Περίσσεψαν τις τελευταίες μέρες οι κορόνες για «ανάπτυξη», με αφορμή την παρουσία στην Ελλάδα του Γερμανού αντικαγκελάριου, αλλά και τις ανακοινώσεις για τη δημοπράτηση των ερευνών για πετρέλαιο στο Ιόνιο. Τα γερμανικά μονοπώλια δηλώνουν έτοιμα να επενδύσουν συσσωρευμένα κεφάλαια στην Ελλάδα, κύρια στον τομέα της ενέργειας, και την ίδια ώρα η κυβέρνηση θριαμβολογεί ότι αν ευοδωθούν οι έρευνες για πετρέλαιο, στα κρατικά ταμεία θα μπουν περίπου 12 δισ. ευρώ τα επόμενα 15 χρόνια. Σε συνθήκες κρίσης και βίαιης πτώχευσης της λαϊκής οικογένειας, η προπαγάνδα των αστικών επιτελείων έχει στόχο να αποπροσανατολίσει το λαό. Να του καλλιεργήσει φρούδες προσδοκίες ότι με τις «επενδύσεις» υπάρχει φως στο τούνελ και την αυταπάτη πως ο ίδιος θα βγει ωφελημένος.

Σε ποιο έδαφος γίνονται οι επενδύσεις; Στα αποκαΐδια των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων, οι οποίες πετσοκόβονται μεθοδικά τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια. Τώρα, σε συνθήκες κρίσης, οι αστικές κυβερνήσεις ολοκληρώνουν το ταξικό έγκλημα, επιβάλλοντας μισθούς πείνας και εκμηδενίζοντας σχεδόν τα εργασιακά δικαιώματα. Αυτό είναι το «δέλεαρ» που φέρνει στην Ελλάδα τις ξένες πολυεθνικές, οι οποίες, σε σύμπραξη με τα συσσωρευμένα κεφάλαια της ντόπιας πλουτοκρατίας, φιλοδοξούν να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους, κάνοντας χρήση της πάμφθηνης εργατικής δύναμης, των υποδομών και του φυσικού πλούτου της χώρας.

Αυτή η «ανάπτυξη» αποτελεί διαχρονική στρατηγική της κυβέρνησης και των συμμάχων της, που υπηρετούν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Τα ίδια προτείνει και η ΝΔ, ζητώντας μάλιστα μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές και κίνητρα στο κεφάλαιο για να επενδύσει, όπως και ο ΛΑ.Ο.Σ. Ο ΣΥΝ θεωρεί καλοδεχούμενες τις επενδύσεις και δεν αμφισβητεί τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, καλλιεργώντας αυταπάτες στο λαό ότι τα δικαιώματά του μπορούν να συνυπάρχουν με το κέρδος του καπιταλιστή και να διευρύνονται. Επενδύσεις, όμως, γίνονταν και στο παρελθόν, πυροδοτώντας μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης. Τι κέρδισε ο λαός; Τίποτα απολύτως. Αντίθετα, την περίοδο της μεγαλύτερης μεγέθυνσης της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα έχασαν ορισμένα από τα πιο βασικά δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με αίμα. Η προηγούμενη περίοδος της ανάπτυξης έγινε το θερμοκήπιο της κρίσης.

Αλλά και σε ό,τι αφορά στον ορυκτό πλούτο της χώρας, η κυβέρνηση επιχειρεί λαθροχειρία. Τα μονοπώλια είναι αυτά που θα βγουν ωφελημένα και όχι ο λαός. Ακόμα και τα «κέρδη» που προϋπολογίζει το κράτος, θα μετατραπούν σε επιδοτήσεις και προνόμια για την πλουτοκρατία, σε δόσεις προς τους δανειστές. Ούτε δεκάρα δεν πρόκειται να πάει για τις λαϊκές ανάγκες. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις μεγάλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες για να δει ποιος κερδίζει και ποιος χάνει. Οσο τα μονοπώλια κρατούν τα κλειδιά της παραγωγής, ο λαός δεν πρόκειται να δει χαΐρι. Ανάπτυξη για το λαό σημαίνει κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, υποδομές, ορυκτός πλούτος, εργοστάσια και καράβια κάτω από κοινωνικό - εργατικό έλεγχο. Σημαίνει λαϊκή εξουσία, για την οργάνωση και τη διεύθυνση της λαϊκής οικονομίας.