Η προσφυγή της Ισπανίας, αλλά και της Κύπρου στο μηχανισμό δανειοδότησης της ΕΕ δείχνει το μέγεθος των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη στην προσπάθειά της να διαχειριστεί ελεγχόμενα την κρίση. Η Ισπανία προβαλλόταν μέχρι πρόσφατα σαν χώρα - πρότυπο, που κατάφερε να μείνει εκτός δανείων και μνημονίων, εφαρμόζοντας πρόγραμμα αντιλαϊκών περικοπών και μέτρων, χωρίς να έχει προσφύγει στους μηχανισμούς της ΕΕ. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι δε φέρνουν τα μνημόνια την κρίση, αλλά η κρίση τα μνημόνια. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, η οποία προσέφυγε για δάνεια στη Ρωσία, προκειμένου να μην υπογράψει μνημόνιο. Παρά τα κεφάλαια που άντλησε από τρίτες χώρες, παρά τα μέτρα που πήρε εκτός μνημονίου, τελικά κατέληξε και αυτή στο μηχανισμό της ΕΕ.

Η κρίση βαθαίνει στην Ευρωζώνη και αυτό επιβεβαιώνεται από τα δικά τους στοιχεία. Ως αποτέλεσμα, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα κράτη - μέλη οξύνονται, αφού οι κόντρες για τον επιμερισμό της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου φουντώνουν. Οπως φουντώνουν και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ανά τον κόσμο, αλλά και ανάμεσα στις μερίδες της αστικής τάξης στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Προκειμένου να μείνει η διαχείριση της κρίσης σε ελεγχόμενα πλαίσια, τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, αλλά και οι ανταγωνιστές σε παγκόσμιο επίπεδο αναζητούν μεταξύ τους συμβιβασμούς, κοιτάζοντας ο καθένας να διασφαλίσει τα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης. Ενας τέτοιος συμβιβασμός αναζητείται και τώρα, μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.

Ανεξάρτητα από το ποια διαχειριστικά εργαλεία θα προστεθούν στο οπλοστάσιο των αστικών κυβερνήσεων, στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την κρίση, κανένα από αυτά δεν πρόκειται να ωφελήσει το λαό, ούτε στην Ελλάδα, ούτε αλλού. Οταν το ΚΚΕ έλεγε στην αρχή της κρίσης ότι αργά ή γρήγορα θα επιλεγεί η λύση της διευθέτησης του ελληνικού χρέους, με ενδεχόμενο «κούρεμα», όλοι μιλούσαν για καταστροφή της οικονομίας. Τελικά, αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε «κούρεμα» μεγάλου μέρους του χρέους, σε ελεγχόμενη δηλαδή καταστροφή κεφαλαίου, που κατακρατούσαν τα μονοπώλια με τη μορφή ομολόγων. Ο λαός όμως βγήκε χαμένος. Το PSI που συνόδευσε το «κούρεμα» γκρέμισε Ταμεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια, ενώ το δάνειο για την εξυπηρέτηση του νέου χρέους έφερε νέα μνημόνια και μέτρα.

Το ίδιο θα γίνει και τώρα, με την υιοθέτηση εργαλείων όπως τα ευρωομόλογα, η δυνατότητα των μηχανισμών στήριξης να δανείζουν απευθείας τις τράπεζες και πάει λέγοντας. Κάθε μέτρο για τη σωτηρία των μονοπωλίων είναι βήμα σε βάρος του λαού, τον οδηγεί βαθύτερα στη φτώχεια. Η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης δεν πρόκειται να ανακοπεί, όπως δεν πρόκειται να εξαλειφθεί και το ενδεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Αυτοί που είτε λιβανίζουν την ΕΕ, είτε την εξωραΐζουν στα μάτια του λαού, είναι υπόλογοι για τα χειρότερα που έρχονται. Λύση για το λαό μέσα στη λυκοσυμμαχία δεν υπάρχει. Η διέξοδος βρίσκεται εκεί που δείχνει το ΚΚΕ. Στην πάλη για το εμπόδισμα των βάρβαρων μέτρων, σε τροχιά ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και τα κόμματά της.