Η πρόθεση του Δ. Αβραμόπουλου να συστήσει κομματικό φορέα που - σύμφωνα με το διάγγελμά του - θα πλημμυρίσει τη χώρα με περισσότερο «φως»..., λειτούργησε σαν παρασύνθημα, ώστε ο δημόσιος λόγος να κατακλυστεί από σενάρια επί σεναρίων, με θέμα τη θρυλούμενη «ανανέωση» του πολιτικού σκηνικού. Προς το παρόν, βέβαια, αντί για «δέσμες φωτός», έχουμε την εκτόξευση δεσμίδων από «φούμαρα», τα οποία «πωλούνται» με ένα ύφος ακατάσχετου Ναπολεοντισμού. Οσο πομποδέστερο, δε, καθίσταται το βοναπαρτικό ύφος, όσο πιο βαρύγδουπο γίνεται το στιλ των «300 καρδιναλίων», τόσο περισσότερο προβάλλεται από τα ΜΜΕ ο κοινότοπος λόγος του φορέα του.

Επομένως, χρειάζεται να ληφθούν «μέτρα», ώστε το μεγάλο κεφάλαιο να μη βρεθεί προ απροόπτου. Χρειάζεται το αστικό πολιτικό σύστημα να «κλωνοποιηθεί», ώστε να μπορεί να εμφανίσει τους «κλώνους» του σαν - δήθεν - «νέα» υλικά, έτοιμα να ανασυνθέσουν το πολιτικό τοπίο.

Η αιτία είναι ότι θέλει να παγιδεύσει τα λαϊκά στρώματα. Να εμποδίσει τη χειραφέτηση της κοινωνίας από την πολιτική του «μονόδρομου». Για να εμποδίσει το Λαϊκό Μέτωπο, αναζητά τις «άφθαρτες» παρουσίες που θα μπορούν να λειτουργήσουν ως ανάχωμα στην κοινωνική οργή που, απ' ό,τι φαίνεται, αδυνατεί να τη «νουθετήσει» ο δικομματισμός. Συνεπώς, η «παράσταση» που σήμερα παίζεται με πρωταγωνιστή τον κ.Αβραμόπουλο, αφ' ενός θα συνεχιστεί, αφ' ετέρου οι «θιασάρχες» δεν αποκλείεται να ανεβάσουν κι άλλα «αστέρια» στην πασαρέλα. Το «έργο» της εξαπάτησης εισέρχεται στην επόμενη πράξη. Οσο λιγότεροι αποδειχτούν οι θεατές, όσοι λιγότεροι πληρώσουν το τσουχτερό αντίτιμο, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το κέρδος για τους εργαζόμενους.