Ολοι στο συλλαλητήριο | Επωνύμως | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ολοι στο συλλαλητήριο

Ηπολιτική της κυβέρνησης για την αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων δεν είναι καινούρια. Τα προηγούμενα χρόνια έχει εκφραστεί με πολλές μορφές, χωρίς να περιορίζεται μάλιστα στις εργασιακές σχέσεις. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει λάβει σκληρά μέτρα, μέσα από την ψήφιση διαφόρων νόμων που πλήττουν σε σημαντικό βαθμό τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, ενώ η διαρκής λιτότητα, οι αλλαγές στην Παιδεία, οι επιδιώξεις της στην Υγεία, οι ιδιωτικοποιήσεις, αποτέλεσαν ένα ακόμη «λαμπρό» πεδίο για ρυθμίσεις που έφεραν σε ακόμη πιο δύσκολη θέση τους ανθρώπους του μόχθου, όχι μόνο τον εργάτη και τον υπάλληλο, αλλά και τον μικρό έμπορο, τον επαγγελματοβιοτέχνη, τον φτωχό αγρότη.

Τώρα όμως, η εφαρμογή αυτής της πολιτικής επιταχύνεται, τα μέτωπα διευρύνονται, το χτύπημα που θέλει να δώσει η κυβέρνηση θα έχει συνολικότερο χαρακτήρα. Το κεφάλαιο είναι ανυπόμονο και απαιτητικό και η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει καταλήξει τα σχέδιά της και στις λεπτομέρειες. Μονάχα ένα εμπόδιο υπάρχει μπροστά τους: Ολα τα υποψήφια θύματα των επιδιώξεών τους και ο αγώνας τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας ενάντια στα αντεργατικά και αντιλαϊκά σχέδια, έχει σήμερα μεγαλύτερη σημασία. Κανένας αγώνας, μικρός ή μεγάλος, δεν είναι ασήμαντος, καμιά κατάκτηση δεν πρέπει να παραδίνεται. Σήμερα όμως κρίνονται πολλά, εκκρεμούν αποφάσεις που θα σημαδέψουν τον τρόπο ζωής και εργασίας για πάρα πολλά χρόνια. Το μέγεθος της συμμετοχής στην πανελλαδική απεργία στις 10 του Οκτώβρη, αλλά και τα ζητήματα που πρόβαλαν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που συμμετείχαν σ' αυτή, έδειξε ότι οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν τον κίνδυνο. Οσο κι αν ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός προσπαθεί να μειώσει τον αντίκτυπο και το μήνυμα που έστειλε η απεργία, δεν μπορεί να κρύψει την απαίτηση που κυριάρχησε: Να μην περάσουν τα αντεργατικά μέτρα, να σταματήσει ο «κοινωνικός διάλογος» της απάτης, να συνεχιστεί ο αγώνας και να κλιμακωθεί.

Αυτή η απαίτηση δεν είναι ούτε αδύναμη, ούτε αόριστη. Οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ξέρουν ότι έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την απαίτηση των εργαζομένων, όταν επιλέγουν την καθυστέρηση και τη μη κλιμάκωση του αγώνα. Από τα πράγματα, ο ρόλος του ΠΑΜΕ αποκτά επίσης μεγαλύτερη σημασία για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, το συντονισμό με άλλα στρώματα που πλήττονται από την πολιτική κυβέρνησης και πλουτοκρατών.

Το πανελλαδικό, παλλαϊκό συλλαλητήριο που οργανώνει το ΠΑΜΕ το Σάββατο στο Πεδίον του Αρεως, ανταποκρίνεται στη θέληση των εργαζομένων για συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα. Από τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά του θα κριθεί αν θα αποτελέσει ένα ακόμη ισχυρό χτύπημα στην κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση εμφανίζεται να μην έλαβε το μήνυμα της πανελλαδικής απεργίας και δηλώνει την αποφασιστικότητά της να υλοποιήσει τις αποφάσεις της. Είναι φανερό πως πρέπει να αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερη δύναμη, με ισχυρότερους αγώνες.

Η υπόθεση είναι στα χέρια των εργαζομένων. Είναι αυτοί που μπορούν όχι μόνο να ζητήσουν αλλά και να επιβάλουν νέες κινητοποιήσεις. Είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν νέους αγώνες και να δώσουν το ένα ή το άλλο περιεχόμενο σε αυτούς τους αγώνες. Το πλαίσιο έχει δοθεί. Από τη μια αιτήματα γενικά και αόριστα, που φροντίζουν να μη θίξουν την πολιτική της κυβέρνησης. Από την άλλη, ταξικές διεκδικήσεις που χτυπούν στον πυρήνα αυτής της πολιτικής, όχι μόνο ως μέσο αντίστασης, αλλά στην προοπτική της ανατροπής της.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ