πράγματα, θα έρθει η ώρα που θα «μαραθούν». Βέβαια, απ' ό,τι πλέον αποδείχνεται - ακόμα και από αμερικάνικες πηγές - ποτέ οι ΗΠΑ δεν άφησαν «απότιστους» τους ανθρώπους τους στο εσωτερικό της χώρας και ούτε πρόκειται να τους αφήσουν. Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες για την «περίοδο της καρποφορίας» ή για τον τρόπο «συλλογής του καρπού», αλλά δε σημαίνει πως δε θα συνεχίσουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, «να περνάνε στην αυλή του γείτονα...». Εβρισκαν και θα βρίσκουν πάντα «αφράτο χώμα» να δεχτεί το «σπόρο» τους, τους παραπονεμένους εργοστασιάρχες, τους ανθρώπους του κεφαλαίου, αυτούς που τους υπηρετούν και όλους εκείνους ίσως, που, είτε εξαγοράζονται άμεσα, είτε ελπίζουν στη μελλοντική εξαγορά τους από το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Τις τελευταίες βδομάδες, όλοι αυτοί οι «σπόροι» πήγαν (ίσως πρόωρα, ίσως δοκιμαστικά) να φουντώσουν ταυτόχρονα και, αφού δημιούργησαν μια κατάσταση αποδιοργάνωσης στη χώρα, επιχείρησαν ν' αρπάξουν την κυβερνητική εξουσία, από εκεί που την είχε εμπιστευτεί ο λαός με τη μεγαλύτερη πλειοψηφία. Ισως από βιασύνη, ίσως από υπερβολική σιγουριά, ίσως το αντίθετο από υπερβολική ανασφάλεια για το τι ελέγχουν, οι πραξικοπηματίες, τις λίγες ώρες που κινήθηκαν, πρόλαβαν «να καρφωθούν» για το ποιες ήταν οι προθέσεις τους και ποια τα αληθινά αφεντικά τους. Τα συγχαρητήρια από τις ΗΠΑ, τα διακριτικά χτυπήματα στην πλάτη από την ΕΕ, τα πρώτα διατάγματα για «ούτε ένα βαρέλι πετρέλαιο στην Κούβα» δεν άφηναν περιθώρια για αμφιβολίες.

Τίποτα δεν τέλειωσε. Ακόμα και να ήθελαν, -πράγμα που δε γίνεται, αλλά λέμε... - οι διοικούντες τις ΗΠΑ να φρενάρουν την ιμπεριαλιστική φύση του συστήματός τους, δεν το μπορούν. Λειτουργεί με τους δικούς του νόμους και ταχύτητες και αυτοί τους υπηρετούν. Αν δεν μπορούν να τους υπηρετήσουν τυφλά, αντικαθίστανται. Οι λαοί, από την άλλη πλευρά, αντιστέκονται, με την ψήφο, την κινητοποίηση, με κάθε μορφή. Η τελική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.