Η κυβέρνηση προωθεί παρεμβάσεις στο αστικό πολιτικό σύστημα με στόχο την αναμόρφωση και θωράκισή του απέναντι στην κλιμακούμενη δυσαρέσκεια και τους ταξικούς αγώνες του λαού. Νομοσχέδια όπως αυτό για την αλλαγή του εκλογικού νόμου και για τα οικονομικά των κομμάτων, εντάχθηκαν στο «Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», η ψήφιση του οποίου θεωρείται από την κυβέρνηση και τους δανειστές της όρος για την εκταμίευση των επόμενων δόσεων από την τρόικα και τη σύναψη νέου δανείου. Το γεγονός, εξάλλου, ότι τα αντιλαϊκά μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου» προχωρούν παράλληλα με τις επιδιώξεις για αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος δείχνει ότι οι παρεμβάσεις σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο είναι αλληλοσυμπληρούμενες και στόχο έχουν την ικανοποίηση των άμεσων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του κεφαλαίου.

Με τις αλλαγές στον εκλογικό νόμο η κυβέρνηση επιδιώκει τη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος σε μια περίοδο ραγδαίας απαξίωσης των αστικών κομμάτων και των αστικών θεσμών στις λαϊκές συνειδήσεις. Ξέρουν ότι με το υπάρχον σύστημα, παρά την κραυγαλέα μεροληψία του υπέρ των παραδοσιακών αστικών δυνάμεων, στο μέλλον θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να εξασφαλίσουν ισχυρές κυβερνήσεις, ισχυρό κοινοβούλιο έτσι που και την αστική πολιτική να εφαρμόζουν και τις λαϊκές δυνάμεις να χειραγωγούν. Αντίστοιχα, ο νόμος για τα οικονομικά των κομμάτων επιβάλλει στα κόμματα όρους λειτουργίας ανάλογους με αυτούς των επιχειρήσεων και ονομαστικοποιεί τις προσφορές και τις συνδρομές των μελών, κάνοντας υποχρεωτική την καταβολή τους μέσω τράπεζας. Επί της ουσίας, ο νόμος στοχεύει στο να μπουν επιπλέον εμπόδια στη δράση κομμάτων όπως το ΚΚΕ, που αντλεί μεγάλο μέρος των οικονομικών του από το υστέρημα των λαϊκών ανθρώπων.

Ανάλογης στόχευσης είναι και οι αλλαγές που προωθούν στο Σύνταγμα, με στόχο την καλύτερη προσαρμογή του στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Θέλουν να θωρακίσουν την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και, ταυτόχρονα, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ώστε να φαίνεται ότι μέσω κάποιων θεσμών ο λαός συμμετέχει στην πολιτική, (π.χ. μορφές της λεγόμενης «άμεσης δημοκρατίας», δημοψηφίσμτα κλπ.), αλλά ουσιαστικά αυτή η συμμετοχή να τον ενσωματώνει, να τον υποτάσσει στην αστική πολιτική. Επίσης, επιδιώκουν να θέσουν περιορισμούς στην ουσιαστική συμμετοχή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, στη συλλογικά οργανωμένη δράση μέσα από τις δικές τους οργανώσεις. Εχθρεύονται την οργάνωση των εργαζομένων στα ταξικά συνδικάτα, θεοποιούν το «ανεξάρτητο», «ακομμάτιστο» και «ακηδεμόνευτο» σε κάθε του έκφραση και αναγορεύουν σε «βάθεμα της δημοκρατίας» τη συμμετοχή του λαού στην αντιδραστική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.

Σ' αυτή την κατεύθυνση σκοπεύει η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει και τα δημοψηφίσματα, με ψευτοδιλήμματα και εκβιασμούς που καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του λαού. Κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την «άμεση δημοκρατία» και την ίδια ώρα οι χώροι δουλειάς παραμένουν γκέτο της εργοδοσίας, χιλιάδες λαϊκοί άνθρωποι χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης ακόμα και σε στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, καθώς βαθαίνουν οι ταξικές αντιθέσεις. Τώρα ζητάνε από το λαό να νομιμοποιήσει κατασκευασμένα διλήμματα, που και στα δυο τους σκέλη υποκρύπτουν θέσεις και μέτρα υπέρ της πλουτοκρατίας. Ο λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να συνδράμει τα σχέδιά τους. Κέρδος γι' αυτόν είναι η όσο γίνεται μεγαλύτερη αστάθεια του αστικού συστήματος, με ταυτόχρονη ενίσχυση της δικής του οργάνωσης, με ισχυρό ταξικό κίνημα και δυνατό ΚΚΕ.