Η οριστική ...παραγραφή ενός σημαντικού μέρους της περσινής παραγωγής βαμβακιού από την επιδότηση ήταν θέμα χρόνου. Οι αγρότες των μπλόκων το είχαν ξεκάθαρο από το περασμένο φθινόπωρο, όταν ξεκίνησαν το νέο κύκλο των κινητοποιήσεών τους. Γνώριζαν με τέτοιες λεπτομέρειες τις αντιαγροτικές κυβερνητικές μεθοδεύσεις, ώστε κάθε προσπάθεια αποπροσανατολισμού και υπονόμευσης των αγώνων, που εκδηλώθηκε από τους αρμόδιους, έπεσε στο κενό. Οι επιλογές κυβέρνησης και ΕΕ ήταν εξαρχής δεδομένες: Οι επιδοτήσεις της βαμβακοπαραγωγής δεν πρόκειται να επιτραπεί να ξεφύγουν από το «πλαφόν» που έχει ορίσει η Κομισιόν. Ετσι, η προχτεσινή απόφαση του κυβερνητικοκομματικού επιτελείου, ήρθε απλά να επικυρώσει γενικότερες αντιαγροτικές επιλογές για το μέλλον του βαμβακιού και των παραγωγών του στη χώρα μας.

Ηταν θέμα χρόνου οι 200.000 τουλάχιστον τόνοι βαμβακιού να θεωρηθούν ως «μηδέποτε εισκομισθέντες». Ηταν θέμα εφαρμογής μιας ακόμα απροκάλυπτης κυβερνητικής απάτης, το 15% περίπου της πραγματικής παραγωγής να χαρακτηριστεί ουσιαστικά ανύπαρκτη και κατ' επέκταση οι παραγωγοί να κινδυνεύουν να μην εισπράξουν καν την εμπορική τιμή, για ποσότητες βαμβακιού που -αν μην τι άλλο- παραδόθηκαν κανονικά στα εκκοκκιστήρια. Είναι, ταυτόχρονα, όμως ένα θέμα που δεν αφορά αποκλειστικά την περσινή παραγωγή βαμβακιού, ούτε μόνο το βαμβάκι. Συνδέεται αδιάρρηκτα με τους συνολικούς υπολογισμούς και τις κατευθύνσεις, που έχουν αποφασίσει κυβέρνηση και ΕΕ, που έχουν διαμορφώσει ήδη ένα πλαίσιο πολιτικής, η υλοποίηση της οποίας προβλέπει για όλα τα επόμενα χρόνια ακόμα μεγαλύτερα χτυπήματα και για το βαμβάκι και για τον καπνό και για το λάδι και για τα σιτηρά και για τα υπόλοιπα αγροτικά προϊόντα. Και όλα αυτά γιατί στη λογική χάραξης της αγροτικής πολιτικής, απουσιάζουν εντελώς οι παράγοντες «ανάγκη» και «δυνατότητα» για την παραγωγή συγκεκριμένων προϊόντων και κυριαρχεί αποκλειστικά η αρχή «πλαφόν χρηματοδότησης».

Για τους αγρότες, που βιώνουν στο πετσί τους τα αποτελέσματα της αντιαγροτικής πολιτικής, γίνεται όλο και πιο καθαρό, πως η γραμμή αντιπαράθεσης δεν μπορεί να κινείται στο ύψος των επιδοτήσεων που αποφασίζονται κάθε φορά. Μερικά λεπτά πάνω ή κάτω, ούτε λύνουν το πρόβλημα, ούτε αποτελούν προοπτική για τους μικρομεσαίους αγρότες. Το πραγματικό πρόβλημα, το εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί είναι ο ίδιος ο κανονισμός για τα προϊόντα, η αντιαγροτική πολιτική στο σύνολό της. Το δίκαιο αίτημα για καλύτερες τιμές στο βαμβάκι ή τα άλλα προϊόντα ακόμα κι αν μια χρονιά ικανοποιηθεί, θα αποδειχτεί μεσοπρόθεσμα για τη μικρομεσαία αγροτιά άλμα στο κενό, αν δε συνδυαστεί, αν δεν μπολιαστεί κι αν δεν προβληθεί παράλληλα και ταυτόχρονα με την απαίτηση ν' ανατραπεί στο σύνολό της η εφαρμοζόμενη αγροτική πολιτική. Η πολιτική που θέλει το φτωχό και μεσαίο αγρότη να ξεκληρίζεται και την παραγωγή να περνάει στους μεγαλοαγρότες- καπιταλιστές. Τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά. Οι... μηδέποτε παραιτηθέντες αγρότες με τις κινητοποιήσεις των προηγούμενων μηνών και τα αγωνιστικά μπλόκα, που εμφανίζονται τις τελευταίες μέρες, δείχνουν ότι κατανοούν όλο και περισσότερο το μονόδρομο που οδηγεί στη διέξοδο.