Τη στιγμή που η κυβέρνηση ξεπουλάει στο κεφάλαιο την «Ολυμπιακή», τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ και όλες τις κρατικές επιχειρήσεις και οργανισμούς. Τη στιγμή που λεηλατεί και κατεδαφίζει τα ασφαλιστικά Ταμεία και προσφέρει πλήθος απίστευτων «κινήτρων» και ελαφρύνσεων στο μεγάλο κεφάλαιο. Τη στιγμή που επιχειρεί να κατοχυρώσει και συνταγματικά το ασύδοτο της διαπλοκής της με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα μέσω των άρθρων 14 και 15. Τη στιγμή που μέσω της αναθεώρησης του άρθρου 24 παραδίδει τα δάση βορά στους οικοπεδοφάγους και μεγαλοεργολάβους, στους οποίους παραδίδει ταυτόχρονα και τη μερίδα του λέοντος από τα μεγάλα έργα... Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών προσποιείται ότι «ανοίγει» τάχα «μέτωπο κατά της διαφθοράς» με την υποχρέωση των δημοσίων υπαλλήλων να καταθέσουν «πόθεν έσχες».

Και ο πλέον αδαής πολίτης αντιλαμβάνεται ότι η πρεμούρα της κυβέρνησης να υποβάλουν τέτοια δήλωση οι εργαζόμενοι στο δημόσιο δεν έχει στόχο, βέβαια, την αντιμετώπιση της διαφθοράς ούτε την ενίσχυση του κύρους των υπαλλήλων που προσχηματικά και υποκριτικά επικαλείται η κυβερνητική προπαγάνδα. Αλλού το πάνε και αυτό το έχουν καταλάβει πρώτα και κύρια οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που αντέδρασαν καθολικά σχεδόν αρνούμενοι να συμπληρώσουν τα σχετικά έντυπα που μοίρασαν οι υπηρεσίες. Αυτό που αντιλήφθηκαν οι εργαζόμενοι πρώτα και κύρια είναι ότι αντιμετωπίζονται ως «πολίτες δεύτερης κατηγορίας», γιατί ενώ υποβάλλουν στην εφορία κανονικά τα περιουσιακά στοιχεία τους και μάλιστα πληρώνοντας προκαταβολικά, εν τούτοις καλούνται να υποβληθούν εκ νέου στην προσβλητική και ευτελιστική διαδικασία του «πόθεν έσχες». Με άλλα λόγια, οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μειωμένα δικαιώματα σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους. Δεύτερον, με το «πόθεν έσχες» η κυβέρνηση σαφέστατα αφήνει να εννοηθεί ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο είναι στο σύνολό τους σχεδόν «δυνάμει διεφθαρμένοι». Και αυτό τη στιγμή, που έχει στη διάθεσή της χρόνια τώρα όλα τα ελεγκτικά μέσα και τους μηχανισμούς για να διαπιστώσει ποιοι είναι «διεφθαρμένοι» και «επίορκοι». Το αν δεν το κάνει τόσα χρόνια, αυτό είναι ένα θέμα που αφορά την ίδια και την πολιτική της.

Το «πόθεν έσχες», όμως, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την όποια «διαφθορά», το χρειάζεται η κυβέρνηση για να διασύρει και να «στιγματίσει», για άλλη μια φορά, τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, ως «υπόπτους διαφθοράς». Με αυτό τον τρόπο καλλιεργεί ψεύτικες εντυπώσεις γενικότερα ότι τάχα ανοίγει ένα μέτωπο κατά της διαφθοράς και από την άλλη θέλει να αποδυναμώσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, ενόψει της υλοποίησης των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών στην κρατική μηχανή, με στόχο να την καταστήσει πιο αποτελεσματική και παραγωγική για την κυρίαρχη πολιτική. Δημιουργεί διασπαστικές τάσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους, αφού θέλει να στρέψει τμήματά τους ενάντια στους δημόσιους υπάλληλους, ως εν δυνάμει διεφθαρμένους. Με συκοφαντημένους τους δημοσίους υπαλλήλους η κυβέρνηση πιο εύκολα θα περάσει τη σύνδεση μισθού -παραγωγικότητας, την ιδιωτικοποίηση λειτουργιών και υπηρεσιών του «σκληρού πυρήνα» του κράτους, τη μετατροπή των υπαλλήλων σε πειθήνια εκτελεστικά όργανα των κυβερνητικών επιλογών, κ.ο.κ.

Οι επιδιώξεις της κυβέρνησης για το «πόθεν έσχες» είναι διάφανες και στοχεύουν στη χειραγώγηση και καθυπόταξη των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, στον εθισμό τους σε μια διαρκή αφαίρεση δικαιωμάτων χωρίς αντιδράσεις. Γι' αυτό και επιδεικνύει «τσαμπουκά» σε ένα τέτοιο θέμα. Ομως η καθολική άρνηση των εργαζομένων να συμμορφωθούν είναι μια ελπιδοφόρα πράξη αντίστασης, η οποία όμως πρέπει να κρατηθεί μέχρι τέλους. Αν η κυβέρνηση «σπάσει τα μούτρα της», αυτό θα είναι μια πρώτη μεγάλη νίκη προς όφελος των εργαζομένων.