«

Πάω αργά γιατί βιάζομαι...» έγραφε η πινακίδα στην πρόσοψη του φορτηγού, όταν παιδί την πρωτοείδα, και το οξύμωρον της φράσης προκάλεσε την προσοχή μου. Το ίδιο οξύμωρον σχήμα εμφανίζει η όλη στάση της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό, μετά το στραπάτσο της περασμένης Ανοιξης. Το νέο επιτελείο του υπουργείου Εργασίας εμφανίζεται να δίνει τράτο. Να δηλώνει δεξιά και αριστερά ότι η κυβέρνηση είναι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις. Οτι με τους «κοινωνικούς εταίρους» μπορεί να συζητά για πολύ ακόμα. Οτι δεν μπορεί να βρεθεί λύση στο Ασφαλιστικό χωρίς την «κοινωνική συναίνεση»... Αρκεί. Αρκεί το φορτηγό να τσουλήσει, να φτάσει στον προορισμό του. Αρκεί η δουλιά, τελικά, να γίνει.

Και η δουλιά θα γίνει, αν οι εργαζόμενοι δεν αποκωδικοποιήσουν αυτό το οξύμωρον. Αν δε δουν πίσω από το επικοινωνιακό «σλόου μόσιον» το αστροπελέκι που έρχεται. Αν δεν καταλάβουν ότι αυτό το «λάου - λάου», το «κάτσε να συζητήσουμε», είναι μόνον το εξωτερικό του πράγματος. Είναι η μορφή και όχι η ουσία της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι η τακτική και όχι ο στόχος. Γιατί ο στόχος παραμένει ο ίδιος: Η ανατροπή της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Η βίαιη αφαίρεση από τους εργαζόμενους και των τελευταίων ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων.

Από τη μια, δηλώσεις του τύπου «στο Ασφαλιστικό δεν μπορούμε να μιλάμε για λύσεις - σοκ». Να τις εφαρμόζουμε, όμως; «Βεβαίως, κάποιοι θα θιγούν, διότι δεν υπάρχει κανένα μαγικό ραβδάκι...». Να τις εφαρμόζουμε βεβαίως, διότι: «Δεν μπορούμε να αντλήσουμε χρήματα, από άλλες πηγές για να χρηματοδοτήσουμε το σύστημα...». Διπροσωπία; Οχι. Αυτό είναι το σύγχρονο πολιτικό μάρκετινγκ. Αφού με την κατά μέτωπο επίθεση την άνοιξη δεν πήραμε αυτό που θέλαμε, τώρα θα πάμε κυκλωτικά. Βήμα - βήμα. Καρέ - Καρέ. Η εικόνα, αργά - αργά. Σχεδόν ακίνητη, ώστε να ακινητοποιεί και τον θεατή - εργαζόμενο. Σχεδόν να τον αποκοιμίζει. Είπαμε «Πάω αργά γιατί βιάζομαι..!».

Και, πράγματι, η κυβέρνηση βιάζεται. Βιάζεται να ξεθεμελιώσει ό,τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Βιάζεται να τελειώνει με την Κοινωνική Ασφάλιση. Καίγεται να ξεκαθαρίσει και με το ύψος των συντάξεων, και με τα όρια ηλικίας, και με τα βαριά και ανθυγιεινά, και με τα αποθεματικά, και με τα επικουρικά ταμεία, που πρέπει και αυτά να πάνε στο Χρηματιστήριο, και με τα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών. Καίγεται και προετοιμάζει το αποφασιστικό χτύπημα.

Το ίδιο «καίγονται» και οι εργαζόμενοι. Οχι μόνο γι' αυτά που φέρνει η κυβέρνηση. Καίγονται και από την αβίωτη κατάσταση που ζούνε. Καίγονται οι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι με τις συντάξεις πείνας. Καίγεται η νέα βάρδια της εργατικής τάξης, που θα βγουν στη σύνταξη στα 65 χρόνια τους. Καίγονται, γιατί πληρώνουν από την τσέπη τους για τον γιατρό, το νοσοκομείο. Καίγονται, όπως «κάηκαν» τα χαρτιά του Χρηματιστηρίου, που αγόρασαν οι επιτήδειοι με τις ασφαλιστικές εισφορές τους.