Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση και το κράτος - με κάθε τύπου κυβέρνηση - συμβάλλει όλο και περισσότερο στην ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τόσο οι μάσκες πέφτουν. Χάνεται και το τελευταίο ίχνος «μακιγιάζ» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όταν κόβονται τα πάντα ακόμα και από τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους, από χρονίως πάσχοντες και ανθρώπους ανήμπορους. Οταν στέλνονται με «συνοπτικές διαδικασίες» χιλιάδες άνθρωποι στην εξαθλίωση και στο θάνατο, ακόμα και οι τελευταίες αυταπάτες ότι ο καπιταλισμός μπορεί να γίνει «ανθρώπινος» διαλύονται.

Ενα τέτοιο εργαλείο για εγκληματικές περικοπές σε αναπηρικές συντάξεις και επιδόματα είναι και ο νέος Κανονισμός Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας (ΚΕΒΑ). Με τα κριτήρια που θέτει, στερεί από χιλιάδες άτομα με αναπηρία, όχι τη θεραπεία, αλλά την επιβίωση! Για παράδειγμα, η απόφαση της μείωσης των κριτηρίων που καθορίζουν την αναπηρία με τρόπο ώστε όσοι μέχρι σήμερα έχουν ποσοστό αναπηρίας 67% να τους το μετρούν ως ποσοστό 50%, δηλαδή πλασματική μείωση αναπηρίας, τους πάσχοντες με Μεσογειακή Αναιμία και Δρεπανοκυτταρική Νόσο τους αφήνουν ανασφάλιστους, όσους είναι άνεργοι (σ.σ. το 80% από τους 4.500 - 5.000) και όσους είναι πάνω από 26 ετών και μέχρι τότε ήταν ασφαλισμένοι από τους γονείς τους. Δεν θα μπορούν να πηγαίνουν στο νοσοκομείο για μεταγγίσεις αίματος, ούτε να παίρνουν τα πανάκριβα φάρμακα που χρειάζονται. Αν δεν έχουν να πληρώσουν, τι τους απομένει από το θάνατο; Διότι καμία φαρμακευτική εταιρεία δεν πρόκειται να γίνει... φιλάνθρωπη. Κι όλα αυτά την ώρα που η επιστήμη έχει κάνει άλματα και έχει αυξήσει κατά πολύ το προσδόκιμο ζωής τους. Ταυτόχρονα, κόβονται επιδόματα, όπως αυτό της διατροφής για τους μεταμοσχευμένους. Κόπηκαν τα έξοδα μετακίνησης για τους αιμοκαθαιρόμενους, οι οποίοι θέλουν χιλιάδες ευρώ το μήνα αφού δεν υπάρχουν μονάδες αιμοκάθαρσης κοντά στον τόπο κατοικίας τους. Ληστεύουν τη σύνταξη από ανθρώπους με βαριές κινητικές και νοητικές αναπηρίες επειδή νοσηλεύονται σε «δημόσια» θεραπευτήρια. Και η λίστα δεν έχει τέλος...

Κανένας όμως δεν πρέπει να δεχτεί σήμερα, με την αλματώδη επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη, άνθρωποι να πεθαίνουν πρόωρα, άτομα με αναπηρία να βουλιάζουν στην εξαθλίωση, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν ακόμα και να ενταχθούν στην παραγωγή και την κοινωνία. Σήμερα είναι εφικτό και αναγκαίο όλοι να έχουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και αναβαθμισμένες δομές πρόνοιας. Ας σκεφτούμε μόνο πόσοι γιατροί, νοσηλευτές και άλλο επιστημονικό δυναμικό απαξιώνεται, ενώ θα μπορούσε να στελεχώνει τις υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας.

Το εμπόδιο είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο, αφού όσο δεν καταργείται, τόσο το κράτος, όσο και οι επιχειρήσεις θα πουλούν υπηρεσίες υγείας και φάρμακα και όποιος έχει θα αγοράζει. Η κοινωνία που οργανώνεται σύμφωνα με την κερδοφορία και όχι τις ανάγκες, έτσι λειτουργεί. Είναι κατάφωρα εχθρική τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για όσους έχουν ανάγκη θεραπείας. Αν σήμερα το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν οργανωθεί για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, τότε ο πραγματικός Μεσαίωνας θα είναι σύντομα εδώ.