«

Υπευθυνότητα να Προστατεύεις». Αθελά τους, οι συντάκτες Εκθεσης Επιτροπής του ΟΗΕ ομολόγησαν, από τον τίτλο και μόνον, τους σκοπούς τους, να κατοχυρώσουν και θεσμικά πλέον το δικαίωμα του ιμπεριαλισμού να παριστάνει τον «προστάτη» σε όλον τον κόσμο; `Η ηθελημένα επέλεξαν έναν τίτλο, που να προετοιμάζει τους λαούς για το τι τους περιμένει; `Η θεωρούν πλέον τόσο πολύ ξεπερασμένη την έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας, που δεν τους «ξεφεύγουν» οι όροι, αλλά αντανακλούν μ' αυτούς, ψυχρά και με ειλικρίνεια, την πραγματικότητά τους;

Μπορεί και όλοι αυτοί οι λόγοι μαζί να έπαιξαν το ρόλο τους για τη συγκεκριμένη τιτλοδότηση. Πάντως, η ουσία της έκθεσης είναι ακόμα πιο αποκαλυπτική για την ιμπεριαλιστική πραγματικότητα, που θέλουν να επιβάλουν σαν μοναδική, απόλυτη και δεδομένη αλήθεια. Αντιστρέφοντας, όχι μόνο τις έννοιες του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και τις αξίες που μέχρι χτες θεωρούνταν σχεδόν απαραβίαστες, τουλάχιστον στους τύπους, θέλουν να αναδείξουν σε «πανανθρώπινη αξία» την κατάργηση της εθνικής ανεξαρτησίας και τις στρατιωτικές επεμβάσεις σε κυρίαρχες χώρες.

Συγκεκριμένα, όπως διαβάζουμε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», δωδεκαμελής επιτροπή, που συστάθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, παρουσίασε την περασμένη βδομάδα τα πορίσματά της, που, μεταξύ άλλων, υποστηρίζουν ως «δικαιολογημένη την πραγματοποίηση στρατιωτικών επεμβάσεων σε κάθε χώρα - πλην των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας - σε περίπτωση που οι κυβερνήσεις τους αποτύχουν στην αποτροπή γενοκτονίας εθνοκάθαρσης, μαζικών φόνων, βεβιασμένης απώθησης κατοίκων και εκτεταμένης τρομοκράτησης πολιτών»...

Δηλαδή, με άλλα, πιο απλά, λόγια, ο ιμπεριαλισμός, έχοντας επίγνωση των εγκλημάτων που κάνει καθημερινά σε βάρος των λαών, κόβοντας και ράβοντας το «δίκαιο» και το άλλοθι στα μέτρα του, τώρα επιδιώκει, αυτά του τα εγκλήματα προκαταβολικά να τα θεσμοποιήσει και να τα αναδείξει σε οικουμενικές υποχρεώσεις... Από την άλλη, με αυτή τους τη λογική, «έγκλημα» πλέον θα είναι το αντίθετο, δηλαδή η υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας από ένα κράτος. Οσον αφορά το πώς διαμορφώνονται τα άλλοθι των επεμβάσεων, έχουμε πείρα μεγάλη πλέον. Ποιος ξεχνά, για παράδειγμα, πως τα υποτιθέμενα θύματα εθνοκάθαρσης στο Κόσσοβο ήταν σερβικής καταγωγής και τα τραύματα που τους σκότωσαν βρίσκονταν σε άλλα σημεία από τις τρύπες που είχαν ανοίξει άλλες σφαίρες πάνω στις αλβανικές ενδυμασίες;..

Το ποιος κάνει εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα, είναι γνωστό σε όλους. Αλλωστε, ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός φροντίζει να γίνονται γνωστά τα κατορθώματά του - βομβαρδισμοί αμάχων, δολοφονίες παιδιών και άλλα, που πλέον παίζουν σαν «δεδομένα» στις καθημερινές ειδήσεις - για να τρομοκρατεί και να υποτάσσει τους λαούς. Ομως, το δίκαιο ή το άδικο δεν είναι δυνατό να το δώσουν οι ίδιοι οι δολοφόνοι και τα όργανα - θεσμοί τους, που ζυγίζουν ανάλογα με τους ιμπεριαλιστικούς συσχετισμούς που έχουν επιβληθεί ή επιδιώκουν να επιβάλουν. Το δίκαιο θα το επιβάλουν οι λαοί, όχι με τις καταγγελίες μόνον, ούτε με την παθητική αγανάκτηση, αλλά με το συντονισμένο αγώνα, που στόχο έχει, όχι μόνο να αποκαλύπτει ή και να ανατρέπει σχέδια, αλλά να ανατρέψει συθέμελα ολόκληρο το άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα.