Σε υπολειτουργία εξακολουθεί να βρίσκεται το πολυδιαφημισμένο ιδιωτικό Διεθνές Αεροδρόμιο Σπάτων, που εγκαινιάστηκε στις 28 Μάρτη 2001. Βέβαια, το κυρίαρχο πρόβλημα δεν είναι αν και πότε θα ομαλοποιηθεί η λειτουργία του, αλλά το ποιους θα εξυπηρετεί, ποιους θα βλάψει και ποιοι, τελικά, θα πληρώσουν τη «νύφη» για τη λειτουργία ενός από τα πιο ακριβά αεροδρόμια του κόσμου!
Το πρώτο πλήγμα από τη λειτουργία του αεροδρομίου το δέχεται η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Κι αυτό, γιατί το έργο έχει ενταχθεί στο «Διευρωπαϊκό Δίκτυο Αεροδρομίων». Αυτό σημαίνει ότι ο έλεγχός του δεν ασκείται από το ελληνικό Δημόσιο, αλλά από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εθνική άμυνα και ασφάλεια. Ισχυρό πλήγμα, όμως, δέχεται και η «Ολυμπιακή Αεροπορία». Στο δημόσιο χαρακτήρα της, χρέωσαν τη χαώδη λειτουργία του αεροδρομίου τις πρώτες μέρες, ενώ την υποχρέωσαν σε δραστική περικοπή του πτητικού της προγράμματος (αυτή είναι η αιτία της ταλαιπωρίας των επιβατών), με άμεση συνέπεια να έχει κάθε μέρα διαφυγόντα έσοδα 70 - 90 εκατ. δρχ.!
Παράλληλα, τη «φόρτωσαν» με ετήσιο χαράτσι 27 δισ. δρχ. για τη χρήση του ιδιωτικού αεροδρομίου, όταν το ίδιο κόστος για το αεροδρόμιο του Ελληνικού έφτανε μόλις τα 2,5 δισ. δρχ.! Ενας ακόμα σοβαρότατος κίνδυνος, και, μάλιστα, πολύ ορατός, από τη λειτουργία του πανάκριβου ιδιωτικού αεροδρομίου, είναι ο αποκλεισμός νησιωτικών περιοχών της χώρας. Ηδη, η «Ολυμπιακή Αεροπλοΐα» έχει περικόψει αρκετές πτήσεις σε νησιωτικούς προορισμούς. Επίσης, ο ελληνικός λαός, που χρυσοπλήρωσε την κατασκευή του έργου, καλείται τώρα να ξαναπληρώσει αδρά ως χρήστης του αεροδρομίου. Τα αεροπορικά εισιτήρια πολλών αεροπορικών εταιριών αυξήθηκαν, ήδη, κατά 10 με 15%, ενώ ανάλογες αυξήσεις ετοιμάζεται να επιβάλει μετά το Πάσχα και ο όμιλος της «Ολυμπιακής».
Η φορολογία του αεροδρομίου ανά επιβάτη ανέρχεται σε 11.400 δρχ., όταν σε όλα τα αεροδρόμια της Ευρώπης δεν υπερβαίνει τις 3.800 δρχ. Μετά το Πάσχα θα αρχίσει και καταβολή διοδίων στην Αττική Οδό. Πανάκριβα, τέλος, στοιχίζουν και οι υπόλοιπες εξυπηρετήσεις του αεροδρομίου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το κόστος στάθμευσης ΙΧ, που στοιχίζει για τέσσερις ώρες 3.100 δρχ.!
Σε όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να επισημανθεί και η ασύδοτη - επικυρίαρχη δράση της γερμανικής διοίκησης της «Χόχτιφ», που με τη δική της ιδιωτική αστυνομία συμπεριφέρεται ως κράτος εν κράτει, ενώ έχει επιβάλει εργασιακό μεσαίωνα στο αεροδρόμιο. Η στυγνή εκμετάλλευση του προσωπικού αρχίζει από την πολυαπασχόληση και φτάνει στην ηλεκτρονική παρακολούθηση, ακόμα και στους χώρους όπου αλλάζουν οι εργαζόμενοι ρούχα! Μονιμότητα στην εργασία δεν υπάρχει, ενώ η διοίκηση μπορεί να απολύει ή να προσλαμβάνει χωρίς περιορισμούς, είτε για να μην αποκτήσουν δικαιώματα οι εργαζόμενοι είτε για λόγους τρομοκράτησης.
Και όλα αυτά, βέβαια, είναι η απαρχή των δεινών που έρχονται για τους εργαζόμενους, με τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις νευραλγικών τομέων του δημόσιου τομέα. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος η συσπείρωση και ο οργανωμένος αγώνας ενάντια στα μονοπώλια, με απώτερο σκοπό την ανατροπή της εξουσίας τους και την εγκαθίδρυση λαϊκής εξουσίας, που θα θέσει τις βάσεις για τη λαϊκή οικονομία, όπου ο τομέας των μεταφορών, άρα και το αεροδρόμιο, θα είναι κρατική - λαϊκή ιδιοκτησία, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων.
Νίκος ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ
Feeds
