Την περασμένη Παρασκευή τα μεσάνυχτα, ολοκληρώθηκε στη Βουλή η συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2002, με την υπερψήφισή του από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. `Η είχε -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- επετειακό και εθιμικό χαρακτήρα, καθώς τα θέματα ουσίας της δημοσιονομικής πολιτικής συζητούνται εκτός Βουλής... Και είναι σχήμα οξύμωρο, η κυβέρνηση να υποβάλλει προς έγκριση στις Βρυξέλλες τη δημοσιονομική της πολιτική - η οποία βέβαια κινείται εντός των αυστηρότατων πλαισίων του περιβόητου Σύμφωνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης - και στη συνέχεια τα συμφωνημένα στις Βρυξέλλες να τα φέρνει... προς συζήτηση στη Βουλή. Το... λίκνο της αστικής δημοκρατίας έχει καταντήσει φτωχή θεραπαινίδα της ΕΕ, αλλά αυτό κανένα δεν ενοχλεί. Αντίθετα, οι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, την υποβάθμιση των εθνικών αστικών θεσμών, τη θεωρούν και αναγκαία...

Ως προς την ουσία του προϋπολογισμού τώρα, του πρώτου εντός ΟΝΕ, όλα είναι ξεκάθαρα. Τόσο ξεκάθαρα όσο και το πλαίσιο των αντιλαϊκών πολιτικών που εκπορεύονται ακριβώς από τις υποχρεώσεις που επιβάλλει η συμμετοχή μας στην ΟΝΕ. Πρόκειται για προϋπολογισμό που διαιωνίζει το πνεύμα λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις. Τη στιγμή που ο επίσημος πληθωρισμός αναμένεται να «κλείσει» στο 3,5% και τα είδη διατροφής «τρέχουν» με ετήσιο ρυθμό αύξησης 7%, χορηγούνται ονομαστικές αυξήσεις μισθών 2,5% και 3,3% στις συντάξεις. Πρόκειται για έναν ακόμη προϋπολογισμό, ο οποίος θέτει τις δαπάνες στην υπηρεσία των τραπεζιτών. Για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους (πληρωμή τοκοχρεολυτικών δόσεων) θα διατεθεί το 50,6% των συνολικών δαπανών του τακτικού προϋπολογισμού και το υπόλοιπο 49,4% θα διατεθεί για την κάλυψη όλων των υπολοίπων δαπανών! Ο ελληνικός λαός φορολογείται αγρίως για να πληρωθούν οι τράπεζες, οι οποίες είχαν φροντίσει να δανείζουν το ελληνικό δημόσιο με τοκογλυφικούς όρους. Στο θέμα των στρατιωτικών δαπανών, ο κρατικός προϋπολογισμός του 2002 - αλλά και όλοι οι προηγούμενοι - είναι αναξιόπιστος. Στους σχετικούς πίνακες εμφανίζεται μέρος μόνο των στρατιωτικών δαπανών που αφορούν την καταβολή τοκοχρεολυτικών δόσεων, στα πλαίσια της τμηματικής πληρωμής των εξοπλιστικών προγραμμάτων του παρελθόντος. Το σημαντικότερο κομμάτι των πληρωμών αυτών το περνάνε κατ' ευθείαν στο δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα να μην είναι γνωστό τι πληρώνει ετησίως η κυβέρνησή τους για τη συντήρηση των κατασταλτικών μηχανισμών.

Με δυο λόγια και ο νέος προϋπολογισμός είναι βαθιά αντικοινωνικός και εργαλείο ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και της Υγείας. Οι δαπάνες του Δημοσίου για την Υγεία και την Παιδεία, μόνο κατ' όνομα είναι δημόσιες. Σ' αυτό συνηγορούν τόσο από τα προχτεσινά στοιχεία της Eurostat (σύμφωνα με τα οποία οι Ελληνες κατέχουν την πρώτη θέση μεταξύ των 15 χωρών - μελών της ΕΕ, στις δαπάνες για την ιδιωτική Παιδεία (παραπαιδεία) και την Υγεία (δείγμα γραφής της υποβάθμισης της δημόσιας Υγείας) όσο και από τα επίσημα στοιχεία του ελληνικού κράτους (σύμφωνα με τα οποία οι Ελληνες πολίτες πληρώνουν κάθε χρόνο από την τσέπη τους, 1,5 τρισ. δραχμές για υπηρεσίες Υγείας και σχεδόν 1 τρισ. δραχμές για υπηρεσίες Παιδείας και παραπαιδείας)