Σαν μια «ομιχλώδη» και «θολή» εικόνα εμφάνισαν τα χτεσινά φύλλα του αστικού Τύπου την Πολιτιστική Ολυμπιάδα, μετά την προχτεσινή παρουσίαση από τον υπουργό Πολιτισμού Ευ. Βενιζέλο των γενικών αρχών και των θεματικών αξόνων στους οποίους θα κινηθεί η διοργάνωση. Η αντιμετώπιση αυτή είναι συνέχεια της προσπάθειας των κυρίαρχων κύκλων να αποκρύψουν τον ιδεολογικό πολιτικό και οικονομικό προσανατολισμό της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, ρίχνοντας «άσφαιρα πυρά» στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ και γενικότερα στην κυβέρνηση, «εγκαλώντας» τους επί της ουσίας για «τσαπατσουλιά», «ανοργανωσιά» ή «ανικανότητα». Οι προχτεσινές ανακοινώσεις του υπουργού Πολιτισμού αντιμετωπίστηκαν με υποκριτική απαξίωση, σνομπισμό ή ακόμη και θυμηδία και το μόνο ερώτημα που επιβάλλουν ως κυρίαρχο στο λαό τα ΜΜΕ, είναι το πότε θα υπάρξει συγκεκριμένο πρόγραμμα της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.

Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Το πολυσέλιδο κείμενο το οποίο μοιράστηκε στους δημοσιογράφους προχτές στο Ζάππειο και περιέχει το ιδεολογικό στίγμα της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας αποτελεί μια ολοκληρωμένη και σαφέστατη - και από αυτή την άποψη σπάνια - ομολογία των εγχώριων πολιτικών διαχειριστών του συστήματος για το πώς εννοούν και θέλουν να διαμορφωθεί το πολιτιστικό τοπίο της χώρας. Είναι ένα άτυπο επικαιροποιημένο μανιφέστο της αστικής αντίληψης για τον Πολιτισμό και ως τέτοιο ξεπερνά τα όρια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Η «πρόσκληση» του υπουργείου Πολιτισμού να αντιληφθούμε τον Πολιτισμό ως ένα διαρκές μεταίχμιο, μια διαρκή μετάβαση και υπέρβαση - όπως ακριβώς αναφέρεται στο εν λόγω κείμενο - είναι μια λεκτική «φούσκα», η οποία έπρεπε ακριβώς να μη λέει τίποτα αν ήταν να πει την αλήθεια πως ο Πολιτισμός είναι αποτέλεσμα της εργασίας.

Πώς όμως θα μπορούσε να ομολογηθεί και τελικά να συνυπάρξει μια τέτοια αλήθεια, που στην προέκτασή της δικαιώνει την εργατική Τάξη σαν τον νόμιμο κάτοχο του Βενιζελικού «παγκόσμιου πολιτιστικού αποθέματος», με την Κόκα Κόλα και τις άλλες πολυεθνικές που εκπροσωπούνται επάξια από τους «αθάνατους» της ΔΟΕ; Αναλόγως λειτουργεί και ένα από τα τέσσερα μηνύματα της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, αυτό της «κοινωνικής συνοχής», που ανήκει στο ίδιο ιδεολογικό οπλοστάσιο με τη φράση «κοινωνικός διάλογος».

Κατά τον ίδιο τρόπο που η σοσιαλδημοκρατία θέλει τις τάξεις να συνδιαλέγονται, θέλει και να πείσει την εργατική Τάξη πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει! Ή στην άλλη περίπτωση, να τη βομβαρδίσει με ιδεολογήματα περί «Ολυμπισμού», «Ολυμπιακού ιδεώδους» και άλλα τέτοια, για να καταλήξει ότι στο όνομά τους θα πρέπει να έχουμε ταξική ειρήνη. Αναλόγως μεταφράζονται και τα υπόλοιπα ηχηρά περί οικουμενικότητας του Πολιτισμού (η βασική ιδέα της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας) που όταν τα ακούς από μια κυβέρνηση που ψήφισε με χέρια και με πόδια τη συνθήκη του Μάαστριχτ, στην οποία εκτός των άλλων προβλέπεται και η ταφόπλακα της διαφορετικότητας της κουλτούρας του κάθε λαού, μόνο και τουλάχιστον καχύποπτος μπορεί να είσαι. Αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν μια κατ' εξοχήν ευκαιρία τεράστιων κερδών για το κεφάλαιο, η Πολιτιστική Ολυμπιάδα είναι ο μηχανισμός για τα ιδεολογικά του κέρδη στο επίπεδο της ιδεολογικής χειραγώγησης της εργατικής τάξης. Αυτή είναι η αλήθεια και, ταυτόχρονα, ο πρώτιστος στόχος των αξόνων της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, που εξάγγειλε προχθές ο υπουργός Πολιτισμού.